Het is altijd vreselijk als je weet dat er zoveel te zeggen is maar wanneer je niks op papier kunt krijgen. Sterker nog je kan niets uitbrengen, at all! Vreselijk, ik zit nu al de hele dag een beetje voor me uit te staren, te denken aan alles wat ik zou kunnen zeggen,opschrijven of ergens van vind. Maar ik kan gewoon weg niet de woorden vinden.
Als een roeier in een boot, zonder peddels.. als een fietser zonder fiets of als een hardloper op het brandende asfalt zonder schoenen. Gewoon weg hopeloos verloren dus!
Inspiratieloos, eigenlijk is gewoon alles loos. Niks waarvan ik de plaats met zekerheid weet vast te stellen, geen woorden die ik kan vinden om het te bevestigen. Gewoon, helemaal niets.
Alles is weg, ik kan alleen maar nadenken over dingen die mogelijk zou kunnen zeggen en de dingen die ik zou kunnen schrijven. Maar waar ik ook zoek, ik kan gewoon de woorden niet vinden. Mocht ik ze toch vinden, enkele lossen woorden.. dan kan ik ze niet in een zin plaatsen en krijg je woordflarden, losse woorden die ik ook niet uit kan spreken. Woorden die liever binnenin mijn hoofd blijven dan over mijn lippen mijn lichaam verlaten en de kille buitenwereld in dwarrelen zonder te weten waar ze heen gaan en wiens oor ze binnen zullen dringen.
Ik weet vandaag heel veel, maar ik kan me er niet toe zetten om er de woorden uit te spreken of de woorden te vinden. Geen 1000 woorden die de dingen omschrijven kunnen die ik wil zeggen.
In geen enkele taal.
Gewoon een doodse stilte.
Ik wil gewoon niks zeggen vandaag, maar dat schijnt heel raar te zijn. Ik wil niet praten over waar ik aan denk, dat is iets waar ik alleen aan denk en wat andere mensen dus niet hoeven te weten. En nee, er is ook niks ergs gebeurd met me. Ik heb alleen een praatblokkering, kan toch gebeuren?
Zelfs een column schrijven, of überhaupt iet schrijven gaat niet. Misschien moet ik maar gewoon naar buiten kijken en wachten tot de dag voorbij gaat. Morgen zal het vast beter zijn.
Ik zal dan vast wel weten wat ik wil zeggen, wel weten wat ik wil doen en wel in staat zijn iets te schrijven.
9 reacties
SpaansePeper · 17 september 2008 op 14:57
Ik had het zelf kunnen schrijven 😀
Herkenbaar en helaas dat probleem heb ik momenteel ook. Je zal straks zien dat het allemaal tegelijk komt 😉
pally · 17 september 2008 op 15:07
Ik heb maar zelden een column gelezen, waarbij de titel zo goed de inhoud dekt.
FatTree · 17 september 2008 op 16:30
Ik sluit mij bij Pally aan :hammer:
lisa-marie · 17 september 2008 op 17:15
[quote]Het is altijd vreselijk als je weet dat er zoveel te zeggen is maar wanneer je niks op papier kunt krijgen. [/quote]
Nou je weet anders nog wel veel te verwoorden voor iemand die inspiratieloos is en niets op papier kan krijgen.
Dees · 18 september 2008 op 10:05
Sommige stukjes hebben wel iets, alleen zou je alles dat direct beschrijft dat je inspiratieloos bent eigenlijk eruit moeten schrappen. Dan krijg je een stukje over leegte. [i]Show, don’t tell[/i] is voor jou misschien wel een goeie tip 😉
Nimrod1979 · 19 september 2008 op 13:00
[quote]Inspiratieloos, eigenlijk is gewoon alles loos.[/quote]
Die vond ik wel leuk.
Maar lees aub jou tekst wat beterder over voordat je de plaatst, er zitten nogal wat foutzen in… 😀
axelle · 19 september 2008 op 20:17
Nou kan ik mensen die columnisten erop attent maken dat ze nogal wat fouten produceren best begrijpen, maar als je dat zelf doet, Nimrod, zou ik me er in het gevolg niet meer aan wagen. Dat komt eerder nogal…onnozel over. 😉
(jouW tekst bv, wat een kanjér zeg)
Maar Lola, ik vind je tekst best wel leuk. 😉
Nimrod1979 · 19 september 2008 op 21:53
Omg…
Ik hoop dat je ook een grapje maakt Axelle.
Shitonya · 19 september 2008 op 21:58
Ik vrees dat ze geen grapje maakt..
Mijn inziens is dit trouwens een column van lik mijn kloten. Zo kan elke tweevoeter wel krabbels insturen. Geen emotie, geen betekenis, geen verhaal, geen humor, nada, niets. Misere van heb ik je daar.. :pint: