Elke keer laat ik me weer overhalen, om dingen te doen waar ik dan achteraf van denk, Waarom doe ik dit eigenlijk? En vooral voor wie doe ik het? Onlangs werd ik geattendeerd op “Tinder”. Ik weet niet hoe het met jullie kennis op dating gebied is, die van mij is niet helemaal up to date blijkt, want ik had er nog nooit van gehoord. Het is een app, waar je een foto op plaatst en voila het daten kan beginnen, wat nou ellenlange vragenlijsten invullen, wat we allemaal leuk vinden, en wat we aan toekomstvisies hebben, en waar we van houden. Heel Nederland houdt volgens die datingsites van “strandwandelingen maken” en “gezellig met vrienden uit eten”. Fijn dat we allemaal hetzelfde zijn, dus kan het best met een foto alleen, zou ik zo zeggen. En degene die dan schrijven: ” ik ben op zoek naar iemand met wie ik leuke dingen kan doen” of het woord “maatje”  gebruiken. Fijn, zeg dan gewoon dat onder die “leuke dingen doen”, gewoon sex valt. Hoeft allemaal niet in zoveel woorden, een foto is genoeg. Scheelt tijd, scheel opslagcapaciteit op de computer en het is toch allemaal klinkklare onzin. Ik ben van de basaal, simpel en pragmatisch. Gewoon lekker primitief naar iemands uiterlijk zitten kijken. Nou, niet gaan zuchten dames, als wij ergens naar toe gaan, dan staan we minstens een uur voor de spiegel en trekken we minsten 5 jurken uit de kast, want dan is “uiterlijk” opeens wel een issue. Wel eerlijk blijven, ladies. Ik wel tenminste, om dan op de plek aangekomen, dan toch altijd weer te denken ” Ik had die andere jurk moeten nemen, die kleedt veel meer af”.

Fijn, back to business,  het grappige was dat ik na mijn I pad te hebben dichtgeklapt met de gedachte, wat doe ik in hemelsnaam, dit is echt niets voor mij. Ik na 2 uurtjes het toch niet kon weerstaan om te kjken of ik een match had. En waarachtig ik had 2 matches. Dat kan dus alleen maar als we beiden een hartje hebben gekozen, dus ik vind hem leuk en hij mij. Gebaseerd op een foto, wel te verstaan. En ik moet bekennen het was absoluut mijn favoriet. Wat een mazzel zou je denken, ik heb enkele minuten naar zijn foto zitten kjken, en ja hoor, blauwe ogen by the way. En daarna denkend en nu ….? Hij krijgt dus ook mij als match te zien. Moet ik een berichtje sturen, wat in hemelsnaam moet ik hem zeggen? Leuke foto? Ik ben zowiezo al niet goed in dat eerste ontmoetings gebeuren, ik val altijd stil, ga friemelen en er bestaat een grote kans dat ik of koffie over iemand heen gooi of bij het charmant naar iemand toelopen op mijn High Heels gigantisch door mijn enkel zwik. En als ik mijn avond heb, dan kan ik het dus tegelijk, en koffie over iemand heen gooien terwijl ik door mijn enkel zwik, maar dan moet ik dus echt een topavond hebben. Dan kan die avond echt niet meer stuk. Het enige wat dan wel stuk gaat, is mijn zelfvertrouwen. Misschien is dan een berichtje sturen, in mijn geval, misschien toch nog niet zo’n verkeerde oplossing. Ik kan blogs vol schrijven, dat berichtje sturen zou in mijn geval toch niet echt een struikelblok moeten zijn. Ik ben zelfstandig, ambitieus, ik heb humor, onafhankelijk, zie er best goed uit … ik neem de beslissing…. en wacht tot hij de eerste zet doet.

 

Categorieën: Liefde

6 reacties

troubadour · 9 augustus 2014 op 08:47

Je zou gewoon kunnen schrijven dat je maar wat zit te friemelen.
De waarheid dus. Welkom op Cx. Je koos een actueel onderwerp, althans voor mij. Je hebt een punt. Ook ik heb een blauwe maandag op een datingsite hoofdzakelijk naar foto’s zitten kijken. Pas daarna las ik over haar verlangen om het ‘prachtige leven’ dat ze al leed nog te willen delen met een maatje, een glas wijn op een terrasje, na een fijne strandwandeling uiteraard en een goed gesprek op de canapé. De cliché’s noem je terecht.

Je schrijft zoals je denkt, maar daar hoort nog een vertaalslag tussen. Probeer het stuk op te delen in vier of vijf alinea’s en lees het nog een aantal keren over om de slordigheidjes uit te filteren. Jouw vermogen om gekscherend over jezelf te schrijven, zonder jezelf belachelijk te maken, werkt prima en is ontwapenend.

    Mien · 9 augustus 2014 op 11:30

    Nog even een aanvulling van troubadour vanuit het CX Café topic cafélucht:

    [quote][b]Quote uit troubadour op August 9, 2014, 09:13 Onderwerp: zeelandgirl[/b]
    Er schrijft een meisje op de voorpagina. Ze heeft een punt en doet haar bovenste best om het over het voetlicht te krijgen.
    Ze moet nog veel leren maar ik herken drie leuke eigenschappen in haar benadering; spontaniteit, zelfspot en durf.
    Wat is het moeilijk om een goede reactie te geven. Eentje die haar niet zal afschrikken. Een reactie die haar zal stimuleren om weer eens in de pen te klimmen, wanneer haar een leuk of actueel onderwerp te binnen schiet.
    Er zijn schrijvers die dat beter kunnen dan ik. Ik hoop dat er een of twee zich geroepen voelen een bijdrage te leveren.[/quote]

Meralixe · 9 augustus 2014 op 09:20

Welkom op column x.
Troubadour, mijn dank dat je de kop er af hebt gebeten…Ik wilde vermijden dat IK andermaal de eerste zou zijn met een negatieve kritiek.
Nee Zeelandgirl, het is niet goed. Waarschijnlijk heb je het niet één keer herlezen en dan krijg je dat.
Als ik een column schrijf dan is het ongeveer een vierde schrijven en drie vierden bijschaven, herlezen, boetseren en laten rijpen. Proberen te voelen als het snor zit. Snap je?
En, daten heeft naar mijn gevoel maar weinig met ‘liefde’ te maken maar dat is dan weer een ander verhaal…
Volgende keer beter?

Pierken · 9 augustus 2014 op 11:02

Doordat je met zelfspot op prettige wijze relativeert vind ik dit een leuk debuut. Dus eens met troubadour. De balans tussen kwetsbaarheid en zelfverzekerdheid houd je goed in evenwicht.

Het zijn met name de lastig leesbare zinnen, die de vaart/kracht uit het verhaal(tje) halen. Je bent al een heel stuk opgeschoten als je het begin en einde van een zin juist krijgt. En ondanks de verleiding schrijf je ‘zowiezo’ toch echt met twee s’en :). Welkom hier.

Mien · 9 augustus 2014 op 11:32

Welkom op ColumnX. Leuk debuut hier. Ben benieuwd naar je volgende bijdrage.

arta · 11 augustus 2014 op 10:13

Achtendertig ‘ík’-jes in een vrij korte column.
Dat leest als een lagere schoolopstel. En dan die snelheid. Je raast maar door, punten, komma’s worden willekeurig gestrooid.
Maar toch… Onder de chaos… Zie je dat je wel kunt schrijven, dus… Ga door!

Een aantal tips:
-Probeer teveel hetzelfde woord te vermijden.
-Schrijf cijfers uit in letters.
-Lees de tekst hardop voor en bedenk dat een komma één seconde pauze betekent en een punt twee
-Gooi een spellingscontrole over jouw tekst; die haalt fouten als ‘zowiezo’ en ‘sex’ er zo uit. (sowieso en seks)

Geef een reactie

Avatar plaatshouder