Its beginning to look like christmas

Ze zijn er weer, die laatste dagen voor het licht weer terugkomt: de donkere dagen voor kerst. Voor het ’s morgens licht is, is voor mijn gevoel de ochtend al bijna voorbij, en als het weer donker wordt, heb ik nog het gevoel dat de middag pas net begonnen is. Het zijn niet mijn dagen, dat weet ik inmiddels wel.

Als ik met mijn hond mijn dagelijkse rondjes loop, zie ik
overal de kerstbomen weer verschijnen, samen met alle lampjes en
kerstversierselen, en het is net alsof de wereld langzaam in een
sprookjeswereld verandert. Al die lampjes die de indruk wekken dat het overal
gezellig is, dat iedereen saamhorig met elkaar deze extra donkere uren
doorbrengt. Alle kerstliedjes op de radio, de kerstfilms, de vele reclames op
tv en de feestelijk uitgedoste winkels die ons vertellen hoe het perfecte
cadeau dit jaar voor perfecte feestdagen gaat zorgen.

De werkelijkheid is vaak anders. Naast al het extra werk die
de feestdagen met zich meebrengen, ontstaan er ook weer verwachtingen.
De verwachting dat het dit jaar gezellig zal zijn, allemaal knus om de tafel, geen
onvertogen woord, geen ruzie, geen spanningen, geen teleurstellingen.
Want het is Kerstmis, het feest van vrede, het feest van liefde, van saamhorigheid.
Twee dagen per jaar waarop we weer even durven dromen van de mensheid als één
geheel, zonder oorlog, zonder tegenstellingen, zonder racisme, zonder geweld en
zonder armoede.
Een wereld waarin alle mensen van elkaar houden, rekening
houden met elkaar, en elkaar niet teleurstellen.

Wat is de werkelijkheid vaak bitter anders. Hoe moeilijk is
het soms al niet om binnen ons eigen gezin liefdevol met elkaar om te gaan, en
in welke familie zijn er eigenlijk geen problemen? En toch verwachten we elk
jaar weer dat het dit jaar anders zal gaan. Natuurlijk zijn er ook gezinnen en
families waarin het echt leuk en gezellig is, al vermoed ik dat ze zwaar in de
minderheid zijn. Meestal spelen juist met de feestdagen alle onderliggende
spanningen op, juist door al die verwachtingen.

Op normale dagen doen we allemaal ons eigen ding, soms
samen, soms apart, en daarin hebben we een manier gevonden die (meestal) werkt.
Met de feestdagen is alles anders, en dat zorgt voor extra spanningen. Dat
maakt het ook lastiger om deze dagen gezellig te houden.

Maak jij deel uit van een gezin of familie waarin het elk
jaar maar de vraag is of het gezellig is met de kerst?
Stel dan je verwachtingen bij. Stel eventueel ook je plannen bij.

Verwacht geen gezelligheid, verwacht geen eenheid, en ben
blij als je er zonder problemen doorheen komt.
Hooggespannen verwachtingen
leiden bijna altijd tot teleurstelling, als je geen verwachtingen hebt, valt
het vaak heel erg mee.

Waarom zou je je uitsloven en in de stress werken voor
mensen die jou toch niet waarderen? Waarom zou je je helemaal opdossen, ik heb dat nooit begrepen. Ik slenter gewoon door mijn schoonmoeders huis in mijn jogging en ‘Ik haat kerst’ trui.
Je kunt het bij sommige mensen toch niet
goed doen. Zo zitten sommige mensen nu eenmaal in elkaar: ze klagen altijd,
hebben altijd commentaar, of je nu a doet, of b, of c of d. Goed doen kun je
het niet. Dat ligt niet aan jou, dat ligt aan die ander, die er blijkbaar van
geniet om anderen te krenken, te manipuleren. Dat mag, daar mogen ze voor
kiezen, maar jij mag er ook voor kiezen je daar niet langer voor te lenen.

Dus kies dit jaar voor feestdagen waar jij gelukkig van
wordt, en laat je niet meer als boksbal gebruiken door mensen die je toch nooit
de waardering zullen geven die je verdient.

Maak het dit jaar jezelf eens naar de zin, samen met de
mensen die echt belangrijk voor je zijn.

Stop met meer verwachten dan er is, en meer investeren dan
gewaardeerd wordt.

Zorg voor je eigen gelukkige kerstdagen, door minstens net
zo goed te zijn voor jezelf als je normaal voor anderen bent. En nee, dat is
niet egoïstisch, ook dat is liefdevol.

Fijne feestdagen!