Ja en nee

Nieuwjaarsdag. De eerste dag van wat de laatste fase van zijn werkende leven is, maar dan zonder betaald werk. Op weg naar hun dochter en haar vriend halen ze, zoals afgesproken, eten bij de Chinees. Enkele klanten wachten al op hun bestelling. Omdat ze niet precies weten in welke straat ze zijn vraagt de man de naam van die straat aan een van de wachtenden, waarop de man, alvorens te antwoorden, vraagt of ze niet hier vandaan komen.
Als ze ‘ja, en nee’ zeggen begrijpt de man dat hij aan deze mensen zijn verhaal kwijt kan en vertelt, na de naam van de straat te hebben genoemd (wat een glimlach van herkenning op het gezicht van de man van het tweetal tovert), zijn verhaal. Hij komt uit Rotterdam maar woont sinds jaren in Noord-Holland. Vandaag heeft hij een rondje gemaakt. Eerst naar Scheveningen, om de waaghalzen te zien die in het ijskoude Noordzeewater doken, zoals dat elk jaar gebeurt, en daarna naar zijn oma in Barendrecht.
Als een man van zijn leeftijd nog naar zijn oma gaat, heeft hij een goede inborst, besloot de man van het tweetal in gedachten en luisterde, net als zijn vrouw, verder. ‘En nu ben ik bij mijn vader op bezoek’, vervolgde de ex-Rotterdammer, waarna hij een bedroefd gezicht trok en zei dat het eigenlijk wel moeilijk is als je net voor oud en nieuw te horen krijgt dat iemand die je dierbaar is binnen enkele maanden dood zal zijn. Het net daarvoor van harte gewenste ‘Gelukkig Nieuwjaar’ verdampte. De woorden ‘Sterkte en het beste ermee’ nam hij samen met zijn bestelling dankbaar aan.