Jeugdherinneringen

Ik vind je stom. Je rijdt op een grote-mensen fiets terwijl ik daar nog niet op pas. Ik durf je niet te plagen want wij zijn sterk in de minderheid en te gast op jullie schoolplein. Jij staat daar, met je grote-mensen fiets naar mij te kijken. Ik probeer op het fietsenschuurtje te klimmen, want dat is stoer. Ik ga jou laten zien dat ik stoer ben, daar heb ik geen grote-mensen fiets voor nodig.
Op het schuurtje voel ik me groot, ik kijk naar jou en je fiets. Om acht uur is het tijd om naar huis te gaan. GTST begint en wij fanatieke jonge kijkers willen geen aflevering missen. Eén voor één klimt iedereen met gevaar voor eigen leven weer van het fietsenschuurtje af. ‘Ik wacht nog even, zit zo lekker!’ zeg ik als ik spontaan last krijg van hoogtevrees. Jij krijgt een smerig lachje op je gezicht.
Als ik zeker weet dat iedereen, behalve mijn vriendin, het schoolplein heeft verlaten durf ik toe te geven dat ik bang ben. ‘Ik durf niet.’ mompel ik zacht. Mijn vriendinnetje komt met het briljante idee een ladder te halen. Terwijl ik wacht begint het langzaam donker te worden.
RTL 4 vertoont de aftiteling van GTST en ik zit nog steeds op het schuurtje.
Ik had verwacht dat iedereen wel weer terug zou komen op het schoolplein, maar het blijft akelig stil.
Na een kwartier komt mijn vriendinnetje, zonder ladder, op mij afrennen. Het spijt haar dat ze te laat is, en ze is ook de ladder vergeten.‘Maar eh, Pim Fortuyn is neergeschoten.’
‘Oh’ zeg ik. Egoïstisch als ik was vond ik mezelf veel zieliger. Ook jij en je fiets waren inmiddels teruggekeerd.
‘Zit je daar nou nog steeds?’ vraagt ze me. ‘Nee, alweer. Nou goed?’ snauw ik haar toe.
Inmiddels is er weer leven op het schoolplein en het dak van het fietsenschuurtje is voorzien van acht kinderbilletjes. Niemand kijkt meer raar op van mij.
Met Pim Fortuyn als hoofdonderwerp houden we het nog een uurtje vol. Dan is het kinderbedtijd en moeten we voor de tweede keer het fietsenschuurtje af te klauteren.
Subtiel als ik ben laat ik iedereen mij voorgaan. Helaas blijft iedereen die inmiddels de grond heeft bereikt heeft hangen.
Pas als jij op je grote-mensen fiets weg bent, durf ik het restantje kinderen te vragen of ze me willen helpen.
Levend en heelhuids bereik ik grond.
Stoer kijk ik naar het schuurtje, daar heb ik wel mooi opgezeten.