Jeugdsentiment (1)

Ik kom zelf uit Utrecht, en woonde een tijd lang aan de Kerkweg, een arbeidersbuurt, wat nu een „prachtwijk“ zou zijn waarschijnlijk. Ook toen werd het daar als niet sociaal betiteld door veel mensen. Het rare is dat het daar juist erg sociaal was, iedereen zorgde voor elkaar wanneer dat nodig was, en als er ruzie was, ging dat er behoorlijk hard aan toe, maar was het daarna ook over.

Mijn ouders stuurden me naar een „Christelijke school met den bijbel“, daar kon ik wat leren volgens hun. Wij hadden niets met het geloof, en ik al helemaal niet. Elke maandag een uit het hoofd geleerd psalmpje opzeggen was aan mij niet echt besteed.
Maar in mijn herinnering was elke maandag ook een soort spannende feestdag. Dat kwam door meester Bijkerk, die toverde (waarschijnlijk in zijn vrije tijd) elke Maandagmorgen een geweldige Bijbelse tekening op het grote zwarte bord wat aan twee kanten uitgeklapt kon worden.

Hij maakte er altijd een geweldig mooi verhaal van, en het was altijd spannend. Zijn zware stem trok ons mee naar de rivier de Nijl waar een rieten mandje werd gevonden met een kindje erin, of hij liet ons het splijten van de Rode Zee zien, en wist daar altijd weer een spannend verhaal omheen te bouwen. Maar ook de moeilijke verhalen van mensen die hun eerstgeborene moesten offeren ging hij niet uit de weg.

Ik keek er naar uit, want dat soort verhalen had ik nog nooit gehoord, daar kwam nog bij dat hij de karakters van de verschillende hoofdpersonen altijd probeerde te duiden. Natuurlijk begreep ik er op die leeftijd nog niet alles van. Maar het heeft mij mede gevormd tot de mens die ik nu ben. Hij vertelde niet alleen verhalen, maar gaf er achtergrond bij, en bracht vaak die verhalen over naar de tijd waarin wij leefden.

En mijn ouders hadden uiteindelijk gelijk, ik heb er veel geleerd maar het belangrijkste was dat de meester ons spelenderwijs normen en waarden bijbracht.