Kanker

Het is en blijft een beladen onderwerp. Maar ik persoonlijk wordt er nu toch een beetje moe van. Steeds die acties van bekende Nederlanders, altijd weer die donaties die je dwingt om vooral niet achter te blijven. Nou sorry ik ben al jaren lid van het Koningin Wilhelmina fonds, doneer al vanaf mijn 24ste elke maand, werk of geen werk en ben dat woord Kanker echt meer dan zat.

Iedereen in mijn omgeving wordt ermee geconfronteerd, iedereen moet er zo nodig een boek over schrijven, alsof daar de Kanker mee weggaat. Had ik dat geweten, was ik nou nog aan het schrijven gegaan voor hen die mij ontvallen zijn door die kolereziekte.
Mijn jeugdvriendin die ik na jaren weer gevonden had via internet gaat ook dood aan deze ziekte, zij weet het, ik weet het, maar wij staan beiden machteloos. Zij nog meer, want zij heeft het en ik ben er van genezen. Wil niet zeggen dat ik er vrij van ben, kan altijd nog terugkomen. Dan maar, ik ben niet de enigste in de wereld. Ik heb op mijn 24ste jaar al zoveel ellende gezien in een ziekenhuis waar ik vijf jaar midden tussen kankerpatiënten zat en dat ik weet dat meer dan de helft niet meer leeft. Mijn leven gaat verder, mijn moeder kreeg ook borstkanker in dezelfde periode toen ik de klos was, mijn broer, zus, tante, enfin ik kan nog wel even doorgaan maar daar krijg ik ze niet mee terug.

Ieder verwerkt het op zijn/haar eigen manier. Maar ik vroeg een bekende Nederlandse eens die kanker had en er natuurlijk een boek over schreef “Stort je nou ook al je recettes naar het Kankerfonds toe?” Ja als je toch loopt te klagen doe het dan gelijk goed en laat een goede kant van je zien, God zal je belonen.

Maar dat was teveel gevraagd natuurlijk. Laat mij dan maar een idealiste zijn, ik schrijf voor doelen die mij raken, die geld nodig hebben. Die mij elk jaar een verslag toesturen waar de centen blijven en wie er wat verdient en wat de laboratoria in de wereld hebben ontdekt. Anders krijgen ze geen cent meer van me. Dat ben ik dus. Maar al wat je hoort is Kanker, kanker, kanker.

Beroemde buitenlandse sterren sterven aan de meest pijnlijke vormen van kanker, deze ziekte haalt je hele leven overhoop, je familie wordt mesjogge, jij nog het meest. Alleen jij haalt het journaal niet, die sterren met al hun geld wel, alleen hebben zij het niet gered.

Ik wacht nou alleen nog op een bericht wanneer iemand nou eens gewoon aan een hartaanval sterft. Maakt mij niet uit wie, zolang het mijn vrouw en ikzelf nog maar niet zijn, wij hebben genoeg kanker gevallen meegemaakt en hebben de buik vol van al die ziektes waar maar mee gestrooid wordt als ware het suikergoed.

Zou wat wezen als iemand gewoon eens sterft aan een sterfelijke ziekte als inderdaad een hartaanval, hoewel er nog helaas genoeg doden elke dag ook hierdoor vallen maar nooit het nieuws zullen halen.

Of het moet een bekende Nederlander zijn..