De man en de vrouw liepen over het strand. De wegebbende zee links, de duinen rechts, en de wind pal in hun gezicht. De winterzon scheen op hun ruggen.
Zo af en toe sprongen zij over een kreekje waarin het water snel richting vloedlijn stroomde, maar nog even en de vloed zou het water de andere kant opstuwen. Lekker hè? zei de vrouw. Wind tegen.
Ja, zei de man. Dan hebben we hem straks mee, als we omkeren.
Tenzij de wind draait, zei de vrouw.
Doe niet zo gek, zei de man. Zo snel draait de wind niet.
Toch wel, zei de vrouw beslist. Je hebt dagen dat de wind uit alle richtingen waait.
De man dacht even na.
Dat klopt, zei hij toen. Gisteren werd ik alle kanten opgeblazen.
Is het echt? vroeg de vrouw.
Ja, zei de man. Rukwinden uit alle hoeken.
De vrouw lachte.
Bleef je overeind? vroeg zij.
Wat dacht je, zei de man. Ik ben tijdens een februaristorm geboren.
Zwijgend liepen de man en de vrouw een stukje door.
Weet jij wat ik wil? vroeg de vrouw plotseling.
Geen idee, zei de man.
De duinen links, de zee rechts, zei de vrouw. En de zon recht in mijn gezicht. Zullen we omkeren?
[img]http://www.intermetzo.com/images/keerpunt.jpg[/img]
[size=x-small]tekening door Anne[/size]
15 reacties
arta · 29 februari 2008 op 07:48
Mooie combi, tekening en column!
Kort en toch veelzeggend: Mooi!
🙂
SIMBA · 29 februari 2008 op 08:11
Leuk, deze samenwerking!
WritersBlocq · 29 februari 2008 op 09:39
En zo snel kan in z’n stukje niet het tij, maar de wind keren. Ik vind het twee mooie plaatjes 🙂
Anne · 29 februari 2008 op 09:53
Heeeee….lemaal verrast!
Dees · 29 februari 2008 op 10:04
Allebei mooi en het geheel nog mooier!
Neuskleuter · 29 februari 2008 op 10:35
Goede combinatie! En leuk hoe je een verhaal weer rond krijgt, met hetzelfde begin en eind.
Eigenlijk gaat het ook helemaal nergens over. Maar dat maakt ‘m wel bijzonder.
WritersBlocq · 29 februari 2008 op 11:42
[quote]En leuk hoe je een verhaal weer rond krijgt, met hetzelfde begin en eind. [/quote]
Neee, en dát is nou juist het leuke 😉
pally · 29 februari 2008 op 12:11
Mooi stukje, Mosje, waarin wind en stilstand allebei een rol vervullen.
Het echtpaar in een relatie waarin het allang windstil is. Ze praten over een stukje niks: de wind. Praten ze wel? Of bewegen ze alleen hun mond? Triest of vertrouwd?
De lezer kan kiezen…..
Mooie tekening Anne, waarin hetzelfde thema heel goed te vinden is. Benauwend of vertrouwd.
groet van Pally
Anne · 29 februari 2008 op 12:19
Mag ik me nog even aan bemoeien tegen de betekenis van het stukje? Ik vind dat dat mag, zolang het onder tekst en tekening blijft, braaf in de reactieruimte. Dat het nergens over gaat is zowel waar als onwaar, en dat is er de kracht van. Voor diegenen voor wie de breekbare verhoudingen tussen man en vrouw weinig zegt zal het droger lijken, een gewone wandeling langs het strand, hoewel zorgvuldig en precies beschreven. Voor wie echter wel die onderliggende broeierigheid herkent krijgt het stukje ontzettend veel lading, zonder dat het ergens expliciet wordt. Dat is het mooie vind ik. Dat het “multi-interpretabel” is.
edit: ben ik mijn bemoeisel aan het intikken zie ik dat Pally het al veel beter heeft gedaan, net voor mijn neus :oeps: Nou ja, dubbelop is ook lekker!
Trukie · 29 februari 2008 op 12:31
Zodra ik wind, strand en zee in het vizier krijg, heb je mij al helemaal om.
De kracht van de elementen zie ik terug in de onderlinge band van het stel. Ze kunnen tegen een stootje en zoeken vrolijk de zonzijde weer op.
Morgen weer een pittige westerstorm 😉
DreamOn · 29 februari 2008 op 12:48
Heel erg mooi.
DO.
Siebe · 29 februari 2008 op 15:37
Grappig Pally, jij ziet een sleets echtpaar, ik zie Casablanca, ’the beginning of a beautiful friendship.’ Ik zie een eerste ontmoeting, om redenen die ik niet ken, toevallig of afgesproken. En vermoedelijk totaal verschillende karakters die wel eens heel mooi bij elkaar zouden kunnen passen, als de man het voorstel volgt om om te keren. En hij wellicht opnieuw geboren wordt, als toen in februari toen de wind ook van alle kanten kwam.
(Zelf loop ik ook altijd liefst eerst tegen de wind in, aan zee. ;-))
Mooi hoor, zo’n stukje. De tekening ook trouwens.
gr
s
lisa-marie · 29 februari 2008 op 18:34
Het is een bijzonder stukje dat alle kanten op kan.
Zelf zie een paar dat op een keerpunt staat.
KawaSutra · 1 maart 2008 op 02:14
Alleen een vrouw is wispelturiger dan de wind.
Lijkt me wel een bij Mosje passende uitleg. 😀
Helaas zie ik geen tekening, ligt dat aan mijn PC?
Overigens wel steeds het laden van google-analytics.com :eh:
EDIT: Gelukkig, google is gestopt met goochelen en nu zie ik de tekening wel. Treffend!
Mosje · 2 maart 2008 op 11:01
Tja, met wie was ik nu op het strand. Was het wel een strand eigenlijk? En was ik het wel die daar was.
Dit stukje gaat helemaal nergens over. Wie weet is het wel niet geschreven, maar alleen gelezen.
Dank voor de reacties.