Kinderliefde

Ik ben allergisch voor kinderen. Ik kan er heus waar niets aan doen. Mijn neus begint al te kriebelen als ik alleen al naar ze kijk, laat staan als ik erop moet passen. En toch kon ik er om één of andere duistere reden niet onderuit. Twee uurtjes oppassen. Wat kan er nu in twee uur gebeuren, zou je denken. Wel, je zult nog versteld staan. De moeder schaap ofwel ooit, was nog wel zo vriendelijk om mij de volgende dag te bedanken voor mijn hulp… Beste Shit,

Ik zou je ook kunnen bellen, ware het niet dat je al wijselijk je mobiel hebt uit gezet. Vandaar dus even een mailtje. Ik wist dat je niet van kinderen hield, maar ik had ergens de hoop dat je wel van mening zou veranderen als je eenmaal een paar uurtjes mijn kinderen mee zou maken. Mijn hoop is intussen door de wc gespoeld samen met onze goudvis Fluffie. Er gaan wel vaker vissen dood, maar dit vond ik toch een apart tafereel. Het leek erop alsof iemand heb had laten stikken met een pincet. Jeroen vertelde mij later dat hij vissticks wilde eten, maar dat die niet in huis waren. Na een half uur van geschreeuw heb je blijkbaar Fluffy gepakt en er een pincet in gestoken met de tekst: ‘hier heb je een visstick’.

Ik kan je macabere humor vaak wel waarderen, maar dit ging me wel wat ver. Wat zou er gebeurd zijn als Jeroen een hotdog zou willen? Onze hond Catfood flamberen?
Natuurlijk moeten onze kinderen ooit weten dat baby’s niet door de ooievaar gebracht worden, maar door de pizzabezorger? Toen we vanavond pizza bestelden, gooide Marleen de deur voor de neus van die arme pizzabezorger dicht, omdat ze geen broertje of zusje wilde. Een baby die in zo’n pizzadoos past zou overigens ook vreemd zijn. Of je moet kinderen zo erg haten dat je ze gewoon in de papierversnipperaar werpt.

Met dergelijke fratsen kan ik nog leven. Maar met Mark ging je echt te ver. Hij gedraagt zich misschien wat vaak als een kind, maar dan hoefde je je hem nog niet zo te behandelen. Ik vond hem vastgebonden aan bed met een speen in zijn mond en een luier aan. En alsof dat nog niet genoeg is, vertelde hij me uiteindelijk dat je zijn zaklantaarn een rondleiding heb gegeven in je natte grot. Ik heb de scheidingspapieren al aangevraagd.

Bedankt