Oma is dood. Oma is morsdood en zelfs al gecremeerd. Maanden geleden. De stemming in het sterfhuis blijft vooralsnog muf en bedrukt. Tot opeens: klepperdeklep. Daar glijdt plotsklaps Gaston Starreveld kleurrijk door de brievenbus. “De Nationale Postcode Loterij is een mensenloterij. Het gaat bij de loterij niet alleen om nummers, bedragen en prijzen. We komen zelfs de prijzen bij de gelukkige winnaars brengen. Er zit warmte in de loterij!” Maar Gaston over de vloer is erger als een crematie bij laaghangende bewolking. Meneer klokt ’s morgens een liter Ritalin weg maar blijft stuiteren als een pingpongbal. Gaston is een groot glanzend kaal warhoofd gevuld met wijwater die zijn bazen hielp schathemeltje rijk te worden met hun kabaalloterij. Fijn, oma hoeft het allemaal niet meer te maken. Dood hè. Maar voor Gaston fris en fruitig!

Gelukkig is het Postfilter met twee registers springlevend. In het Nationaal Overledenenregister kan oma zich als dood registreren en zo Gaston voor nabestaanden weren en voorkomen dat er zich stapels oud papier ophopen. In het Nationaal Postregister kan ze aangeven van welke sectoren ze geen reclamepost meer door de gleuf wil. Voor ieders geruststelling: de blokkade blijft tien jaar bestaan, zodat de commercie voldoende armslag heeft om de gegevens uit hun bestanden te halen. De Stichting Reclame Code ziet toe op de handhaving van de regels van Postfilter. Met een natte vinger.

Oma: “Ik krijg graag aanbiedingen per post. Maar bepaal graag zelf welke! Auto’s & toebehoren, horoscopen (met het oog op de toekomst), telecommunicatie & computers plus loterijen? Heel graag! Boeken & muziek, kranten & tijdschriften? Liever niet!” Krasse knar die oma, goed bij de tijd. “Gratis en eenvoudig baas in eigen brievenbus. Commerciële communicatie? Prima. Voor alleen post die voor mij wèl welkom is”. De nabestaanden vinden het allemaal klasse; het oude mens luistert toch al nooit! Ook dat veroorzaakt ergernis. Gratis en eenvoudig.

De Stichting Postfilter zou, om oma werk uit handen te nemen, toegang tot de Gemeentelijke Basisadministratie Persoonsgegevens moeten krijgen. Vinden de doodgravers van de VVD en PvdA ook, zodat oma zo snel mogelijk in het register belandt en verstoken blijft van vakantie- en geboortekaartjes evenals overlijdensberichten. En glimnek Gaston natuurlijk. Als bejaarde zit je toch al in de hoek waar de klappen vallen. Een Kamermeerderheid wil hiertoe de wet veranderen. Kamerleden vinden het onnodig grievend voor nabestaanden als zij post krijgen voor een dierbare die is overleden. “Fijn, mama leeft nog voort in de herinnering. Werken was haar leven, humor haar overleving!”

Opnieuw een ondermijning van oma’s recht op privacy. Word eerst je telefoonverkeer getapt, je elektronisch patiëntendossier landelijk verspreidt, je verblijfplaats achterhaald met je GMS, je OV-chipkaart ingezet om je escapades glashard in beeld te brengen, je doen en laten geregisseerd met cameratoezicht en tenslotte je lichamelijke integriteit geschonden. Van de wieg tot het graf je ziel en zaligheid open en bloot. Je persoonlijke ‘levenssfeer’ geofferd. Alsof het postcode 6969 AA-Gaston Starreveld iets aangaat dat jij bent gaan hemelen. Oma: “Ik ben nu definitief verhuisd!”


clabamsk

Liefur sodt dann saay

1 reactie

KingArthur · 26 april 2013 op 21:00

Het is voor mij niet helemaal duidelijk waar je het nu over wilt hebben. Hoe grievend het kan zijn voor nabestaanden om geadresseerde post te ontvangen voor een overledene, de hoeveelheid reclame materiaal die je door de brievenbus gestauwd krijgt of (begrijpelijk) afgeven op de nationale postcodeloterij?

Het idee om de overleden oma te gebruiken kan leuk zijn maar vind ik niet goed uitgewerkt. Had een klachtenbrief vanuit haar perspectief uit de hemel geschreven.

Een beetje rommelig dus voor mijn gevoel ik denk dat je wat dingen uit elkaar moet trekken.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder