Eigenlijk heb ik weinig met kasten. Nou ja, je hebt ze nodig om dingen in op te bergen en te bewaren. Maar het liefst gooi ik er spullen zo snel mogelijk in en doe ze dan weer dicht.
Het is er dan ook altijd een zooitje en ze zijn propvol. Nou ja, de mijne in elk geval. Bovendien hebben we er niet veel. In een oud dijkhuis als het onze, alleen onder wat schuine kanten. Die lopen wel diep door. Op onze slaapkamer in de nok- we kunnen alleen in het midden rechtop staan- heeft echtgenoot een ingenieuze kledingkast gebouwd. Dat is tevens de enige echte hangkast in het huis.
Die puilt langzamerhand zó uit van de kleren, dat er een bepaald magneetslotje nodig is om hem dicht te krijgen en te houden. Dat moet wel zeer geregeld vervangen worden.

Als we hem ‘s nachts helemaal uit zichzelf piepend en krakend open horen gaan is het weer zover. Gisteren, toen echtgenoot met een plastic zak gereedschap naar boven was getogen om het karwei te klaren, werd ik er na een poosje bij geroepen.
’Pally kun je even helpen?’
Ik naar boven. Er volgden instructies.
‘Ik ga in de kast zitten en dan moet jij hem even dicht doen’.
‘Hoezo, is er bomalarm of zo?’Ik probeer altijd op het verkeerde moment grappig te wezen.
‘Doe het nou gewoon even’.
‘Oké, zie er maar in te kruipen, zal niet meevallen’.
Zijn lange lijf wringt zich met moeite op zijn knieën tussen het struikgewas van mijn jurken en truien naar achteren, en trapt daarbij al mijn laarzen plat, als hij weer omdraait met zijn gezicht naar de deur.
‘Nou dicht doen en even zo houden, dan kijk ik aan de binnenkant of het slotje goed op elkaar past’.
Ik volg braaf de instructies op, want zo ben ik ook wel weer. Een raar idee om iemand in een kast op te sluiten. Zeker je eigen echtgenoot en geen te betrappen minnaar of zo.
‘Doe maar weer open,’ hoor ik even later van ver weg. ‘Het past verdomme niet’.
Hij komt er geïrriteerd uitgekropen met een felgekleurde blouse van mij op zijn grijze krulhoofd. Ik hou een schaterlach in, want als het slecht lukt, moet ik nog even ernstig blijven.
Dat weet je na veertig jaar.

De kast wil nog steeds niet sluiten. Het slot zal een grotere maat moeten hebben. Maar hij gaat nu in elk geval ‘s nachts geluidloos open, want gesmeerd met een druppeltje kruipolie. Al een hele verbetering. Maar ik vind dat kasten gewoon dicht moeten zijn, overal in huis. Je moet er zo min mogelijk in kijken.

Behalve dan als er een echtgenoot tussen je kleren zit, dat is een erg mooi schouwspel…

Categorieën: Algemeen

pally

Genieten van leven en mensen en natuur om mij heen. Schrijven als belangrijke drijfveer om te ordenen, te relativeren en te communiceren.

17 reacties

DreamOn · 11 februari 2010 op 14:41

Ik geloof best, dat het een grappig gezicht was, maar ik geloof ook, dat je het veel grappiger op had kunnen schrijven.

Meestal lees ik jouw columns met veel plezier, ook als het over alledaagse dingen gaat, maar toen ik begon te lezen verwachtte ik toch wat meer, op een of andere manier… 😉

DACS1973 · 11 februari 2010 op 15:44

Ach, ik vind het wel een leuk stukje hoor. Een prettig leesbaar tussendoortje. Al eens een kast met schuifdeuren overwogen?

LouisP · 11 februari 2010 op 18:46

Pally,
Do heeft volgens mij wel een beetje gelijk….hier zit meer in. Maar er zitten wel een paar mooie ‘eenvoudjes’ tussen.

groet,
Louis

Avalanche · 11 februari 2010 op 19:47

Alledaagse dingen columns blijven tot mijn favorieten behoren. Ik zag jullie al ‘klunzen’, samen.

Emiliever · 11 februari 2010 op 19:57

Misschien heeft DreamOn gelijk, maar ik heb toch genoten van dit stukje. Waarschijnlijk komt dat ook omdat ik zelf ook altijd iets met kasten die niet dicht willen heb. Ik heb geen man meer, maar bij mij kruipt de kat erin… Heel vervelend als ik er na uren achterkom dat hij opgesloten heeft gezeten.. De slotjes doen het namelijk gewoon!

trawant · 11 februari 2010 op 20:41

En toen viel de deur dicht.Ik zat te wachten tot manlief binnen in de kast wanhopig op de gesloten deur zou bonken en jij het slot ook niet meer open kon krijgen.
Hulpdiensten, oude gerimpelde slotenmakers, de brandweer en jij die bij eind goed al goed op zou merken:
‘Nu komt mijn man eindelijk uit de kast’.

Ik vind het een leuk verhaal hoor Pally, maar soms mag je de werkelijkheid ook best wel eens ’n spannend ‘zetje’ geven. 😉

Ma3anne · 11 februari 2010 op 20:57

Over doodgewone dingen schrijven is soms toch moeilijker dan je denkt. In elk geval op zo’n manier, dat je de lezer tot het eind weet te boeien. Dit stukje begon veelbelovend, maar gaat als een nachtkaars uit. De laatste regel vind ik ronduit zwak.
Ben betere ‘pally’s’ gewend en dan valt deze dus een beetje tegen. maar geeft niks. Er komen vast weer juweeltjes aan.

Trukie · 12 februari 2010 op 00:39

Na een lange pauze vind ik het heerlijk om weer een Pally te lezen. Vanaf het begin zag ik het voor me. Pally ken ik, het huis en meneer Pally moest ik uit de fantasie halen. Maar toch zag ik het tafereel voor mijn ogen gebeuren. Wat kan meneer Pally toch bijzonder verongelijkt kijken.

SIMBA · 12 februari 2010 op 08:11

En ik maar denken dat 60 plussers hun kasten keurig op orde hebben….. :stom: 😆

Mien · 12 februari 2010 op 08:19

——————————-

Hee Pally.
Effe geleden.
Kom je nu uit de kast met een wb-tje?
Heb ik ook wel eens last van.
Hou vol.
Gewoon groter maken dat slot en goed olieën (ha, ha).

Mien (vindt de column toch wel [b][u][url=http://www.youtube.com/watch?v=fQow3lpoWzE]excellent[/url][/u][/b])

Fem · 12 februari 2010 op 11:56

[quote]Al eens een kast met schuifdeuren overwogen?[/quote]

Mijn kleding heeft de rare eigenschap om daglicht te willen zien… Er hangen altijd mouwen en broekspijpen tussenuit 🙁

pally · 12 februari 2010 op 12:27

Ik ben het helemaal eens met de mensen die zeggen, dat het een beetje slappe hap is, deze column. Maar ik moest weer eens even op gang komen en dat ging wat stroef, inderdaad. Bedankt voor alle eerlijke reacties in elk geval en hopelijk volgende keer beter… 😥 🙁

groet van Pally

Dees · 12 februari 2010 op 20:24

Nee, het is niet je beste en misschien is deze niet eens zo goed. Maarrrrrr, ik lees iets positiefs erin ook, want op het moment dat ik begon te lezen dacht ik hee, leuk, Pally heeft iets los gelaten en probeert eens iets anders. Ik lees lucht, waar ik anders vrij strakke regie lees. En het spreekt me aan, kan er niks aan doen. Als het iets met experimenteren te maken heeft, geef nog niet op 😉

pally · 13 februari 2010 op 17:39

Leuk, dat je er zo tegen aan kijkt, Dees! Het is inderdaad heel impulsief en snel geschreven en ingestuurd. Ik had anderhalve week 75 columns zitten redigeren voor een(binnenkort uitgegeven) boekje en ik was het zo zat.
Gewoon even een waaicolumnetje geschreven. Goed gezien. Die analyses van jou, daar heb ik altijd veel bewondering voor. Scherp en apart en leerzaam! :wave:

groet van Pally

Chantalle · 13 februari 2010 op 21:33

Eindelijk weer een “Pally”.
Naar ik begrijp niet je beste, maar ik heb er van genoten en ik hoop echt van harte dat de volgende niet al te lang op zich laat wachten.

Liefs

Dees · 14 februari 2010 op 11:33

Dank je voor je compliment, dat vind ik fijn om te horen. Wat voor een boekje gaat het worden? 75 Pally’s?

pally · 14 februari 2010 op 13:15

Ja, inderdaad, Dees, 75 Pally’s. ( niet om door te komen 😀 )Het te drukken boekje is een cadeau van echtgenoot bij de 100ste column. Leuk, maar wel een gedoe… veel schrappen, soms langer maken en kiezen.

groet van Pally

Geef een reactie

Avatar plaatshouder