Knalbonbons

Je kent het wel. Zo’n snoepje dat explodeert in je mond zodra je het stuk bijt. Een knalbonbon. Ik zou ze eerder knalbomboms genoemd hebben, maar dat terzijde. Onlangs heb ik weer het ongenoegen gesmaakt van zo’n knalbombom. Ik heb het geweten. Het was een klein minigranaatje in de vorm van een klein ei. Een kindersurprise stond er nog op. Ik had al een beetje mijn twijfels, maar toch. Je kijkt een gegeven paard niet in zijn bek. Ik althans niet. Dat stinkt me veel te erg. Helaas zat aan mijn granaatei ook een luchtje. Wat zeg ik, luchtje? Na een fameuze knal, waarbij het bloed me uit de mond spatte, kwam er ook nog eens een rookexplosie. Gebakken lucht.