‘Knokkelkoorts’

Aangezien ik een poos verstoken ben geweest van welke mondiale update dan ook, was ik enigszins verbaasd door het kopje in een van mijn twee ochtendkranten waarin stond dat het aantal doden van de knokkelkoorts snel oploopt.
De vrije interpretatie nam al snel een loopje met mijn ratio en een beeldvorming was dan ook onvermijdelijk. Ook ik heb knokkelkoorts. Ik krijg al knokkelkoorts bij het zien van de regering in het algemeen en Balkenende in het bijzonder. Knokkelkoorts krijg ik ook van gestoorde geesten als Dutroux en een flamboyante nicht als Carlo Boszhard. De ‘débielivisering’ van de Nederlandse media en de openbaar vervoer reiziger met zijn schijt-aan-alles mentaliteit, werken ook prima op mijn knokkelkoortsgevoeligheid.
Het nog niet opnemen van Jomanda in het Pieter Baan Centrum zorgt al voor eczeemneigingen die de aankondiging zijn van dat wat een flinke knokkelkoorts gaat worden.
Paracetamol en Ibuprofen vormen geen remedie tegen de knokkelkoorts.
De beste kuur tegen deze aandoening is het rustig uitzieken en veel slikken. Ook regelmatig tot tien tellen helpt.

Nu blijkt knokkelkoorts een geheel andere aandoening te wezen, eentje die ik zelfs Jomanda niet toewens. Hoewel het aangenaam zou zijn als dat mens haar waffel eeuwig dicht zou houden.
Maar zolang er freaks als Michael Jackson zijn, die nog in de ballenbak mogen spelen in plaats van te worden bijgezet in het rariteitenkabinet naast de Elephantman, heb ik een flinke verhoging met kans op knokkelkoorts.

[img]http://home.hetnet.nl/~columnx5/copyrightmartijn.jpg[/img]