Als de stilte van de nacht jou in een wurgende greep heeft genomen, de hitte benauwend een spoor achterlaat op jouw huid, voelt de ochtendnevel als een aangename koelte.
Een zachte bries, door geopende ramen, doet de vitrages licht wapperen en hoor je in de verte een trein, soms met wat getoeter.
Je draait je om, kan de slaap niet vatten, verlangend naar de ochtend, naar het mistig landschap met “halve” koeien in het gras. Je wilt de sporen, de natheid in een kuiltje van jouw borst laten druppelen, in stralen verdwijnen bij het afspoelen in het doucheputje van de ochtend.
Je blijft verlangen naar de ochtend koelte van de nevel, de zachte bries als windvlaag langs jouw haar en de mist nu langzaam verdwijnend, optrekkend.
Eindelijk, weg de mist!, de “hele” koeien zichtbaar!
16 reacties
Wayan · 2 november 2016 op 13:10
Dit is geschreven in de stijl van de Nederlandse schrijver Potgieter die geboren was in 1808 en overleed in 1875.
Ook hij schreef in zo’n zwaarbeladen stijl met veel adjectieven.
Nummer 22 · 2 november 2016 op 22:38
Dank je Wayan. Het schilderij zie ik zo voor me. Alleen dan met Lakervelders. Groet
Esther Suzanna · 2 november 2016 op 14:06
Ik vind dit heel erg mooi, ik houd van deze taal, poëtisch, tegen theatraal aan.
In het kader van de ‘feedback maand’:
Zin 2: mooier: ..en je hoort in de verte…
Zin 4: mooier: .. de natheid in een kuiltje van jouw borst, in stralen laten verdwijnen bij het afspoelen in het doucheputje van de ochtend…
Nummer 22 · 2 november 2016 op 22:39
Hey Esther Suzanna. Dank voor jouw compliment!
Mien · 2 november 2016 op 14:16
Poppenkast in slaapkamer en wei. Mooi, mooi, mooi. Deed me even denken aan de ‘Peel in brand’ van Rowwen Hèze. Zou goed kunnen dienen als songtekst met wat kleine aanpassingen.
Nummer 22 · 2 november 2016 op 22:41
Hmm..ga het bewerken?
” in de leegte van stad hoor ik het vragen van de afvalbak
Ik geef gehoor en leeg mijn overvolle vuilniszak”
StreekSteek · 2 november 2016 op 14:46
De bedoeling is goed en de gekozen beelden zijn prachtig. Jammer dat dit niet tot zijn volle recht komt door de manier waarop het is opgeschreven. Voornamelijk wordt dit door enkele stijlfouten veroorzaakt. Iemand mee laten lezen zou al veel ondervangen, denk ik. (5)
Nummer 22 · 2 november 2016 op 22:42
StreekSteek. Dank ! Weer een uitdaging erbij !
NicoleS · 2 november 2016 op 15:17
Het is poëtisch geschreven. Dit stuk. Weer even anders dan je vorige werk.
Nummer 22 · 2 november 2016 op 22:43
Hey NicoleS?
van Gellekom · 2 november 2016 op 16:42
Ja dit is poëzie in al zijn eenvoud
Nummer 22 · 2 november 2016 op 22:43
Precies! Eenvoud vanuit eenvoud!
Nachtzuster · 2 november 2016 op 17:29
Qua lengte past hij beter in het café. Qua inhoud vind ik dit een van je betere. Heel sfeervol, bijna transparant geschreven. Mooi!!
Nummer 22 · 2 november 2016 op 22:44
Dank je Nachtzuster! Er komt nog meer!
Nummer 22 · 2 november 2016 op 22:45
Met jullie feedback blijf ik verfijnen.Dank allen!
Bruun · 3 november 2016 op 09:53
Mooi! Wel eens met Esther over de zin ‘… hoor je in de verte …’; die zinsconstructie klopt niet helemaal. Verder niets dan lof. Leuk om te zien dat je lekker gevarieerd bezig bent!