Koeien

Het prikkeldraad was onderbroken. De doorgang naar verkoelend water was vrij. Het was warm. Een kleine dertig graden. Al met al was het een logisch tafereel. Koeien in de sloot. Met z’n tweeën. Water tot aan de knieën. Het leek me aangenaam. Als koe. Even had ik de neiging hun uitdrukking als dom te bestempelen. Koeien die dom voor zich uitkijken. Maar koeien zijn relatief intelligente dieren herinnerde ik mij. Net op tijd. Ik had het ergens gelezen. Iemand had het onderzocht. Wetenschap. Echt een stapje voorwaarts. Andere gehaktballen. Relatief intelligente dieren. Koeien. Oordeel daarom voorzichtig fietser spreek ik mijzelf toe. Ik oordeel niet. Ik stel even uit. Ik peins en overweeg. “Relatief intelligent” murmel ik voor me uit. Het is een goede aanduiding. Welbeschouwd is iedereen relatief intelligent besluit ik. Dat is het mooie aan relatief. Zonder maatstaf is relatief altijd goed. Of niet goed. Voor mij is het goed. Ik ben een positief mens. Relatief positief. Maar toch. Maatstaven. De maatstaf van de koe. Wij een maatstaf, zij een maatstaf dacht ik. Hoe zat het daarmee? Koeienmaatstaf. Ik was amper een kwartier onderweg en ik bevond mij met mezelf al in dit soort op niets uitlopende kronkels. Bij vertrek had ik die ochtend de illusie van een ontspannen tocht gehad. Even alleen met de eigen gedachten. Vooralsnog wilden ze niet deugen.

Ik besluit mijn aandacht op de weg te richten. Dat is nodig. Het is druk in de duinen. Mensen, vogels ook. Aalscholvers in overvloed. Mooie slanke, zwarte viseters. Soepele jagers in het water. Onhandig ogend soms. Beetje een lekke roeiboot. Het lijf net op of onder de waterspiegel. Machtig ook. Rechtop, uitkijkend. Vleugels breeduit, drogend in de wind. Beetje stoer met je mooie lijf in de zon. Het is goed toeven na wat watersporten. Aalscholvers te over. Waarschijnlijk ook vis genoeg. Vis in de duinen. Vis in mijn drinkwater. Het is even schrikken. Ik hou niet van vis. Ik drink graag water. Je moet niet alles willen weten fietser.
Gedachten en ik. We kwebbelden nog even door. Een soepele samenwerking zal het vandaag niet worden. De blik maar op oneindig. Versnellinkje er bij. Zien waar we uitkomen. Altijd ergens.

Als would-be avonturier met iPhone, 21versnellingenfiets, energiereep en sinaasappel verslond ik de resterende duinen.
Vlak voor duin uiteindelijk in bewoonde wereld overging zag ik ze. Een groepje schotse oerkoeien. Poten in het water. Zelfde koeienblik. Verheven gedachten, revolutionaire strategieën en filosofische inzichten dichtte ik hen toe.
Zij wel.