Er zitten duiven op mijn dak, met de snavels in dezelfde richting. Als ze niet op de goot of op de nok zitten dan zitten ze zeker niet dwars op de schuine pannen. Of er moeten er bij zijn die pootjes hebben van verschillende lengtes.

 

Duiven zitten trouwens niet, die staan en zakken wat door hun poten.  Ik heb ooit eens een duivenmelker een duif zijn kop eraf zien trekken. Het was mijn buurman die ik niet mocht omdat ie een doorgeploegd gezicht had van ’t roken. En omdat ie een hoofd zijn kop eraf had getrokken. Als het een duivin had geweest had ik het nog erger gevonden. Toen al. Kunt ge het geloven! Hij draaide en trok de kop eraf terwijl er een sigaret in zijn mondhoek bengelde. Wanneer ik nu iets lees of hoor over duivenmelkers denk ik aan dat donkerbruin gerookte smoelwerk van die duivenmelkende buurman. Hoe die daar in de tuin een kop van het duivenrompje aan het scheiden was.  Echte duivenmelkers praten over ‘melken’  als ze aan elkaar vragen wat ze in het weekend gaan doen. Als ze dat inderdaad in het weekend gaan doen. Duivenmelken.  Ik denk wel eens dat duivenmelkers de mannen zijn die het meest worden bedrogen door hun vrouw.

Duivenmelkers lezen vaak porno terwijl ze in het hok aan het wachten zijn op de vallende duiven. De meeste duivenmelkers trekken wel eens een kop van een slecht presterend duifje of duivinnetje. En op hun blauwige duivemelkersjasjes zitten vaak kleverige vlekken.  Duivenmelkers  strooien wel eens vergif voor katten. En dan dat rammelen met voeder en het afgezaagde roepen naar de vallende duiven die terugkeren van de lange fond. Of de korte. ‘ Kom dan, kom dan, kom dan.’ Ge zou voor minder!

Mijn vader had ook eens  een paar duiven. Maar ik heb hem er nooit op kunnen betrappen dat hij ook maar iets van een echte duivenmelker in zich had. Of dat hij ook maar iets deed waarmee een duivenmelker zich onderscheidt van niet duivenmelkers. Behalve het rammelen met voer en het roepen naar de vallende duiven. Naar zijn vallende duiven. Nooit naar die van een ander. ‘Kom dan, kom dan, kom dan.’

Categorieën: Algemeen

8 reacties

Mien · 27 augustus 2013 op 07:53

Welkom terug Louis. Fijn om je hier weer te lezen. Goede column ook. Grappig dat je de duiven op het dak niet laat glijden. Bij mij doen ze dat wel. Het mannetje glijdt dan stuntelig en hitsig achter het vrouwtje aan. Die lijkt dan telkens te roepen: “Kom dan!”. Maar wie moet er nu eigenlijk komen? 😉

Libelle · 27 augustus 2013 op 08:56

Leuk en mooi, specifiek werk Louis. Hoe zouden duivenmelkers heten als ze hun sport met mensen zouden uitoefenen? Of is dat te lang geleden? Het inspireerde Mien tot een grappige opmerking, zo moet CX werken!

trawant · 27 augustus 2013 op 10:38

Wij hadden deze zomer dagenlang bezoek van een witte duif met allerlei ringen om zijn pootjes. Blijkbaar verdwaald of nog geen zin in de til. Leuk tot iemand vertelde dat bij terugomst zijn kop eraf gaat. De melker heeft geen belang bij spazierende duiven.
Mooie column in de beeldende stijl die we van je gewend waren. Oude tijden herleven op CX, mooi zo!

SIMBA · 27 augustus 2013 op 11:05

Mijn opa was duivenmelker, hij had geen blauw jasje maar zo’n vuil beige exemplaar 🙂 Heerlijk ontspannend zo’n zondag met rammelend voerbakje op het gazon als je heel de week in de steenkolenmijn, diep onder de grond hebt doorgebracht!
Fijne column Louis!

Sagita · 27 augustus 2013 op 11:25

Dat noem je: een duif of kip een lange nek geven! Mijn broer is een echte duivenmelker. Ik weet niet of hij zijn duiven wel eens een lange nek geeft. Kan best wezen dat hij porno leest. Zeker is dat hij vreemd ging/gaat.
“En omdat ie een hoofd zijn kop eraf had getrokken.” Deze zin snap ik niet?
Verder een leuk verhaal!
groet Sa!

Meralixe · 27 augustus 2013 op 19:38

Zo, eindelijk een column en een opvolging (reacties) die me het gevoel geven dat er nog hoop is dat het niveau van enkele jaren terug nog kan terug keren. 🙂

Die onderliggende wrede toon, die harde realiteit op een sublieme manier in het strot van de lezer geduwd, dat is talent. :yes:

Nachtzuster · 27 augustus 2013 op 23:30

Inderdaad welkom terug, L. Lekkere, korte titel. Die pakt. De column is geschreven in kleintjestaal en das altijd goed.

pally · 29 augustus 2013 op 12:50

Ha, Louis. Teruggekeerd met de duiven. Mooi precies, rauw en toch niet rauw beschreven. Welcome back!

Geef een reactie

Avatar plaatshouder