Haar buik bolde langzaam in voorwaartse richting. Zwangjurken waren op het laatst niet meer in staat dat te verhullen. Soms droeg zij een tuinbroek, maar vanaf het moment dat jij grapte dat die broeken wel heel erg jaren-zeventig stonden heb jij haar alleen nog maar in jurken gezien. Haar borsten bolden gezellig mee.
Ze zijn wel drie keer zo groot als normaal, vertrouwde zij jou toe. Ik hoop stiekem dat ze zo blijven, want eigenlijk had ik niets.
Nou, dat valt reuze mee hoor, jokte jij. Zij mochten er best wel zijn.

Jij denkt terug aan vorige zomer, toen jullie op een terrasje wat zaten te drinken. Jouw vrouwcollega droeg een niets verhullend topje, maar er was niets te verhullen.

Over vier weken ben ik uitgeteld, sprankelde zij, precies op zondag. Leuk hè? Een zondagskindje, dat lijkt me wel wat.
Ja, dat lijkt wel wat, beaamde jij. Zeker als het een meisje wordt, want dat wil je toch graag?
Erg graag ja, want met meisjes kun je lekker tutten. Met jongetjes ook wel, maar dat is toch een beetje anders, of niet soms?
Dat is toch een beetje anders, bevestigde jij minzaam.
Precies. Zeg, jij komt toch wel op kraamvisite?

Kraamvisite.
Daar ben jij niet erg goed in. Nog niet zo lang geleden bezocht jij de santenkraam van een mancollega.
Hij lijkt erg op zijn vader, probeerde jij, maar niemand was het met jou eens. Het is juist zijn moeder, zeiden de aanwezigen in koor.
Het vasthouden van de pasgeborene ging jou ook al niet goed af. Het kleine ding veranderde direct in een huilebalkje, hoe hard jij ook wiegde. Jouw sussende woordjes misten elk doel.
Gelukkig bracht de kraamhulp verlossing. Zij nam de boreling over, die direct stopte met huilen en overging op kirrende geluidjes.
Nee, die roze rimpelbaby’s moeten niets van jou hebben.

Dat jij de komende weken erg druk zou zijn, vertelde jij jouw vrouwcollega.
Maakt toch niet uit, antwoordde zij. Gewoon komen, gezellig.

Zo meteen stap jij in de auto. Kraamvisite. Jouw vrouwcollega heeft het voor elkaar. Met blijdschap kreeg jij kennis van de geboorte van een dochter. Een zondagskindje.
Jij hoopt maar dat je op het verkeerde moment aanbelt. Dat de kraamverzorgster zegt dat moeder en kind aan het rusten zijn. Of je alsjeblieft een ander keertje wilt terugkomen.
Maar ja, je zult zien dat het gelegen komt.

Categorieën: VC-Mosje

Mosje

MOSje.iS van alles wat en zelfs dat niet helemaal

15 reacties

Ma3anne · 1 maart 2006 op 09:03

Ik weet niet waarom, maar mijn ogen struikelen steeds over al die ‘jij’-woordjes. Als er ‘je’ had gestaan, was het gemakkelijker lezen geweest, denk ik.

Maar het verhaaltje op zich is weer een Mosjeriaans hoogstandje. 🙂

Chantal · 1 maart 2006 op 09:50

[quote]Mosjeriaans hoogstandje[/quote] Inderdaad! Hij is weer leuk!

Shitonya · 1 maart 2006 op 10:39

Ik struikel ook steeds over al die vreemde zinnen. Het verhaal vind ik ook verre van goed. Dit is wel plotselinge daling als columnist

Anne · 1 maart 2006 op 11:02

He Mosje,
Ik vind het een heerlijk verhaal, en de jij-woordjes, consequent in plaats van je, hebben een reden dat voel ik heel goed. Met groot plezier gelezen! Dank.
Anne

Dees · 1 maart 2006 op 13:04

Typisch Mosje, inderdaad, met de hele santenkraam beschouwd. Ken het gevoel maar al te goed en je beschrijft het zo heerlijk luchtig.

Zwangjurk vind ik te Kees van Kooten, maar dat kan aan mij liggen.

KawaSutra · 1 maart 2006 op 13:36

Je bent een meester in het niet-beschrijven van wat er duidelijk wel is. ‘Jij’ heeft idd. een duidelijke functie en om dat consequent door te voeren heb je er nogal wat van nodig en dat lijkt een beetje teveel van het goede. Maar jij weet wel beter! 😀

Trukie · 1 maart 2006 op 13:57

Vruchtbare jong-dynamische afdeling Mosje.;-)
Mooi beeldend beschreven. Een beetje opgeleukt op zijn mannenbliks. Maar dat is je vergeven.

sally · 1 maart 2006 op 20:52

Leuk stukje.

groet
Sally

Li · 1 maart 2006 op 23:11

Jij kraamt weer veel zinnigs uit 😉

Li

Kees Schilder · 2 maart 2006 op 07:07

Je column is mij goed bevallen Mosje

Nana · 2 maart 2006 op 08:26

Emotie in een column zijn soms lastig leesbaar te maken, daar weet ik alles van. Het is wel erg knap dit zo te beschrijven dat je met je mee denkt/voelt. Ik dus.

senahponex · 2 maart 2006 op 11:52

Mosje jij komt toch altijd gelegen 🙂

Mosje · 2 maart 2006 op 21:18

Het hanteren van de jij-vorm is een poging om af te rekenen met de ik-vorm. Dat begrijp jij toch zeker ook wel?
😛

DriekOplopers · 2 maart 2006 op 23:03

Met plezier gelezen. Ik ben ook uitgeteld. Niet over 4 weken, maar nu.

Naar bed dus. 😛

Driek

Mup · 7 maart 2006 op 14:05

[quote]Ze zijn wel drie keer zo groot als normaal, vertrouwde zij jou toe. Ik hoop stiekem dat ze zo blijven, want eigenlijk had ik niets.[/quote]

Hier struikelde ik over, verder heb je er weer een mooi stuk uitgekraamt,

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder