Kruidenier

Dat woord is uit de tijd. Ja, ik weet het. Maar toch, hier past het. Je zult het zien.
Stel je zo’n ouderwetse weegschaal voor en een winkelier die voorzichtig met twee vingers nog een paar erwtjes weghaalt om precies op het juiste gewicht te komen dat je betaalt. Zo wil ik het absoluut, absoluut niet. Toch zijn er soms lichte symptomen van aanwezig. Vriendschap, typisch een begrip dat in deze wazige half witte, half groene kerstbaltijd tot zelfoverpeinzing leidt. Wat is nodig voor een echte vriendschap? Ik heb het dan vanzelfsprekend niet over vage vrienden of kennissen. Absolute loyaliteit?
Een minutieuze balans tussen geven en nemen? Ik denk het eerste wel, het laatste niet.

Toch moet er wel een zekere balans zijn. Maar juist bij heel goede vrienden kun je soms diepe teleurstelling voelen. Volgens mij heeft dat te maken met het verwachtingspatroon dat je hebt. En misschien met het feit dat teleurstellingen altijd harder aankomen van je beste vrienden. Ze doen zeer. En je bedenkt dat jij dat nooit zo zou doen, bijvoorbeeld. Daarbij ga je van jezelf uit. Het is nog best ingewikkelde materie, bij nader inzien.

Als ik me, de laatste tijd, op kruideniersgedachten betrap, probeer ik door te denken. Het gaat bij vriendschap niet om één ding dat je graag anders had gezien. Het gaat om het gevoel als totaal. Is het niet zo, dat iemand die dichtbij je staat ook met een loep bekeken wordt? Dat is inherent aan het dichtbij zijn. Dan zie je alle weeffoutjes en vice-versa. Steeds meer realiseer ik me, dat juist de onhebbelijkheden en kleine foutjes bij vrienden dierbaar goed zijn en op zich al gehechtheid kunnen betekenen. Ze maken die persoon mede uniek. Die paar erwtjes dus gewoon laten liggen en er zelfs een handje bij doen of meer.

Het voelt goed. Al staat die stomme kruidenier nog altijd sarcastisch glimlachend op de hoek te wachten tot je hem weer wenkt. Ik hoop van niet. Ik ben heel erg gehecht aan mijn beste vrienden met alles erop en eraan. En ik hoop natuurlijk dat zij er ook een handje erwtjes bijdoen als het over mij gaat.

Denk daar nou juist effe niet aan, kruidenier die je d’r hier en gunter bent…