Kunst, jong geleerd…

Er is veel te zien op gebied van kunst maar ook de museumbezoeker is het bestuderen waard. Mensen in de meest uiteenlopende kleding. Van chique, slordig, sportief tot extravagant, in allerlei poses voor de kunstwerken. De één rechtop kritisch kijkend, de ander in een scheve houding, sommigen met een dromerige blik. Stapje voorwaarts, stapje achterwaarts. Kunst kijken is voor volwassenen blijkbaar een serieuze zaak. Kinderen zijn er ook van klein tot groot. Er is duidelijk een categorie die mee moet omdat de ouders een culturele middag in het opvoedpakket hebben. Het stel pubers dat ik op het oog heb deelt de belangstelling van pa en ma niet. Met verveelde gezichten volgen ze hun ouders, onderling klierend en elkaar dwarszittend.

Ik zie een jonge vader met een kind van ongeveer vier jaar in een knalroze pakje, flesje Ranja aan de mond. Vader zet het kotertje voor een schilderij, wijst iets aan en begint zijn uitleg.
Het kind in kwestie strekt zich uit en rolt van haar rug op de zij en door naar de buik en vervolgens het hele traject terug. Intussen blijft het flesje tussen de tandjes geklemd. Ik kan helaas niet verstaan wat vader allemaal vertelt. Gezien het gedrag van het kind lijkt het totaal niet geïnteresseerd of het mag zijn dat ze op deze leeftijd al weet dat je kunst “ruim” moet zien.

Voor een ander schilderij staat een vader met twee jonge speelse kinderen. Ook deze man doet serieus zijn best het kroost de schoonheid van het doek duidelijk te maken. Zoonlief is nog wel bereid te zeggen dat hij het blauw van de lucht mooi blauw vindt, maar daar houdt zijn belangstelling op.
Een houten vloerrooster trekt de aandacht en spreekt meer tot zijn verbeelding.
Broer en zus zijn al snel verdiept in een hink-stap-sprong terwijl vader het schilderij bestudeert.
Spelen met een vloerrooster, dat is pas Kunst.