Kutsmoes

Bij het noemen van de naam Paul de Leeuw kun je vaak op niet meer dan twee reacties rekenen. Of mensen zijn dol op hem, of hebben een hekel aan hem. Ik val onder de eerste categorie. In de laatste show die ik van hem keek, hield hij een kort interview met de schrijver Arthur Japin. Op aandringen van mijn zus, die helemaal lyrisch is over deze schrijver, ben ik eens boek van hem op de bieb gaan halen. Het zal een kwestie van smaak zijn, maar mijn leesvoer is het niet. In het interview kwam zijn nieuwe boek ter sprake; zoals dat gaat met wonderen getiteld. Een dagboek. Moedig. Als gerenommeerd schrijver je zo bloot te geven. Ik ga het toch nog eens proberen met dat boek.

Zoals dat op tv hoort, word er een spraakmakend stuk uit zijn boek gehaald. Over een driehoeksverhouding. Ieder heeft daar zijn eigen gedachten over. De gedachte van Arthur is; liefde verdubbelt zich. Liefde is het beste wat je kunt geven. Dus kun je van meerdere mensen tegelijkertijd houden. Daar kon ik me nog redelijk in vinden, niet bij een liefdesrelatie echter. Ik zou stikjaloers zijn. Een keuze eisen van mijn partner, hem niet willen delen, wraak nemen. Paul is het met me eens. Dan maakt Arthur een vergelijking waar mijn haren recht van overeind gaan staan. Hij haalt er kinderen bij. Je houdt van je kinderen allebei even veel, dus daar heb je je verdubbeling. Gelijk gehaald. Gelul! Je houdt van elk kind op een andere manier. Maar dat mag je niet vergelijken met een liefdesrelatie. Je kinderen zijn je partner niet!

Het is absoluut niet mijn bedoeling de beste man onderuit te halen. Het is een bekende Nederlander, maar kennen doe ik hem niet. Ik ben het alleen vreselijk oneens met zijn gedachten over liefde die zich kan verdubbelen. Kortom, verschuilen achter die verdubbeling staat voor mij gelijk aan een kutsmoes.