Ik ben 15 jaar en toch weet ik nu al dat mijn leven mislukt is. Toch is alles wat ik tot nu toe deed, belangrijke dingen, gelukt. Nou niet allemaal, ik ben van gymnasium naar havo gegaan, maar nu doe ik toch weer atheneum, dus heb ik het enigszins goed gemaakt. Maar zonder het één niet het ander dus weinig dieptepunten = weinig hoogtepunten. Daar heeft iemand ooit een woord voor bedacht: saai. Maar voor mij is mijn hele leven een dieptepunt (behalve misschien de zorgeloze kindertijd) dus wat voor mij een dieptepunt is, is voor andere misschien gewoon goed. Dus: als ik mijn leven (de laatste 8 jaar) als dieptepunt beschouw, zit er een hele hoge berg aan te komen. Alhoewel mijn leven in andermans ogen misschien helemaal geen dieptepunt is. Dat doet er niet toe.
Om even terug te komen op de eerste regel: ik weet nu al dat ik mislukt ben. Dat komt omdat ik weinig dingen kan die andere mensen niet kunnen. Een slechte start zeg maar. Het enige wat ik ooit dacht te kunnen was schrijven, maar daar begin ik sterk aan te twijfelen. Net op het moment dat ik meer zelfvertrouwen begon te krijgen, wil het niet meer lukken. Nu is de groei dus weer gestopt, nee niet gestopt; mijn zelfvertrouwen-boom is dood aan het gaan. Niet zo gek, want ik kan het echt niet. Vroeger rolde de verhalen er zo uit. Nu niet meer.
Er bestaat zo’n liedje: “…je weet pas wat je mist, als ze er niet is, als ze er niet iiiiiss…”. Als je het een beetje aanpast: “…je weet pas wat je hebt, als je het verloren bent, als je het verloren bent…”. Zo gaat het, echt waar. Je bent ook pas volkomen gelukkig als je er niet bij nadenkt. In de eerste klas bijvoorbeeld, op mijn vorige school, ik besefte in de tweede pas dat ik toen volmaakt gelukkig was. Want toen was ik alles kwijt; in de eerste was ik populair, veel vrienden, veel aanzoeken op stukjes papier. Maar ik besefte niet dat ik alles had. En als je niks meer hebt, besef je dat des te beter. Nu heb ik niks meer; al 3 jaar niet meer. Ik wordt ouder, lelijker (bij normale mensen begint de aftakeling toch pas rond je 30ste?), ongelukkiger, kleiner en ik zonder me zelf steeds meer af. Terwijl mensen alleen gelukkig kunnen worden met andere (bepaalde) mensen. Ik wordt later kluizenaar. Ik zie het al voor me; veel zal er niet veranderen.
Ik was laatst mijn krantenwijk aan het doen; komt er een moeder met kinderwagen voorbij en een paar meter er achter nog zo’n bengel. Dat meisje kijkt me 2 tellen aan en rent daarna heel hard naar haar moeder (“mamaaaa”). Au. Pijnlijk duidelijk. Ik deed nog wel (een poging tot) glimlach. Naja, dan maar geen kleuterleidster.
Vroeger wilde ik timmerman worden (of timmervrouw in mijn geval). Maar dat was omdat mijn buurmeisje dat ook wilde (en zij wilde dat dan weer omdat haar vader timmerman is). Toen wilde ik archeoloog worden, want ik ben altijd vreselijk nieuwsgierig. Toch ben ik nooit serieus van plan geweest archeoloog te worden, ik vond het wel leuk, maar die studie pfff. Alleen van de gedachte werd ik al moe. Daarna wilde ik recensent/columnist/ journalist worden. Maar dat is nu ook weer een beetje over, omdat ik er achter ben gekomen dat ik helemaal niet zo goed kan schrijven als ik oorspronkelijk dacht. Nu wil ik dus schrijver worden. Echt iets voor mij. M’n hele leven van een uitkering leven en op een zolderkamertje (met maanden huur-achterstand) mislukte romans schrijven. Totaal afgezonderd van de buitenwereld en als je buitenkomt is het om naar de kroeg te gaan. Lijkt me geweldig om me daar te bezatten over mijn mislukte leven. Je stuurt wel eens wat naar een uitgever op (ooit moet het toch lukken), maar je krijgt ze altijd weer terug (….“geachte mevrouw, het spijt ons vreselijk maar uw roman is niet helemaal wat wij in gedachten hadden. Met vriendelijke groet…..”).
Zo zal mijn leven er uit zien. Mijn grootse plannen (wereldreis ed.) zal ik nooit uitvoeren. Ik zal rechten gaan studeren, omdat ik niet zal weten wat ik anders moet kiezen. En daarna zal ik halverwege toch stoppen met mijn studie, omdat blijkt dat ik er niet in geïnteresseerd ben. Zo zal het gaan. Ik weet het al; ik zal me voornemen om er iets aan te doen, maar dat zal ik toch niet doen. Morgen, morgen begin ik.
[size=x-small][color=000099][font=Arial]Ps kraak het alsjeblieft af, ben niet aardig voor me omdat ik jong/nieuw ben…Ik weet zelf ook dat deze niet goed is (vorige was ook niet geweldig), hij was in eerste instantie ook niet als column bedoeld. (ik was gewoon chagrijnig :-D)[/font][/color][/size]
18 reacties
JAB · 13 oktober 2004 op 17:13
Freya Datum,
Je bent (pas) 15 jaar en je schreeuwt het bijna van de daken dat je niet gespaard mag worden in kritiek. Als een ander dat al zou doen zou dat ongepast zijn. Zo jong als je bent, laat je een volwassenheid zien waar de meeste medelanders jaloers op kunnen zijn. Zelfspot is jou niet vreemd. Zeg eens eerlijk, heb je dit helemaal zelf geschreven (of stiekem overgenomen)? Hulde voor zoveel schrijftalent. Wordt maar geen columnist, dan leest niemand onze stukjes
meer… 🙂
DeVleg · 13 oktober 2004 op 20:13
Afkraken waarom, het is jouw verhaal. Een verhaal waar je over hebt nagedacht. Prima toch. Wanneer er personen zijn die het niet leuk zouden vinden is dat hun probleem tenslotte.
Wees tevreden en…………weg met je negatieve zelfbeeld. Je bent pas 15 er is nog zoveel leuks te ontdekken.
Winny · 13 oktober 2004 op 21:00
Hoi! Ik ben wel geen 15 meer, maar wel erg nieuw bij het Column X-circuit. Ik vind dat je duidelijk verwoordt wat je bezighoudt. Je bent wel erg negatief. Ga maar lekker door met schrijven, probeer het uit, stuur het in. En wie zegt dat je rechten moet studeren? Ik heb het twee jaar gedaan en ben gillend weggerend. Er zijn genoeg andere studies waar je je waarschijnlijk beter in thuisvoelt. Het heeft allemaal ook geen haast! Sukses!
yaahh · 13 oktober 2004 op 21:35
laatste heldere kijk voor de afgrond…… leuke titel voor een serieus verhaal. Weet je die afgrond is er de komende 15 jaar ook steeds iedere dag weer, en 15 jaar daarna ook weer 😀
schrijf lekker alles van je af, wees blij dat dat je kan schrijven. Andere mensen kroppen alles op en moeten naar psychiater. 🙁
chapeau voor je schrijfkunsten!
sally · 13 oktober 2004 op 21:53
ik sluit me bij de vorige sprekers aan.
Verbaasde me erover dat je pas 15 was.
ben benieuwd naar je volgende column.
liefs
sally
Raindog · 13 oktober 2004 op 22:17
Leuk stukje hoor!
Hou je van muziek?
Dan vind je Radiohead misschien ook wel leuk.
😉
Louise · 13 oktober 2004 op 22:27
Joh Freya, gooi die somberheid overboord, en dan gaat alles lukken, absoluut! 🙂
Li · 13 oktober 2004 op 22:34
Freya wil je alsjeblieft geen columns meer schrijven?
Ik heb er liever geen concurrente bij 😉
Ma3anne · 14 oktober 2004 op 01:40
Oke, ik wil best kritsich zijn: goed verhaal. Een lastige leeftijd, 15 jaar. Dat blijkt toch wel weer als je dit leest. Die onzekerheid over je uiterlijk en over je toekomst.
Dat er een kleutertje gillend naar haar moeder loopt als ze je ziet met je kranten… misschien heeft het kind een krantenfobie en had het niks met jou te maken. Was het de Telegraaf misschien? 🙄
freya · 14 oktober 2004 op 11:47
dank jullie wel voor de aardige, opbeurende boodschappen… ik zal geen negatieve columns/verhaaltjes meer schrijven, maar positieve, van die leuke die van niets iets maken. net als bijv. jacq. veldman van metro die laatst een stuk over het sorteren van m&m’s en de systeems die ze daarna bedenkt om ze op te eten. (wat kon ik me daar in vinden *opgelucht* ben toch niet de enige). anyway, dankje dankje dankje
ps. ben maar niet bang, ik word geen columnnist 😀
freya · 14 oktober 2004 op 11:54
ohw en ik heb het zelf geschreven (was serieus bedoeld of niet?) en het was niet de telegraaf (ik zou me schamen om die rond te brengen), gewoon een regionaal krantje… en uhm radiohead is inderdaad goed.
ignatius · 14 oktober 2004 op 13:28
15 jaar? Van Gymnasium naar Havo en dan weer Atheneum? Moet je inmiddels zeker een jaar of 17-18 zijn. Hoe het ook zij, klasse geschreven!
Archeologie studeren? DOEN!!
[quote]Nu wil ik dus schrijver worden. Echt iets voor mij. M’n hele leven van een uitkering leven en op een zolderkamertje (met maanden huur-achterstand) mislukte romans schrijven. Totaal afgezonderd van de buitenwereld en als je buitenkomt is het om naar de kroeg te gaan. Lijkt me geweldig om me daar te bezatten over mijn mislukte leven[/quote]
Wellicht een schrale troost, maar Herman Brusselmans is ook zo begonnen en kijk eens waar hij nu staat 😉
Elke bloem die in de knop zit ziet er op het eerste gezicht onooglijk uit, maar als de bloem tot wasdom komt en haar kleurenpracht tentoonspreidt, zullen de blinden zien en zal iedereen zich door de geur laten bedwelmen.
Mar · 14 oktober 2004 op 13:48
Ik vind je goed meisje!!
Ga door met schrijven, je gevoel opschrijven is goed voor je!!
Ik ben al benieuwd naar je volgende column!
Groetjes Mar
tontheunis · 14 oktober 2004 op 15:44
Tja… Freya…
Je gaat morgen beginnen? Volgens mij ben je al begonnen. Je hebt het alleen zelf nog niet door.
Goede column. Gaat over gevoel dus dat is vaak, als je het onder woorden kunt brengen, vanzelf al redelijk goed.
Het gaat over negatieve gevoelens en niets scoort zo hoog als negatieve dingen. Dus dat is ook al lekker op weg.
Je taalgebruik is van een behoorlijk goed niveau dus daar zit de kans op totale mislukking ook al niet in.
Dus wat dan? Hooguit het gegeven dat je jezelf doorlopend wijsmaakt dat je niets kunt, dat niets je lukt en dan ook nog bij iedereen bevestiging zoekt.
Dus goed: HET WAS EEN WAARDELOZE COLUMN! HET LEEK NERGENS OP! TROEP! ROTZOOI VAN DE DERDE CATEGORIE! ROB HOOGLAND IN HET KWADRAAT! GA TOCH KOEIENMELKEN, MENS! NEEM EEN MELKERTBAAN!
Of heb het lef eens om nog zoiets te schrijven, want ik heb ervan genoten.
Met je hele 15 jaar. Je zult nog veel klappen krijgen in je leven. Maar ze vormen wel het klappen van de zweep.
DOORGAAN! VOORAL DOORGAAN!
TT
Terrey · 14 oktober 2004 op 17:41
Een jongedame van 15 jaar die in staat is om een boeiend verhaal neer te zetten vind ik heel wat. Alleen je somberheid baart me zorgen. Freya, probeer van een hoop dingen het positieve eruit te halen. Je komt er wel!
suk6.
Herre
Mup · 14 oktober 2004 op 22:41
[quote]M’n hele leven van een uitkering leven en op een zolderkamertje (met maanden huur-achterstand) mislukte romans schrijven. Totaal afgezonderd van de buitenwereld en als je buitenkomt is het om naar de kroeg te gaan[/quote]
Dat was ‘vroeger’ een romantisch idee van me, zo te schrijven. En dat naar de kroeg gaan, dat werkt echt! Al is het ’s ochtends om 10 uur voor 6 cappucino.
Pakkende titel,
Groet Mup.
viking · 15 oktober 2004 op 13:24
[quote]Wellicht een schrale troost, maar Herman Brusselmans is ook zo begonnen en kijk eens waar hij nu staat[/quote]
Ja, dat schrijven komt wel goed met Freya, ik hoop wel dat ze niet net zo lelijk wordt als Herman 😀
Dees · 15 oktober 2004 op 16:31
[quote]bij normale mensen begint de aftakeling toch pas rond je 30ste?[/quote]
Nee miraculeus genoeg word je dan ineens weer een ontstellend lekker wijf.
Freya, als je nu al mislukt bent, kan het alleen nog maar beter worden. En als dit jouw versie van mislukken is, zie ik het nog niet zo somber in….
Als ik dan al kritiek zou moeten geven, laat de epiloog maar achterwege… Je zegt al genoeg in je column 😉