Ik ben een boekenwurm die niet lijnt als het om leesvoer gaat. De taal waarin jouw boek geschreven is bestaat uit woorden die ik nog niet ken. Jij bent deels een open boek, maar ik heb een niet te verkrijgen woordenboek nodig om sommige delen te vertalen. Weet je, ik schrijf, lees en word gelezen omdat ik mij laat lezen. Ik heb mijn eigen regels, leestekens, komma’s en zet hier en daar een dikke punt. Soms ben ik een ogenschijnlijk onoplosbaar cryptogram dat zich ineens laat verklaren bij het zien van zo’n stoffig Delftsblauw tegeltje op een oma-muur. Je ziet zo’n cliché en begrijpt mij ineens. Af en toe kun je geen chocola van mij maken en heb ik meer weg van een natte krant dan van de Elsevier. Behandel mij maar op z’n tijd als een scheurkalender, dat helpt. Door het jaar heen zit er onzin bij, maar ook rake stof.
Nu over ons boek. Hoofdstuk I werd zeven jaar geleden in Zuid-Afrika geschreven waar ik je leerde kennen. Over dit hoofdstuk kan ik een boek schrijven, het was super samen.
Dit werd vervolgd door hoofdstuk II toen je mij kwam opzoeken voor een zeilvakantie. Ik begon ademloos te lezen, maar met nog maar weinig pagina’s te gaan zag ik op tegen het open einde en sloot mij af. Vreemd genoeg ben ik vergeten hoe dit hoofdstuk eindigde. Het zeilen ligt vast op video, maar van ons afscheid herinner ik mij niets…
Het volgende hoofdstuk liet lang op zich wachten. Ik mijmerde soms als ik stilstond bij onze foto die prijkt op de collage op de keukendeur: Waar zit je? Wat doe je? Met wie? Gaat het goed met je? Waarom is er geen contact meer?
Deze vragen werden na zeseneenhalf jaar uitgebreid beantwoord in hoofdstuk III – het kortste maar wel meest intense van allemaal – tijdens ons weekend in Parijs, de stad waar jij nu woont. Als dat een voorbode is voor de rest van ons boek, dan wordt het mijn persoonlijke bestseller!
Voor mij is het lastig dat jij je niet laat lezen maar vooral niet laat schrijven, anders zou ik wel raad met jou weten. Graag schrijf ik samen hoofdstuk voor hoofdstuk verder aan ons boek. Wil jij dat ook?
14 reacties
pepe · 25 maart 2005 op 19:39
Geweldig mooi weer, laat ons wel mee genieten van de vervolghoofdstukken.
Wat is het heerlijk om in woorden of boeken weg te dromen, soms zelfs in je eigen levens(nooit eindigende)story.
Li · 25 maart 2005 op 20:18
Heel mooi om het zo te verwoorden WB 🙂
[quote]Voor mij is het lastig dat jij je niet laat lezen maar vooral niet laat schrijven, anders zou ik wel raad met jou weten.[/quote]
Heb geduld, Zijn verhaal zit in jouw hersenpan verankerd. Eens is de tijd rijp dat je het kan en mag opschrijven. 😉
Li
Mup · 25 maart 2005 op 20:48
[quote]Voor mij is het lastig dat jij je niet laat lezen maar vooral niet laat schrijven, anders zou ik wel raad met jou weten[/quote]
Lijkt me juist maar goed ook 😉
Mooi verwoord, ik kijk uit uit naar meer leesvoer, heb er trek van gekregen,
Groet Mup.
WritersBlocq · 25 maart 2005 op 20:57
Mochten er meer hoofdstukken komen, dan kan ik niet beloven dat het ‘light’ leesvoer is dames!
melady · 25 maart 2005 op 22:15
Prachtig en krachtig geschreven met mooie woordspelingen. Hou ik van. :love:
Melady 🙂
KingArthur · 26 maart 2005 op 02:49
He he, was dat nu zo moeilijk?….. Ik zal niet meer zeuren over weekendjes Parijs. Nee, even zonder gein. Ik denk het goed te kunnen volgen. Lekker geschreven dus.
Kees Schilder · 26 maart 2005 op 08:20
Fantastisch geschreven.Petje af
Louise · 26 maart 2005 op 09:35
Wat kun je veel met de woorden boek en lezen, dat blijkt maar weer. Leuk verwerkt met de spannende realiteit.
Wat mij betreft wordt het een never ending story 😉
Ma3anne · 26 maart 2005 op 09:43
Je bent een mooi boek, WB en ik heb het nog lang niet uit. 😉
Ab · 26 maart 2005 op 10:51
Mooi verhaal, was goed leesvoer. ab
WritersBlocq · 26 maart 2005 op 10:55
hahaha die King, je hebt je portie binnen!
wat kunnen jullie toch mooie, lieve, lekkere, geinige reacties schrijven, top! liefs, pauline
Raindog · 26 maart 2005 op 16:41
Mooi. Opvallend lange tijdspanne tussen een en ander. Dat moeten wel heel spannende beginhoofdstukken zijn geweest denk ik dan.
WritersBlocq · 27 maart 2005 op 11:51
Ja Raindog, lange tijdspanne inderdaad, maar ook 10.000 km tussen zijn home en mijn honk. Nu niet meer, Parijs is niet zo ver, maar kan wel ver zijn, net als iemand die om de hoek woont… We zien wel!
Wright · 27 maart 2005 op 19:07
[quote]Behandel mij maar op z’n tijd als een scheurkalender[/quote]
Haha…. super Column, WB! 😀