Lekkage

Drup.
Zit televisie te kijken.
Voeten op de koffietafel.
Buffy steekt net haar zoveelste vampier tot stof.
En er spettert een klein drupje op de tafel.
En nog een. En dan drupt het niet meer. Het straalt naar beneden.
Niet op een plek, maar op twee, drie, vier.
Handoeken op elektrische apparatuur.
Potten en pannen op tafel.
Ondertussen loopt het water niet alleen in de huiskamer, maar ook in de keuken en in het toilet.
Naar boven, naar de buurman.
Bellen op de bel, rammen op de deur, gillen in de gang.
Niet thuis.
Woningbouwvereniging bellen.
‘Hmm, is het schoon water?’
Schoon water? Hoe moet ik dat weten. Het is nat en het hoort hier niet.
Ik krijg het nummer van de loodgieter.
‘Hmmm, is het schoon water?’
Wat hebben die mensen toch met schoon water.
Een paar hectoliter water later komt een duo loodgieters.
‘Da’s een flinke lekkage meneer.’
Fijn zoveel deskundigheid.
Of ik de buurman al gewaarschuwd had, want daar komt het vandaan wist het duo.
Naar boven, naar de buurman.
Bellen op de bel, rammen op de deur, gillen in de gang.
Niet thuis.
Ondertussen moet ik beneden zwemvliezen aantrekken.
De schooljuf aan de overkant belt met de vraag of haar kleuterklasje hier morgen mag zwemmen.
De visvereniging verzoekt of ze karpers mogen uitzetten voor de wedstrijd volgende week.
Overleg in de huiskamer. ‘We moeten de deur inslaan. Dat mag. Arrest van het Lekkende Kraantje, 1921. Uitspraak van de Hoge Raad’
Al blazen ze de boel op wat mij betreft. Dat mag. Bush 2004.
Op het moment dat het duo iets zwaars gaat halen komt de buurman binnenroeien.
Hij was net thuisgekomen. Of ik misschien last had van water. Zijn hele vloer was nat.
‘Zal de wasmachine wel zijn. Dat is al een oud beestje.’
Ik hoop van harte dat wanneer er bij mij een lekkage uitbreekt het water naar boven zal stromen.