Ze heeft me om haar vingers gewonden vanaf de eerste keer dat ik haar zag.
En ik zit vast, ik kan niet meer weg.
Ik vind het prima om zo te blijven hangen in de draden van haar web en dat weet ze.
We hebben ons gevoel laten stromen.
Mijn eerste ontmoeting met haar, het leek een Illusie.
Het kón niet echt zijn.
Onze eerste nacht samen voelde alsof ik in het paradijs was beland.
Ik had nooit gedacht dat ik ooit iemand zou vinden die me in beweging zou krijgen.
Iemand die dwars door me heen kijkt.
Ze heeft haar weg in mijn hoofd gevonden waar zelfs de engelen bang zijn om te komen.
Ik wil geen stukken meer lopen alleen.
Ik wil niet meer het avontuur tegemoet rijden.
Ondanks dat het me nog steeds trekt, wil ik geen seconde meer van haar zijde wijken.
De manier waarop we bij elkaar passen is zoals het allemaal bedoeld is.
Niet voor niets hebben we samen afgelopen weekend ons leren huwelijks jubileum gevierd in een hotel in Breukelen. En nog elke dag is ze mijn oogappel, mijn alles en de liefde van mijn leven.
We leven de liefde en ik zal van haar houden, een liefde lang.
0 reacties