Zoals ik al eerder heb gemeld ben ik nogal bezig libellen te fotograferen. Ik heb het weer nog mee. Het duurt niet lang meer voordat het kouder gaat worden, er misschien meer regen omlaag komt, en dan is het uit met de lol. Dan komen er andere onderwerpen. Een van de afgelopen dagen struinde ik weer rond en vond tot mijn verrassing een roerloze libel tussen het groen in de struiken.
Als ik zoiets zie sluip ik naderbij met kloppend hart. Schichtige blik om me heen of er niet iemand met een hond langs komt. Ik heb het meegemaakt dat een blaffende hond alle pret bedierf en ik een libel als een sierlijke helicopter in de lucht buiten beeld zag verdwijnen.
Ik heb bij dat naderen een vaste strategie. Ik maak eerst een foto, waarvan ik hoop dat er ‘iets’ van terecht komt. Een libel heeft de gewoonte onverwachts op te stijgen: dag plaatje. Maar deze libel bleef zitten. Dat is op zich een wonder. Ik kom dan steeds dichterbij. Steeds opnieuw een plaatje makend. Turend naar de kleine display om te zien of het beest er wel helemaal op staat. Eenmaal zo dicht mogelijk genaderd, ondersteunt mijn linkerland mijn rechterpols, zodat het makkelijker wordt de camera stil te houden.
Op dat moment heb ik wel vijf foto’s gemaakt. Daar kan een prachtige plaat tussen zitten. Mijn houding, de camera vooruit, maakt het dan wel moeilijk precies te zien wat je dan fotografeert. Deze libel had waarschijnlijk niet in de gaten dat ik wel heel dichtbij was. Toen ik de libel beeldvullend had gefotografeerd en er ook nog in geslaagd was het insekt van de zijkant in beeld te krijgen bedacht ik dat het mooi zou zijn de kop en de romp zo dicht mogelijk op de foto te zetten.
Daarbij moest ik behoedzaam de camera draaien, daarna met trillende handen de camera tot vlak boven het beest positioneren (de linkerhand steunde de rechter) moeizaam turend op de display heb ik drie keer een foto gemaakt. De vleugels kwamen nu niet helemaal in beeld, maar de rest wel. En toen vond de libel het mooi genoeg. Sierlijk verdween het beest in de lucht. Ik stond op, hoorde voor mij luid geraas en miste toen een prachtige plaat van opstijgende eenden.
Maar toen ik thuiskwam en de libel foto’s bekeek zag ik dat de kop en de romp van de libel prominent in beeld stonden en ook een deel van de vleugels haarscherp tegen het wit en groen zichtbaar waren. Nu nog een keer zo’n koppel eenden.
[img]http://62.197.135.69/columnx/pics/libel-cor.jpg[/img]
0 reacties