Cor Snijders

Hokusai Bon Exit

Hokusai Bon is afgelopen. Gelukkig, zullen veel lezers van deze site denken, hoef ik dat in ieder geval niet meer over te slaan. Misschien zijn er een paar enkelingen die zo nu en dan nog eens in het verhaal doken om te zien hoever het al was.
Want eerlijk is eerlijk, deze site is niet bestemd voor vervolgverhalen. Hij is er voor korte, krachtige stukken, columns genoemd. En die mogen dan overal over gaan. Zo kom je vaak iemands belevenissen of mening tegen.

Door Cor Snijders, geleden

Een goeie buur

‘En nu?’ vroeg Connie
We zaten in de kamer. Connie las de krant, ik zat met een kladblok op schoot en maakte aantekeningen voor de plot van het drama wat ik wilde schrijven. Het ging lukken, ik voelde het. Alles was nu achter de rug. Meer kon er niet gebeuren. Buiten liet de zon zien hoeveel we aan de tuin achter ons huis moesten doen.
‘We blijven,’ zei ik.

Door Cor Snijders, geleden

Knok

Er werd gebeld en daarom deed ik open. En daar stond Alex voor mijn neus. Voor ik iets had kunnen zeggen duwde hij me rustig achteruit en kwam naar binnen. Ik had geen tijd om bang te worden. Ik was overdonderd.

Door Cor Snijders, geleden

Blikseminslag

‘Hoi,’ zei ik.
‘Verrek!’ zei Spicht.
Op het naambordje aan de deur stond netjes ‘J. Malssen’.
‘Ik moest wel even zoeken,’ zei ik. ‘Er staan hier een hoop van die hoge flats bij elkaar. De aanduiding van de nummering is niet al te duidelijk.’
‘Kom er maar in,’ zei Spicht.
‘Ik liep mee naar de huiskamer. Er zat een knul voor de tv.

Door Cor Snijders, geleden

Voorstel

‘Ah, ben je daar,’ zei JP.
‘Belofte maakt schuld,’ zei ik.
Ik had vanmorgen de inscriptie op de ovaal afgerond en was daarna de auto ingestapt. Het viel me op hoe verzorgd de tuin om het huis van JP eruit zag. Het was een man die van orde en netheid hield.
JP knikte. ‘Kom erin. Ik ben benieuwd hoe het eruit ziet.’

Door Cor Snijders, geleden