Al enige tijd fotografeer ik libellen. Slaat u dus deze column over als u nu de schouders ophaalt. Lees vooral verder als het u interessant lijkt. Ik ben daarmee begonnen in juni, toen die beestjes nog klein waren. Ik volg ze door de tijd, met een kleine onderbreking in de vakantie. Toen ontdekte ik ze zowaar ergens anders. Maar… Met libellen fotograferen is het zo: ik moet geluk hebben. Onvoorstelbaar veel geluk zelfs. Dat heb ik gehad. Als ik dan ik genoeg foto’s heb gemaakt ga ik heel dankbaar naar huis. En dan ren ik naar de computer om te kijken wat het is geworden. Door de loop van de maanden ontdekte ik het volgende, en dat heeft alles te maken met het zojuist genoteerde ‘maar…’

Want: de eerste libel die ik fotografeerde was leuk. De tweede ook. En zelfs de derde. Maar toen werd ik kritisch. Ik wilde die vleugels nog beter in beeld. Dat zijn van die ragfijne bouwsels, dat moet beter kunnen. En dan die achtergrond, waarom zitten ze toch steeds op zo’n verdord blad? Vind zo’n beest dat misschien lekker? En als er dan een blijft zitten (wat niet zo vaak voorkomt!) dan zou een foto vanuit een andere hoek nog mooier zijn. Maar als ik dat doe zie ik weer niet op de display ‘wat’ ik fotografeer. Dus wordt het extra spannend.

En zo bleef ik bezig. Af en toe werd het niets. Soms trof ik het. In de loop van de maanden werden de libellen groter. Er kwam een periode waarin ze heen en weer zigzagden over het water, waar ze op insekten jagen. Dan zijn ze amper te fotograferen. Aan uitrusten doen ze niet. En als ze toch neerstrijken op tak of blad, dan duurt dat maar kort, en vaak kiezen ze dan een plek ver buiten mijn bereik.

Kan ik er wel bij, dan wordt het spannend. Ik wil dan zo dichtbij als mogelijk. De camera in de macrostand. Dat betekent dat ik tot op vijf centimeter (!!!) kan fotograferen. En als alles dan mee zit, de achtergrond, de hoek van waaruit ik fotografeer en het weer (sprankje zonlicht) en het lukt de camera doodstil te houden, dan kan het zijn dat ik de plaat van m’n leven maak.

Het is nu midden september. Alleen de grote libellen zijn over. Ze zijn wat trager en rusten meer uit. Ze moeten dan wel op een plek gaan zitten waar ik kan komen. Maar dan krijg ik ook een foto zoals onderaan deze column. Het is niet de plaat van mijn leven, maar ik blijf mijn best doen.

[img]http://62.197.135.69/columnx/pics/cor-libelle.jpg[/img]

Categorieën: Algemeen

6 reacties

Casperio · 25 september 2003 op 08:21

Een geweldig mooie foto Cor! Mijn complimenten!!!
Ook ik heb geprobeerd om die libellen te fotograferen, maar die beesten zijn gewoon te beweegelijk. Wellicht probeerde ik het in de verkeerde periode…

Misschien niet het plaatje van je leven, maar je mag d’r zeker trots op zijn! 😀

fjag2003 · 25 september 2003 op 11:14

toch moet ik me eens gaan verdiepen in het leven van de libel. Heb je ook al wel eens mieren gefotografeerd?

Jeroen · 25 september 2003 op 13:41

Leuke hobby en mooie foto Cor! Ik ben er zelf ook erg mee bezig en weet hoe lastig het is.

Die beesten vliegen vrij spontaan weg en scherpstellen op zo’n korte afstand is ook een kunst – met erg weinig scherpte-diepte tot gevolg.

Twee voorbeelden:
http://magazine.examedia.nl/nlpics/wespje1.jpg
http://magazine.examedia.nl/nlpics/libelle-close1.jpg

De laatste is meer een voorbeeld van een extreme macro; de belichting is niet zo super. (het is een juffertje trouwens, de kleine libelle versie)

Vaker over je foto-perikelen schrijven, leuk!

Dieperik · 25 september 2003 op 16:47

Met het gebrek aan belangstelling voor de libellen (en fotografie) valt het dus reuze mee.

Ook ik heb het al verschillende keren geprobeerd, meestal met een instant te deleten resultaat.

Een keer had ik geluk. Tijdens een wandeling kwam ik een libellenfreak tegen. Met zo’n groot luchtschepnet. Hij sloeg een enorme libelle (mannetje) en plaatste deze na onderzoek op een nabijgelegen brug. Verdoofd door de slag en geschrokken van de aandacht bleef de libelle nog zeker tien minuten roerloos op zijn plek.

Het resultaat is als wallpaper te vinden op mijn foto-website: http://members.lycos.nl/digidoka/

Na jullie verhalen krijg ik een beetje het gevoel dat ik heb valsgespeeld…

Kees · 25 september 2003 op 21:35

Mooie foto Cor! Ook de achtergrond kleuren in groen en bruin passen er goed bij. Zelf ben ik niet eens in de buurt gekomen van zo’n foto, dus ik bespaar me de moeite iets online te zetten.

Cor Snijders · 27 september 2003 op 13:06

Dank u, dank u allemaal! Ik ga er gewoon mee door. Ik wil er nog een tegen de blauwe lucht. En nou maar hopen dat het weer meewerkt.

Cor Snijders.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder