Het scenario: je hebt een ontzettend leuk vriendje. Hij ziet er goed uit, is lief en altijd
vrolijk. Je kunt alles bij hem kwijt en je vertrouwd hem volledig. Totdat hij je iets vertellen moet. Hij vertelt je dat hij heeft gezoend met een ander, of nog erger, dat hij met een ander naar bed is geweest. Je wereld stort in. Het vertrouwde leven dat je met hem dacht te hebben, knalt als een zeepbel uit elkaar. Hij vertelt je met wie hij vreemd ging, hoe, wanneer en niet onbelangrijk, waarom. Hij is eerlijk. Aan de ene kant ben je hem er dankbaar voor. Aan de andere kant wil je liever niets weten over zijn overspelige avontuur. Om je gerust te stellen, komt hij aanzetten met het oudste excuus wat er maar bestaat. Het had niets met liefde te maken. Hij was dronken, goed dronken en zij verleidde hem. Eigenlijk was het dus haar schuld.
Verdrietig hoor je zijn verhaal aan. Tranen lopen over je wangen. Je bent kwaad. Nee, woest. Je wilt hem de huid volschelden, hem uitmaken voor rotte vis, voor overspelige hufter, maar je kunt de woorden niet over je lippen krijgen. De brok in je keel dwingt je de woorden weer in te slikken. Terug te nemen.
Vriendlief kijkt je aan. Het spiertje onder zijn oog trilt. Zijn handen trillen. Hij is gespannen. Dan begint hij opnieuw te praten. Zich opnieuw te verontschuldigen. Of je hem alsjeblieft niet verlaat, bij hem blijft. Samen komen jullie er toch wel uit? Het is maar een klein obstakel, maar een kleine drempel. Als liefde dat al niet overwinnen kan…
Je laat hem niet eens uitpraten, maar je staat op en loopt weg. De deur uit, weg van hem. Zijn verhaal neem je mee, al probeer je dat weg te drukken. En je denkt na. Na over de volgende stap die je moet nemen. Blijf je bij hem, of is het toch beter om de relatie te verbreken? Jij hebt waarschijnlijk niet genoeg voor hem betekend. En al nadenkend kom je tot de volgende conclusie. Liefde is een heleboel. Liefde is warmte en geluk. Liefde is vertrouwen en vriendschap. Liefde is een maatje hebben, met wie je alles delen kunt. Maar bovenal is liefde … kut.
8 reacties
Mosje · 7 april 2007 op 17:36
Zo is dat. Liefde is kut. Zwaar kut zelfs. Nooit aan beginnen dus.
Wat wel kan is een verbintenis aangaan met iemand. Met vrijheid erin. Gewoon, je leven delen met iemand. LEVEN DELEN!
Snap je?
Rose · 7 april 2007 op 20:06
Brrr, kippenvel.
Dit is mijn grootste angst op het gebied van de liefde.
Denk dat ik er niet mee om zou kunnen gaan als dit me overkwam en dat het voor mij het beste zou zijn om de relatie te verbreken.
Sterkte! En inderdaad, de liefde is klote. En hard. En oneerlijk. Maar oh zo verslavend.. 😕
KawaSutra · 7 april 2007 op 20:26
Dumpen die handel. Eens overspelig, altijd overspelig. ’t Is kut ja.
SIMBA · 7 april 2007 op 21:09
[quote]knalt als een zeepbel uit elkaar. [/quote]
Knallende zeepbellen zijn wel eng zeg! 😀
Meestal spatten ze uit elkaar.
DriekOplopers · 7 april 2007 op 21:23
Nee. Liefde is [b]niet[/b] kut. Soms misschien wel, maar meestal niet.
Niettemin – als dit verhaal autobiografisch is – veel sterkte. Kop op, meid!
Driek
Mup · 8 april 2007 op 04:11
Kut met peren, en peren zijn weer hartstikke geod voor je gezondheid. Ik ga dus voor allebei, maar of ik nog voor een overspelig vriendje zou gaan, da’s een gewetensvraag, daar kan ik je niet mee helpen,
Groet Mup.
arta · 8 april 2007 op 13:43
Tja, vervelend…
[quote]Hij vertelt je dat hij heeft gezoend met een ander, of nog erger, dat hij met een ander naar bed is geweest.[/quote]
Wat heeft ie nu gedaan???
Shitonya · 8 april 2007 op 15:14
Een simpel cliché verhaal welke nog veel dramatischer of humoristischer had kunnen beschrijven. Dit soort dingen hoor je dagelijks haast om je heen en overkomt iedereen wel eens in zijn leven. What else is new?