Ik heb een moeder.
Dat zit mij nogal dwars.
Dat zit mij heel, heel hartstikke in de weg. Dat moedertje.
Uit de weg moet ze, want ik ben een puber, en zij – ze komt me mijn neus uit. Ze is niet vervelend, maar ze is gewoon irritant
En ik besta helemaal niet voor haar, ik word genegeerd, en ik ben niet belangrijk
En ik wil belangrijk zijn. Ik wil iets kunnen betekenen,
Maar een goed woord heeft ze niet over voor me, echt niet.
Ze is echt niet als jouw moeder, dat moedertje van jou, oh echt niet.
Mijn moeder is constant op dieet.
Jawel, en dat doen andere moeders ook wel, maar die van mij
Die van mij kan een museum beginnen vol dieetboeken, tijdschriften, artikelen
Ze heeft ook overal notitieboekjes slingeren
Vol goede voornemens en aantallen calorieën, die ze telt.
Ze ontbijt niet met mij, ze gaat zwemmen
We eten laat, ze hardloopt eerst
Ze zeur op mijn broertje dat koekjes nergens goed voor zijn
Ze staat op de weegschaal en snauwt iedereen af
Ze praat niet met me, ze heeft alleen maar commentaar
Op alles wat ik doe. Ze is chagrijnig. Ze moet zwemmen, van zichzelf
Ik heb een moeder die lid is van de sportschool
En al haar geld uitgeeft aan boekjes aangeprezen door de libelle
KOTSEN
Dat wil ik van je mam
Wanneer zie je mij nou, en wanneer doe je normaal?
Hoe kun jij nou verwachten dat ik niet gek wordt, dat ik niet op hol sla
Dat ik niet net zo wordt al jij?
Dat wil ik niet, ik ben jou niet, ik haat je
Papa is op zijn werk.
Broertje ligt in bed, en gaat straks computeren.
Mama is zwemmen.
En ik, waar ben ik, wie ben ik? Ik verpieter. Ik besta niet.
Ik doe alles fout en ik ben een rotkind.
Enkel omdat jij je niet kan houden aan je eigen regeltjes, en een koekje hebt gehad
Ik huil, want ik vind mijn moeder een rotwijf, en dat voelt echt niet fijn.
Maar ik kan niet anders. Had ik maar een andere moeder. God gaf me deze.
Dankjewel, hoor.
22 reacties
Mosje · 29 augustus 2006 op 13:19
Hela, prachtig stukje poëzie, met mooie radeloze zinnetjes.
Tja ach, die moeders. Die eten diëten. Maar vaders drinken een drankje. Teveel. En broertjes laten boertjes. Erg gênant. Als net jouw nieuwe vriendje komt kennismaken. En jij eet chocola, lees ik in je profiel. Dat is nog erger dan het koekje van je moeder. Wist je dat wel? Leg de choco in de la, en doe die nooit meer open.
DAVEPUNT · 29 augustus 2006 op 14:49
Aandachtig heb ik je column gelezen. In het begin kwam ik niet zo goed op gang, maar dat veranderde bij de tweede alinea. Door, voor mij, belangrijke belangrijke argumenten te gebruiken waarom je zoiets voelt, voelt het, voor mij, ook zwaar.
klapdoos · 29 augustus 2006 op 16:22
Frustratie? Aandacht hebben we allemaal nodig, de een meer dan de ander. Maar deze woorden naar je moeder toe, hallo zeg, lees het maar eens terug als ze er niet meer is….Wie zegt mij niet dat jij ooit in zo’n hype terechtkomt als waarin jouw moeder nu zit? We hebben allemaal die periode gehad dat je zei”ik wou dat ik een andere moeder had”
DreamOn · 29 augustus 2006 op 17:39
Als mijn kinderen ooit zo over mij gaan schrijven, dan ontwikkel ik meteen een boulimia waar je U tegen zeg. Dan ga ik me helemaal volvreten!
Dat je dit in je dagboek schrijft, vind ik nog tot daaraantoe, maar om dit zomaar op het www te zetten: dat vind ik heel erg.
Misschien moet je eens met je moeder praten. En niet schreeuwen, verwijten maken (Ik heb zelf pubers dus weet er alles van) maar gewoon, vanuit je eigen gevoel.
Je schrijft : ‘ik wil iets kunnen betekenen.’ Dat doe je op deze manier niet.
Als je het wat milder had geschreven had je misschien op mijn begrip kunnen rekenen, maar met termen als: ik haat je, wanneer doe je normaal,
uit de weg moet ze, sorry, ik krijg het er alleen maar koud van.
Als jouw moeder een column over jou zou schrijven, wat zou er dan in komen te staan?
Misschien zou het je honderd procent meevallen…..
Ma3anne · 29 augustus 2006 op 18:44
Mijn kids hebben me ook diverse keren in willen ruilen toen ze pubers waren. Ze schreven geen columns, maar gingen naar oma om hun beklag te doen en me de grond in te boren.
Het is allemaal goedgekomen. 😉
Dees · 29 augustus 2006 op 19:32
Nou recht voor zijn raap en misschien ook wel recht uit je hart. Of mss heb je het verzonnen en je ingeleefd. Iig, er staat iets waar je niet makkelijk omheen kan en dat alleen al maakt het de moeite waard om te lezen…
pally · 29 augustus 2006 op 21:41
Door je aanhef werd ik in de war gebracht en verwachtte een omdraaiing aan het eind.
Toen die niet kwam, schrok ik wel.
Ik vermoed dat dit in een impuls is opgeschreven, maar het schokt.
Wat me misschien nog het meeste raakte is dat je nergens relativeert.
Ik vind overigens dat het met grote boze letters in je dagboek hoort en niet hier….
vanlidt · 29 augustus 2006 op 21:57
Laat die anderen maar kletsen … 😉
Chantal · 29 augustus 2006 op 23:19
Hij is zeker goed geschreven deze column, maar wel erg hard. Weet je, vaak als ik mot heb met mijn moeder en ik ga erover klagen bijvoorbeeld bij familie dan zeggen ze: “maar jij bent net zo”. Vaak lijk je meer op je moeder dan je zelf denkt, misschien moet je er eens op letten 🙂
Li · 30 augustus 2006 op 00:27
Ik onderschrijf de reactie van Ma3. Mijn kinderen liepen de deur van oma plat om te klagen over hun verschrikkelijke moeder 😉
Li
melady · 30 augustus 2006 op 00:43
Je titel: Lieve mam, een ode aan jou’ klopt niet echt.
Een ode is liefdesverklaring, een eerbetoon.
[quote]Ik huil, want ik vind mijn moeder een rotwijf, en dat voelt echt niet fijn.[/quote]
[quote]. Had ik maar een andere moeder. God gaf me deze.[/quote]
Fictie of werkelijkheid Matzness?
Ik wil wel even je moeder zijn als het werkelijkheid is.
Heb je weblog bekeken en je schrijft echt pareltjes van columns, waarom je deze geplaatst hebt snap ik niet echt.
moedermelady
pally · 30 augustus 2006 op 13:46
Mijn secundaire reactie is:
Als ik je moeder was legde ik jouw hoofd in mijn schoot. Ik wreef net zolang over je bol tot je steeds harder ging huilen .
En als je uitgehuild was, aten we samen de koektrommel leeg.
Mosje · 30 augustus 2006 op 17:44
Mijn secundaire reactie is dat ik het nog steeds een goed stukje vind, en me de negatieve reacties wel kan voorstellen. Maar kom op, wat is erop tegen om eens lekker 180 graden anders te schrijven. Om de gangbare opvattingen die er zijn over de liefdevolle relatie die er zou moeten zijn tussen moeder en kind op de kop te zetten. Om de boel eens lekker op stelten te zetten.
Niet erg veel als je er goed over nadenkt.
pally · 30 augustus 2006 op 17:52
Zeker, maar dan zou ik het wat algemener gesteld willen zien, wat universeler zal ik maar zeggen.
Overigens roept het veel reacties op.
En dat is toch wat je met een column wil.
Want ja, hoe tegendraadser ( raar woord) hoe heftiger de reacties en ook véél.
Dees · 30 augustus 2006 op 18:41
Ik sluit me bij Mosje aan. Weg met de laagjes van wat ‘hoort’ en niet. Zonder die laagjes kun je nl. prachtige, rauwe stukjes schrijven.
Dus Matzness keep them coming 😉
Ma3anne · 30 augustus 2006 op 19:58
Ik sluit me secundair bij Dees aan.
DreamOn · 30 augustus 2006 op 20:27
Mijn secundaire reactie is dat ik nog steeds achter mijn primaire reactie sta.
Als het doel van columns is om mensen te shockeren, en daar dan veel reacties op te krijgen, nou laat dan maar.
pally · 30 augustus 2006 op 22:15
Het woord secundair is wel aangeslagen!
Zeer vereerd. 😀 😀 😀
Anne · 31 augustus 2006 op 22:06
Wat ik erg mooi vind aan dit stukje is dat je op een hele merkwaardige, paradoxale wijze een liefdevol portret van je moeder opbouwt.
En daarom is de titel heel goed gekozen.
Matzness · 2 september 2006 op 01:04
Wauw, ik had nooit zo veel reacties verwacht eigenlijk. Vandaar ook nu pas mijn late, en verbaasde reactie op dit alles.. Ten eerste dank jullie wel, gewoon voor het lezen al. Ik kan alle kritiek wel begrijpen eigenlijk, want je moeder is je moeder, dus lief is dit stukje zeker niet. Aan de andere kant, ik ben ook maar een stomme puber en dit stukje tekst geeft heel mooi weer hoe ik mij kan voelen hier – en daarvoor dus lekker geen excuses. Na een paar geschrokken, minder positieve reacties schrok ik zelf ook een beetje – van mezelf. Dat ik zoiets kon plaatsen. Maarja vaak post ik in een impuls, dat is gewoon een risico van het zijn van mij. Ik heb er wel vrede mee zo, mijn moeder leest dit niet, bovendien is mijn moeder echt geen krankzinnige – ik bedoel, niet 100% van de tijd. Maar soms wel, net als iedereen denk ik, en het plaatsten van dit fijne verhaaltje heeft in ieder geval lekker opgelucht. Ik ben ook blij dat er mensen zijn die het nog waarderen ook, en een beetje verbaasd alweer, want het is maar een typseltje… ik kan in ieder geval met een geheime dosis zekerheid zeggen denk ik, dat er meer van dit soort stukken komen. Plotseling geschreven, plotseling op de site, en met een zeker risico (de spijtfactor. Oeps. Foei. Nouja, jammer dan.).
Bedankt voor jullie reacties hoor, ik waardeer ze allemaal enorm =) Het leuke aan columnX is dat er eens een keertje geluisterd wordt ;).
Groetjes!!!
– Mathilde
@t de secundaire reactie van pally… zullen we maar bastognekoekjes doen? 😛
DreamOn · 3 september 2006 op 02:02
Lieve Mathilde,
Misschien moet je juist deze column+reacties eens aan je moeder laten lezen.
Scheelt je een hoop uitleg en is misschien rede tot een goed gesprek.
Ik heb heftig op jouw column gereageerd, maar puur omdat ik zelf moeder ben van drie pubers, een heel eind met ze meega, hen veel vrijheid verleen, maar nog steeds met het gevoel dat ik soms geen goed kan doen. Liefs Trudy.
PS, wat heb je lief gereageerd op mijn column: ik beken, ik ben een christen.
pally · 27 september 2006 op 22:52
sorry zag je reactie pas laat door mijn vakantie.
Bastogne koeken lijken me prima!
groetjes, Pally