Look-a-like

Ieder mens is uniek, daar bestaat inmiddels geen twijfel meer over. Toch blijken we allemaal ergens op de wereld een heuse dubbelganger te hebben. Met mijn lay-out blijken de hogere machten wel érg royaal te zijn geweest. Op de meest uiteenlopende plekken word ik herkend, of op zijn minst moet ik ‘de zus zijn van..’. Ik word gesignaleerd op locaties waar ik het bestaan niet van weet. Mannen en vrouwen doen dingen met mij, terwijl ik er zelf niet bij ben. Laat staan dat ik enige vorm van inspraak heb. Tezamen met mijn dubbelgangers leid ik zo een vrij turbulent leven.
Niets van wat de gemiddelde BN’er meemaakt, is mij nog vreemd. Ook ik moet regelmatig investeren in het verzinnen van passende en gossip-proof alibi’s.

Soms heeft het zo zijn voordelen.
Als ik de trainer van mijn hardloopclub laat weten dat ik ook komende week niet aanwezig zal zijn, wenst hij me veel sterkte toe. Ik verzuim hem te vertellen dat ik niet die-dubbelganger-met-de-voetblessure ben, maar juist die-met-de-gebrekkige-intrinsieke-motivatie.
Verder schijn ik afgestudeerd en gepromoveerd te zijn op allerlei terreinen, en ik zou mij op grond daarvan inmiddels tot de intelligentste 5 % van de lage landen mogen rekenen.

Zelfs mijn naam is weinig uniek; als ik op mijn naam google, kom ik pas na pagina’s vol naamgenoten mezelf tegen.
Ik wil niet zover gaan dat ik in gezelschap van een scala aan blauwdrukken door het leven ga, maar enige vorm van inwisselbaarheid neem ik hier toch zeker waar.
Maar niet getreurd, ik heb besloten van deze nood een deugd te maken.
Dus bij deze plaats ik de volgende oproep : “Gezocht, look-a-like-Petra voor diverse werkzaamheden op oproepbasis”.
Dat geeft mij de gelegenheid in de anonimiteit dingen te ondernemen, waar ik het bestaan nog niet van weet.