‘Ge zijt het zonneschijntje van ons dorp sprak, de eigenaar van ijzerhandel ‘Den Schroefdop, sinds 1914 (v/h De Granaatappel, de winkel die verwoest werd tijdens de eerste uren van de oorlog), tegen de vrouw van de jammerlijke omgekomen melk- en drinkeboer. De vrouw, in het diepzwart gekleed, lachte haar overgebleven onder en boven
3 tanden blinkend bloot. ‘Doet u mij die, ja die -en ze wees met haar trillende wijsvinger naar het schap achter de houten toonbank- groene schroefdopjes. 1 kilo graag’.
Pas in 1919 begon de handel van schroefdopjes in alle kleuren, maten, in roestvast staal of aluminium, deze winkel een stormloop van klanten op te leveren. Rijen dik voor de deur van wachtenden in vodden gehulde sloebers. Een wildgroei van schroefdopjes verkopers was het gevolg ook omdat in dit dorp men elkaar graag de loef wilde afsteken. De granaatappel verkopers waren verdwenen want wie lust nog granaatappels zonder klokhuis?,overigens granaatappels waren er niet meer en dat accepteerde zelfs de bakker die geen appels lust.
De oorlog was nog maar een paar maanden voorbij. Sinds het decreet van de regering -in ballingschap- die verplichtte alleen maar en uitsluitend schroefdopjes te gebruiken om het flessentrekken verplicht geluidloos te laten gebeuren, werd en is het ook stiller geworden in dit dorp. Het oorlogsgeweld met 24 uur, dag in dag uit, weken en maanden bulderend het gehoor en de zenuwen had geteisterd en in schaarse momenten van stilte
(de kanonnen moesten ook geladen worden)ook nog het flessentrekkerij geluid de mensen pijnigde.
Maar in de wachtkamer van de tandartspraktijk ‘Louis den Trekker’ is het nu stil. Louis werd gedwongen opgenomen in ‘De Avondzon’, maar dat nu even terzijde.
Na een spoedeisend kort geding aangespannen door de VvGenT: Vereniging van Gehoorgestoorden
en Tandenlozen,zijn alle flessen met metalen kurken eindelijk verboden en daarmee ook het flessentrekkerij. De straf bij het niet nakomen: het verplicht doppen van 250 kilo sperciebonen en 250 kilo walnootkraken met de mond in de het verzorgingshuis ‘De Avondzon’ Verraders en het verraad lag op de loer, zoals in en na elke oorlog.
De 47 gebitlozen hoogbejaarden in De Avondzon hielden hun lippen, na het decreet, stijf op elkaar.
Zij, als laatste overlevenden na de vuile oorlog tussen de Kiezen en Tanden, waren alles kwijt geraakt. Geen huis en haard, hun vee (als ze vee hadden) maar nog meer het kostbaarst, hun aller dierbaarste bezit: het bier in literflessen met metalen dop zonder schroef en hun gebit met kartelrandjes van het flessentrekken met de mond!
2 reacties
van Gellekom · 8 september 2019 op 13:14
Ja!!! Hulde aan het gebit. Hulde ook aan de prins die Sneeuwwitje kussen moest. Zij, die een eeuw lang geen tanden had gepoetst
Nummer 22 · 9 september 2019 op 11:14
Opdracht van de deze maand. Geweldig om dat zonder een kunstgebit een bierdopje zonder schroefdop van een halve liter bierfles open te trekken, toch? Granaatappels zonder ring zijn extreem levensgevaarlijk. Blijf uit de buurt, bel 112 en de EOD. Er is al een aantal winkeldeuren en etalages ontploft. De filmbeelden helaas onduidelijk over de daders. Over walnoten en de walnootkrakers bende maar te zwijgen. Het is , zoals elk jasr, weer walnoot tijd en het kraken begint weer schrikbarende vormen aan te nemen, zegt Ellie Lust op patrouille en zij is een granaatappel en walnotenkrakers deskundige. Het OM weet er gen raad mee. Want welke straf moeten ze nu eisen voor Schroefdop criminelen, granaatappel gooiers en walnootkrakers?