Van mij mag maar heel weinig. Ben ik een uitzondering? Ik zou graag het antwoord weten.
Want van anderen mag ik zoveel. Daarom zie ik dat zeker niet als een voorrecht. Volgens mij wordt het werkwoord mogen tegenwoordig meer te onpas dan te pas aangewend en dat is niet alleen jammer van onze taal maar ook behoorlijk irritant. Bij de supermarkt : U mag het mandje daar zetten. U mag het pasje er door halen. En een van de ergste: U mag bij de andere kassa gaan staan want ik ga sluiten…
Bij de kapper: U mag bij de wasbak plaatsnemen. U mag uw bril even afdoen. U mag hier betalen, en dan weer het pasje…
In het ziekenhuis: U mag zich hier uitkleden en dan even wachten…
Even? Je mag daar sowieso altijd veel en veel te lang wachten…
Getverderrie, dit is toch geen beleefdheidsvorm? Kan het echt niet op een andere manier?
Bij de Hema klantenservice waar ik iets terugbracht en iets anders kocht vroeg ik:’Kan ik dit hier afrekenen? Servicemedewerkster:’Nee dat mag u beneden bij de kassa doen. Ik,geirriteerd: ‘Zo mag ik dat?’. Toen ging het wicht wel ver want ze schreeuwde bijna toen ze zei:’Nee u MOET! beneden afrekenen!’ Ik schrok er zowaar een beetje van. Zij was namelijk de enige die zei wat ze werkelijk bedoelde en daar rekende ik natuurlijk niet meer op.
Maar ze had me een stukje vrolijker gemaakt als ze op mijn vraag: ‘Kan ik dit hier afrekenen’ had geantwoord:’Nee mevrouw u kunt beneden bij de kassa afrekenen’.
14 reacties
SIMBA · 22 november 2010 op 11:13
Mag ik ff reageren? 😀
Ik mag dit stukje wel :hammer:
datmensinkenia · 22 november 2010 op 12:55
U mag van mij veel meer columns zoals deze schrijven. 😆 :hammer: :wave:
Harrie · 22 november 2010 op 12:57
Ik kan je wel wat maggie-planten aanbevelen.
Is goed voor de spijsvertering.
Anti · 22 november 2010 op 14:47
Echt leuk Embée, herkenbaar onderwerp erg grappig gebracht.
pally · 22 november 2010 op 17:17
Herkenbaar en humoristisch belicht, dit maatschappelijke verschijnsel, Embee!
Je weet het wel, maar je realiseert het je pas, als iemand erover schrijft, zo’n fenomeen.
Nu ga ik er vanzelf steeds op letten. Leuk ben je 😉
groet van Pally
arta · 22 november 2010 op 19:22
Welke ik mis is ‘Mag het een onsje meer zijn’?
Erg leuk beschreven. Leuk te zien dat in elk stukje van jouw hand ook een stukje groei als schrijver te zien is!
Schorpioen · 22 november 2010 op 21:12
“en daar rekende ik natuurlijk niet meer op”. Zo gaat dat met mensen die zich van alles aan laten leunen en zich dan ook eens een keer roeren. Die krijgen meteen het deksel op hun neus.
Geweldig stuk!
* Even de proef op de som genomen door mevrouw Schorpioen te melden dat ze koffie voor me mag zetten.
Nou, het klopt hoor. Uit haar antwoord kon ik opmaken dat het behoorlijk irritant overkomt. Sommige mensen laten zich ook nooit eens iets aanleunen… 🙁
Ontwikkeling · 22 november 2010 op 22:15
Ai Embee… daar ga ik enorm op mijn plaat. Als polikliniek assistente zeg ik het elke dag tegen onze patienten: “u mag plaatsnemen”.
:oeps: :oeps:
Ik ga er toch eens over nadenken, hoe dit op te lossen in het vervolg.
Leuke column! Stof tot nadenken…..
Fem · 23 november 2010 op 08:24
Jij mag op deze manier best eventjes klagen hoor 😉
LouisP · 23 november 2010 op 08:51
Embee,
grappig geschreven, goeie eerste zin..
louis
embee · 23 november 2010 op 10:40
Mag ik iedereen hartelijk bedanken voor de leuke
reacties? 😉
groetje van embee
Avalanche · 24 november 2010 op 16:52
Natuurlijk mag dat 😉 Leuke column!
Frans · 24 november 2010 op 17:59
Het is natuurlijk maar een frase, zoals hoe gaat het met je? Daar wil ook niemand een eerlijk antwoord op. Daar willen mensen de frase goed of met slechte mensen gaat het altijd goed of zoiets ritueels op horen. Het vervelende is dat als je je er aan gaat ergeren dan wordt het van kwaad tot erger. Maar het is een heel leuk verhaaltje daar niet van.
Mien · 24 november 2010 op 23:19
Mogen moet kunnen.
Moeten kan mogen.
Kunnen mag moeten.
Whatever … het mag!
Mien moet, mag en kan