Mail aan You-p

Gewoon voor You-p

Ik lees altijd met veel plezier de columns die jij schrijft. Op dit moment lees ik de bundel ‘Oelikoelie en andere goden’. Erg grappig vind ik dat jij, Youp, brieven schrijft aan Gerard Reve, jammer dat je ze nooit echt hebt opgestuurd. Ik ben ook erg benieuwd wat jij hebt geschreven aan Gerard. Ik ben ook even nieuwsgierig naar wat Reve aan jou terug zou hebben geschreven. Maar welke schrijver schrijft nu een brief terug aan zijn lezers? Ik ken ze in ieder geval niet.

Ook ik ben een klein en simpel schrijfstertje dat veel brieven schrijft aan dochter en vriendin die leven aan de andere kant van de wereld, daarnaast schrijf ik ook wel eens wat columns en zo af en toe ook gedichten.

Niet om er mijn brood mee te verdienen, maar gewoon voor mijn plezier en het plezier van mijn lezende fans. Enkele van mijn fans ken ik, omdat zij vrienden of familie zijn. Van hen hoor ik hoe ze soms moeten lachen om wat ik schreef, dat is ontzettend leuk om te horen. Natuurlijk zijn zij niet erg objectief.

Ik heb inmiddels ook wat onbekende fans die mij via een mail laten weten dat ze de gelezen columns leuk vinden.

Als ik zo’n mail van een onbekende fan ontvang vraag ik mij altijd af hoe of wat die persoon is. Het blijft voor mij een raadsel, terwijl ik voor hen mijn denken en voelen geheel bloot geef. Het is net de omgekeerde wereld als ik jouw boeken lees, ook jij geeft een stukje van jezelf bloot in het schrijven, maar jij kent mij als lezer natuurlijk niet.

Waarschijnlijker is dat het jou niet veel zal interesseren wie jouw boeken leest en wat zij er van vinden, als men ze maar koopt.

Ook vermoed ik dat jij duizenden mails en brieven zult ontvangen per jaar, die kun je natuurlijk ook niet allemaal beantwoorden, dat zou ten koste gaan van het schrijven van je boeken. Daarom ook verwacht ik zeker nooit een antwoord op mijn mail aan jou. Toch wilde ik wel even iets kwijt, jij bent voor mij een machtige mooie en gekke schrijver, een beetje een voorbeeld zeg maar. Ik kan alleen maar dromen dat ik ooit zo zou kunnen schrijven als jij.

Ik dank je, ook namens mijn lachspieren die zich weer eens heerlijk hebben mogen uitrekken. Met een lach op mijn gezicht zal ik straks slapen en hopelijk volgen er nog heel veel boeken van jou waarom ik zal mogen lachen.

Het Oelikoeli-boek vliegt over enkele dagen naar de andere kant van de wereld en zal daar door velen worden gelezen, men heeft daar een schreeuwende behoefte aan boeken van jou en vele andere boeken van Nederlandse schrijfsters/schrijvers.

Ik moet Oelikoeli, dus nog snellezen ook, want het duurt minstens een jaar voor ik het nogmaals kan lezen. Snel lezen doe ik dus overal, onderweg in de bus, in bad, in de pauze op het werk, op de bank, onder het koken lig je op mijn aanrecht en in bed lig je tussenin. Er komt niets tussen You-p en mij, als ik aan het lezen ben 😉

Met vriendelijke groetjes Pepe

PS. Ik hou niet zo van beste… of lieve … bovenaan een brief of mail. Met jouw goedkeuring wil ik deze mail inzenden als column op een site voor (on)bekende schrijvers.