Meeting the Godfather deel 2

Lees voor je deze column leest eerst [url=http://www.examedia.nl/columnx/modules/news/article.php?storyid=375]deel 1[/url] uit maart 2003.

De onhandige stiefzuster brengt een paar minuten later struikelend onze biertjes. Ik graai naar mijn portemonnee maar hij begint te grinniken (niet mijn portemonnee maar HIJ). “Nee nee jij bent maar een arm studentje ik betaal.” Zegt hij met een grijns van oor tot oor. Het gesprek gaat verder terwijl hij het citroenschijfje dat in zijn glas zit plat duwt tegen de bodem van zijn glas met een plastic staafje.

We praten over columnx en het schrijven van columns. Het leukste onderwerp was wel de andere schrijvers. Over de vreemde persoonlijkheden en de gekke eigenschappen die ze allemaal 1 voor 1 hebben. Waarschijnlijk moet je die wel hebben om te kunnen schrijven maar goed. Het stiefzusje struikelt langs ons, heel even blijft ze staan, zou ze op columnisten vallen? Nee alleen over stoeptegels, weer gaan er een paar glazen van haar dienblad.

Tijdens de gesprekken over de columnisten voelde ik me helemaal in mijn element, we zaten daar op dat terrasje in mei ze de hemel in te prijzen om hun kunsten, en ik hoorde bij die groep. Dat voelt echt goed aan, het is dat ik niet veel vergelijking materiaal heb maar dat gevoel van bij die elite horen is toch net zo goed als seks? Corrigeer me als 1 van die 2 beter is.

Op die middag begon ik me ook voor het eerst “columnist” te voelen.Ik schreef al jaren, sinds een half jaar ook columns, maar nooit voelde ik me schrijver of iets dergelijks. Ik ben het ook niet. Nu nog niet in ieder geval, later misschien. Toen was ik het wel want ik hoor bij die groep van schrijvers. Nou ja schrijvers, columnisten en 1 schrijver. Want daar waren we ook snel uit we hebben 1 echte schrijver in de club, onze eigen Kees Krick. Natuurlijk hebben we nog eventjes de iets minder geliefde leden besproken. (ik noem geen namen.) Maar nu in Augustus merk ik dat iedereen met iedereen goed kan opschieten.

1 persoon heeft onze aandacht langer vastgehouden als de rest. Waarom? Ik zou het niet weten, want zo interessant is hij niet. Behalve dan dat zijn geest gigantisch veel fans heeft en dat de persoon met wie ik op dat terrasje zat nog steeds wachten op het gratis seks artikelen pakket dat onze R@@f hem al lang geleden had.

De middag ging over in de avond, mijn horloge gaf aan dat ma nu waarschijnlijk de aardappelen aan het afgieten was. Ik rond het gesprek af, sta op en geef hem voor de 2de keer vandaag een hand. “Tot ziens Casper, en tot een volgende keer.” Ik ga mijn fiets zoeken en hij loopt nog een stuk mee.

Eenmaal thuisgekomen is het eten net klaar, we eten chicken tonight.
[i]
Voor de mensen die de moraal niet vatten uit de column (deel 1 en 2) en vooral laatste zin. “Niets gaat zoals je het verwachte maar eigenlijk is het het zelfde als anders.” Das nog eens een mooie uitspraak, die moet ik onthouden.
[/i]