Ze draait aan het oude roestige slot van de houten deur. Dicht….Dat hadden ze ook wel verwacht eigenlijk. De deur is versleten, stukken hout zijn weggerot en ze gluren samen door een van de spleetjes. Een binnenplaats…gras….een omgevallen wit bistrostoeltje dat er duidelijk al langer ligt. Hij loopt van het bordes af, de trap naar beneden en houdt zijn hand boven zijn ogen als hij naar het oude vervallen chateau kijkt. De zon schijnt al warm, ook al is het nog vroeg in de ochtend in mei.
Ze loopt ook het bordes af, naar hem toe en gaat voor hem staan. Hij slaat zijn armen om haar heen, kust haar nek en samen kijken ze naar de oude statige muren. “Het is nog precies zoals ik het me herinner”,zegt hij. En ze hoort een diepe zucht. De blauwe haast nieuwe lucht contrasteert prachtig met de verweerde stenen. “Kom”, zegt hij en pakt haar hand. Ze lopen een stukje terug en kunnen via een zijpad verder lopen. De heggen zijn net te hoog om er over heen te kijken, maar soms zijn er openingen. De achterkant van het Chateau is wellicht nog mooier dan de voorkant. Prachtige raampartijen, klimplanten tegen de gevel,meters hoog. Ze zien er zich zelf al wonen, verbouwen, kinderen en kleinkinderen aan lange tafels in de tuin onder de bomen. 2 honden, wat katten voor de muizen, misschien wel een hangbuikzwijntje en natuurlijk kippen. Ze willen een moestuin, er zijn al fruitbomen, maar of ze ooit een beest durven slachten dat betwijfelen ze. De wijngaard van 10 hectare wordt de bron van inkomsten. Ze raken verliefd op stenen, gras, bomen en op elkaar.
Ze besluiten om in de aangrenzende winkel wat wijn te proeven en te kijken of het te koop is. Ze kunnen het helemaal niet betalen, dat weten ze ook, maar het opgewonden gevoel is zo heerlijk dat het haast een grote teleurstelling is dat het Chateau niet eens te koop staat. Stil lopen ze met flessen wijn en wat aangeschoten van het proeven de oprijlaan af . Nog eens omdraaiend en ze zuchten. Totdat hij zegt: “wat ruik ik? Verbrand plastic?”. Wat ze aanvankelijk niet hadden gezien omdat ze verblind waren door de schoonheid van het gebouw zagen ze nu wel ineens. De grote lelijke fabriek op de hoek, waar vieze stinkende dampen de prachtige blauwe hemel vergiftigden.
“Ik vond het toch iets te klein”, zegt ze. En samen lachen ze de weg terug….
Mei zomer dagdroom
©Suus 2014
23 reacties
Nachtzuster · 30 april 2014 op 18:12
In de basis een mooi, sfeervol debuut. Zeker talent voor schrijven en oog voor detail. Waar ik over struikelde was dat heel veel zinnen beginnen met het woordje ‘ze’. Door een zin iets anders op te bouwen kun je dat vermijden.
Welkom en succes hier! :rose:
Suus · 3 mei 2014 op 19:23
Dank je wel nachtzuster! Ik ben er mee aan de slag gegaan en ik denk denk dat het alleen maar beter wordt.
troubadour · 30 april 2014 op 18:27
Alles is van het niveau ‘stuivertjesroman’ Suus.
Ik doe niet anders, heb er een beetje verstand van..
Als ze nu toch verliefd worden in die ruïne, beschrijf dan een spannende vrijpartij of zo. Vinden de lezers prachtig en jij zelf ook misschien..
Suus · 3 mei 2014 op 19:27
🙂 maar het is mijn romance met mijn lief, misschien een stuivertje, voor mij onbetaalbaar…. maar ja….je jebt wel gelijk dat er iets meer spanning in mocht. Ik heb het subtiel veranderd omdat ik denk dat de tijd van de heftige pornografische details wel weer over is. Maar ik heb er wat mee proberen te doen… dank je
Meralixe · 30 april 2014 op 19:53
Welkom bij column x
Hier en daar wat schaafwerk en ’t komt goed. :-))
Herlezen, herlezen en nog eens herlezen..
Mijn ondervinding is bijvoorbeeld dat als ik een stukje een dagje laat liggen en het dan overlees, er steeds kromme zinnen kan uit filteren.
Voorbeeld : ‘De zon schijnt al warm, ook al is het nog vroeg in de ochtend in mei.’ wordt dan ‘De zon schijnt al warm, ook al is het nog een vroege ochtend in mei.’
Zo klinkt de zin soepeler en komt ‘in’ maar één keer voor. 🙂
Suus · 3 mei 2014 op 19:30
Ik heb de hele zin zomaar overgenomen 🙂
Het klopt dat ik te snel publieceer, dat heb ik al vaker gehoord en is ook eigenlijk met alles wat ik doe. Te snel tevreden, of te snel hunkerend naar aandacht of zoiets….
Bedankt Meralixe!
Yfs · 30 april 2014 op 20:56
het is je gelukt om me heerlijk een stukje mee te laten dagdromen en dat komt vooral door de rust die er van uit gaat en de beeldende manier van schrijven.
Je schept wat verwarring door met ‘ze’ in je tweede zin opeens meervoud aan te duiden, terwijl je in de eerste zin de hoofdrol al toegekend had aan ‘ze’ enkelvoud.
Het lijkt me een tikje onwaarschijnlijk dat de fabriek niet eerder was opgevallen waardoor het einde me een beetje teleurstelt.
Desalniettemin met plezier gelezen.
Welkom op CX! :-))
Suus · 3 mei 2014 op 19:33
Yfs, die fabriek is geen geintje hoor. Omdat hij zo gefixeerd was op het terug vinden van de locatie zagen we de omgeving helemaal niet. Toen het ineens op die rotonde zichtbaar werd zagen we maar 1 ding…..
Ik vind overigens een goed einde vaak erg lastig….maar zal daar niet de enige in zijn
Bedankt voor je reactie
Mien · 30 april 2014 op 22:59
Kasteelromannetje in minivorm, met zoals altijd een teleurstellend einde. Cervantes zou in deze, ook voor het fabriekseinde gekozen hebben.
Suus · 3 mei 2014 op 19:37
Weet je Mien? Het is geschreven uit emotie, uit liefde voor hem en zijn herinneringen. Het einde is zoals het was…ik kan daar weinig aan veranderen…. het was gewoon mooi.
Ik ben soms hopeloos romantisch…..
Bedankt voor je reactie!
Mien · 5 mei 2014 op 08:29
Kasteelromans zijn fictief geschreven en meestal uit het leven gegrepen. Non-fictie loopt daar altijd op vooruit. In dat opzicht is het goed geschreven. ‘Hopeloze romantiek’ vind ik een treffend pleonasme. Hoop in ieder geval nog meer van je te lezen hier. Schrijven kun je.
Suus · 8 mei 2014 op 19:49
Mooi, dank je. En ik was ook hopeloos romantisch toen, en nu soms nog 🙂 Ik houd van ontwikkeling, stllstaan is killing dus daar heb je zeker aan meegeholpen.
Kan ik trouwens instellen dat ik een melding krijg als iemand reageert? Ik zie nu pas je reactie 3 dagen later…..
Mien · 9 mei 2014 op 00:00
Ik heb geen idee. Zou je de redactie of medecolumnisten moeten vragen. Vroeger kon je langer reacties teruglezen op de homepage. Sinds de nieuwe website er is gaat dat niet meer. Helaas. Questie van regelmatig teruglezen. Leer je overigens van, is mijn ervaring.
Suus · 1 mei 2014 op 08:38
Dank jullie allen hartelijk voor de kritische noten, waar ik mee aan de slag kan! Tot nu toe hebben alleeen bekenden blogs. columns van mij gelezen en die zijn natuurlijk niet zo objectief.
Ik ga mijn best doen met herschrijven en zal binnenkort een andere insturen.
Suzanne
Suus · 2 mei 2014 op 18:55
Ik heb inmiddels geprobeerd een 100e versie er van te maken….ben wel tevreden. Dus wie mij kritisch wil afslachten mag zijn gang gaan op mijn website. Graag zelfs….
Meralixe · 2 mei 2014 op 19:57
Maar Suus toch..
Ik denk dat niemand op column x de intentie had (heeft) u om welke reden dan ook af te slachten.
Maar, inderdaad de reacties en onder meer de reacties onder het werk van Gitta doen vermoeden dat het bij sommigen de bedoeling is van column x een soort elite site te maken. Dit terwijl er al maanden lang keihard gewerkt wordt om van deze site een vriendelijke ‘jonge’ schrijverssite te maken waar vers bloed meer dan welkom is. 🙂
Suus · 3 mei 2014 op 19:22
“Afslachten” zie ik meer als opbouwend, het velletje verwijderen, de botjes er uit en tot de kern komen of zoiets…. Ik leer van eerlijke kritiek. En ben er ook aan toe om “vreemden” toe te laten.
Ik heb nog veel te weinig gelezen hier, ben te zeer met me zelf nog bezig 🙁
pally · 2 mei 2014 op 22:29
De sfeer vind ik leuk, maar je gebruikt wel erg veel bijvoeglijke naamwoorden. Vooral steeds ‘oude’ bijvoorbeeld in het eerste stuk. Als je dat één keer noemt is dat echt genoeg. Toch best een aardige binnenkomer. succes!
Suus · 3 mei 2014 op 13:15
Dat klopt Pally. het woordje oude kwam volgens mij aanvankelijk nog vaker voor. Is heb het veranderd en leest veel prettiger.
Ferrara · 3 mei 2014 op 13:06
Over de technische details is hierboven genoeg gezegd. Ik vind het een sfeervol verhaal, pas je op dat bij herschrijven te behouden. Met Pally eens, aardige binnenkomer.
Succes hier!
Suus · 3 mei 2014 op 19:38
Ferrara, dat laatste is inderdaag erg belangrijk. Het moet wel bij mij blijven…. Komt goed..
Odette · 7 mei 2014 op 23:37
Doet denken aan “Leven als Gort in Frankrijk” Lijkt me heerlijk, zo’n sjateau 😉
Suus · 8 mei 2014 op 19:54
Hahahha Odette,
Ik snap het wel…..maar…..
Hij heeft het toch niet echt verkeerd daar hoor….