En de moeder mag schreeuwen om wat haar kind is aangedaan. De pijn die haar kind heeft is niet van een gevallen knie, een klemgezeten vingertje. Nee veel erger…. De ziel van het kind is beschadigd door toe doen van wat heette een vriend, die het meisje vertrouwde. Veertien jaar is ze en net als alle meisjes op die leeftijd op zoek naar zichzelf en wie ze wil zijn/worden. Ze wil een leuk leventje, met vrienden, uitjes naar hier of daar. En eens stiekem naar de kermis terwijl dat van haar moeder niet mag. Reuze spannend natuurlijk, en daarom ook veel leuker. Ouders zijn altijd te streng als je door de ogen van een veertienjarige kijkt. En ook al mag je nog zoveel van je ouders, jij wil altijd meer, langer en spannender. Niet vreemd hoor. Ze chatte, ze had een leuke website voor haar vrienden, zo een met allerlei vragen, wat leuke foto’s. Gewoon voor de fun, zoals zoveel andere kinderen en volwassenen het wel leuk vinden.
Ze leerde zo via die chat een leuke jongen kennen van 19 jaar, ze chatte geregeld met hem. Na een poosje vertrouwde zij hem haar pubergeheimen toe. En natuurlijk droomde ze er soms van dat hij misschien wel een sprookjesprins was. Na een wat langere periode vond zij het dan ook leuk om hem te ontmoeten en hij dacht er net zo over. Haar moeder ging werken en dus had ze de vrijheid. En ach zeg nu zelf een veertien jarige daar regel je als moeder toch geen oppas meer voor.
De 19 jarige jongen ontmoette het meisje, verkrachtte haar en verdween van het toneel. Haar NEE werd niet gehoord en hij was sterker. Een drama dus voor dit meisje dat alleen achterbleef en niet wist wat ze doen moest. Gelukkig heeft zij een goede vriendin gebeld en vertelde wat er was gebeurt. Al snel werd de politie ingeschakeld en gelukkig kon men de verkrachter nog diezelfde dag oppakken.
De 19-jarige jongen bleek een tikje ouder te zijn, een vader van kleine kinderen was hij zelfs. Een heel gewone getrouwde en werkende man, waarvan niemand zoiets zou verwachten. Tot je de vragenlijst op zijn site ziet… met daarop een leuke foto van inderdaad een lekkere jongen van rond de twintig. Dat hij daar niet op lijkt dat kan je je als meisje van 14 niet voorstellen.
* Favoriete geluid:het kreunen van een vrouw
* Meest sexy personen:Jij?
* Heb je verkering/een relatie: Ook al ben ik alleen..voel ik me gelukkig
* Lang opblijven of vroeg naar bed:vroeg naar bed en genoeg seks hebben
* Het beste gevoel ter wereld:samen klaarkomen
* Het slechtste gevoel ter wereld:niet klaarkomen
* Waar ben je bang voor:om geen seks meer te kunnen doen
Op zich geen vreemde antwoorden (het zijn er maar 7 van de 99 vragen) voor 19 jarige jongen, maar voor een getrouwde man met kinderen. Op zo’n schermpje kan iedereen zeggen dat hij/zij 20 is en een lekker ding. Tot hoever kan je iemand dus vertrouwen?? Dat weten volwassenen niet eens, dus laat staan pubers.
Maar wat overblijft zijn beschadigde mensen, het meisje en haar moeder die verder moeten en willen, maar wat zeker niet makkelijk zal zijn. Zij hebben nog een lange weg te gaan. De stilte in het meisje is bedroevend en pijnlijk om te zien, die enkele momenten zal ze meedragen de rest van haar leventje met alle gevolgen die daarbij horen.
En heeft die man er ooit aan gedacht wat zoiets met hem zou doen, als het eens zijn dochter zou treffen? Of hoe verklaart hij dit gedrag tegenover z’n vrouw en kinderen, familie en vrienden?
Was het dat allemaal waard? Voorlopig zit hij vast, maar eens komt hij weer vrij.
(Dit verhaal schreef ik, nadat een vriendin van me het waargebeurde verhaal vertelde. Je denkt te vaak dat overkomt mij/ons niet).
10 reacties
deZwarteRidder · 10 november 2003 op 10:56
Willie Alberti schreef
deZwarteRidder · 10 november 2003 op 10:57
Willie Alberti schreef “de glimlach van een Kind….”maar dat zelfde geld voor de tranen van een kind.. Onbegrijpelijk hoe sommige misbruik kunnen maken van een situatie waarin je je eigen kind nooit hoopt te hoeven aantreffen..
Pakkend geschreven hoor…
Rich@rd
Li · 10 november 2003 op 19:28
Helaas bestaan er van die etterbuilen Pepe. Castreren is nog een te milde straf. Op de school waar ik werk mocht er naar hartelust gechat worden op kindvriendelijke sites. Maar wel op voorwaarden dat er geen adressenuitwisseling zou plaatsvinden. Natuurlijk hebben we uitgelegd waarom. Helaas vertelde een meisje aan een ‘chatvriendje’ op welke school ze zat. En toen een man, die qua leeftijd haar vader kon zijn, bij het schoolhek naar haar informeerde hebben we direct maatregelen genomen. Ook was het meteen uit met de chatpret.:-(
Li
MBB · 10 november 2003 op 23:44
Wat mij blijft verbazen, waarom blijven meisjes daar intrappen? 😕
Want er word vrijwel overal voor gewaarschuwd, bij online gaan, bij registratie van chatbox, in het nieuw, etc.
Geef NOOIT NOOIT NOOIT persoonlijke informatie, en ontmoet ALTIJD op publieke plaatsen die je zelf uitzoekt.
Als ouders hun kinderen met 14 al online laten, zullen ze dat toch uitleggen? En met 14 zouden ze dat toch al moeten begrijpen?
En waarom gebeurt het altijd met meisjes en nooit met jongens? Of gebeurt dat ook maar wordt het uit het nieuws gehouden? 😕
😕
pepe · 11 november 2003 op 09:28
Zelf heb ik geen idee of het alleen de meisjes zijn die dit gebeurt?
En ook dit meisje was gewaarschuwd door haar moeder, maar als je veertien bent… is het toch juist reuzespannend dingen te doen die juist niet mogen??
En hoe vaak zal ook zij gedacht hebben, dat gebeurt mij niet!! Want dat geldt voor bijna iedereen, we denken dat het ons niet zal gebeuren.
Hieronder meer informatie
[url=http://www.deurknop.nl]deurknop[/url]
Dit project is bedoeld ter informatie en ondersteuning van slachtoffers van seksueel geweld. Wij geven informatie over wat seksueel geweld precies inhoudt en wij proberen via verhalen van slachtoffers, een forum en contactpersonen slachtoffers en hun omgeving te steunen met het verwerken van wat er is gebeurd.
De reden waarom wij denken dat dit nodig is, is omdat seksueel geweld een steeds meer voorkomend en groter probleem wordt. Mensen doen vaak alsof het niet bestaat onder het mom van ‘zoiets gebeurd hier toch niet’? Maar het komt voor, en zelfs vaker dan de meeste mensen denken.
[b]Zo is één op de drie vrouwen slachtoffer van seksueel geweld geweest en één op de 8 à 9 mannen. Dat komt erop neer dat één op de drie slachtoffers een man betreft.[/b]
Het ergste aan deze cijfers is, dat de eigenlijke percentages waarschijnlijk veel, en veel hoger liggen. De gegeven percentages zijn afgeleid van het aantal mensen dat aangifte heeft gedaan. Er zijn ook veel slachtoffers die geen aangifte willen of durven doen.
[url=http://www.overjegrenzen.nl/index.php?page=verhalenselect&id=4]overjegrenzen.nl[/url]
Verhalen: Aangrijpend verhaal van een man
Ingestuurd door Notnajja
Ik speelde vroeger vaak met mijn buurjongen in de werkplaats van zijn vader, die loodgieter was. Boven die werkplaats woonden Tunesiërs en Marokkanen, ze waren van de eerste lichting gastarbeiders eind jaren zestig. De buurman verdiende er goed aan wat de huur betreft, dat weet ik wel. Ze waren altijd heel aardig, we kregen vaak snoep of een flesje limonade, dat was in die tijd heel bijzonder. Op een keer werden we echter binnen uitgenodigd, mijn buurjongen en ik, en ze namen ons op schoot, begonnen paardje te rijden en spraken ons toe: “ja, ja, ja?” Ik wist niet wat ze bedoelden, maar zei maar ‘ja’ terug………
groetjes pepe
ik hoop dat het ons niet gebeurt, maar ben daar niet zeker van…
Kees Schilder · 11 november 2003 op 10:30
Als ik je column lees, wil ik halverwege eigenlijk niet verder lezen.Maar dat is al te makkelijk.Bij jongetjes gebeurt het ook, kan ik je verzekeren.Denk niet dat het iets van nu is.Vroeger werd het alleen verborgen gehouden.
Kinderen worden voor het leven verminkt door zo’n ervaring.Voor het leven opbergen de dader!
R@@F · 11 november 2003 op 11:22
Dit soort lui zal je altijd houden helaas, maar weet je wat het meest bizarre is dat deze strontzakken van de maatschappij nog in bescherming worden genomen ook door de overheid. Want zelfs in de bajes wordt niet gezegd wat zo een zeden delinquent heeft uitgevreten. Sterker nog ze worden zeer intensief begeleid door van die mindfuckers en worden ook nog eens apart gelucht. Nu zouden ze met dat laatste eens moeten kappen want als je deze levensverkrachters nu eens gewoon tussen de andere “normale” gedetineerden gooit los dit probleem zich heel snel van zelf op, geloof me.
Een zeer goede column!!!
R@@F
pepe · 11 november 2003 op 12:38
Thanks R@@f *bloos* ik schreef het gewoon, omdat ik dat nodig vond/vind. Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee.
Het is inderdaad geen nieuw probleem Kees, het bestaat al jaren/eeuwen. Maar nu met internet is het makkelijker voor de daders hun slachtoffertjes uit te zoeken, zeker als je de vele site’s ziet met al die onschuldige profieltjes.
Meisjes en jongens vanaf soms een jaar of 10 die heel eerlijk en precies vertellen wie ze zijn, waar ze wonen, en soms zelfs telefoonnummers.
Internet is leuk, blijft leuk als alle mensen eerlijk zouden zijn, maar helaas is het gelijk aan de echte wereld, er zijn altijd mensen die kwade bedoelingen hebben.
Ook Li, goed dat jullie dat op school hebben kunnen voorkomen.
Zwarte Ridder ook jij bedankt voor je reactie, (en vertel mij eens hoe je die foto hebt kunnen plaatsen)
MBB het gebeurt helaas, en het verbaast mij niet echt, kinderen veel jonger chatten tegenwoordig.
En ik als ouder van kinderen (10, 12 en 19 jaar), kan ze nooit 24-uur bescherming geven.
Zou denk ook niet goed zijn, ze zullen moeten leren omgaan met verantwoordelijkheid en zelfstandigheid. Dus hoop je dat je ze kunt vertrouwen en dat ze geen gekke fratsen uithalen.
godsgift · 11 november 2003 op 21:29
Jezus wat erg zeg, maar dit komt helaas veel te vaak voor.
Mijn dochter heeft ook een pc op haar kamer en vraagt vaak of ook zij internet mag, nou mijn antwoord blijft bij NEE!!!
Het is zo vreselijk gevaarlijk.
Op mijn elfde werd ik ook slachtoffer en heb dit de rest van mijn tot nu toe leven mee gedragen.
Ik probeer ook mijn uiterste best om mijn kinderen te beschermen, maar hoe meer je de kranten leest en naar het journaal kijk zakt je hoop weg dat je daar in kan slagen.
Zijn zo veel sicko´s los.
Maar als moeder blijven we ons best doen ook al krijgen we boze kinder gezichten te zien omdat wij ow zo TE streng zijn.
pepe · 11 november 2003 op 22:44
Godsgift, ik weet ffies niets te zeggen….
Het zijn blijvende littekens, die je je leven meedraagt. Dat wil niet zeggen dat je daarna geen leuk en mooi leven kan hebben. Anders dat zeker wel.
Ik hoop alleen met mijn schrijven meisjes en moeders te laten lezen over het gevaar, dat schuilt achter leuke profieltjes en chatboxen.
Wat ik ook nooit wil beweren is dat iedereen op internet zo slecht is. Gelukkig bestaan er ook nog hele leuke en lieve mensen, die absoluut wel te vertrouwen zijn.