Men will be men

Vandaag had ik een vergadering met allemaal bobo’s in Amsterdam. Hele serieuze bedoening. Ik zag ’t al toen ik aan kwam rijden. Naast me parkeerde een dikke BMW met een al even dikke meneer erin en verderop kwamen twee strakgestreken heren uit een soortgelijke bolide stappen. Ik liet me niet kennen. Met mijn neus in de lucht en een quasi-nonchalante stuurbeweging manoeuvreerde ik mijn gehavende karretje tussen al die paardenkrachten. Drie keer. Toen heb ik ‘m maar zo laten staan. De rest van de middag verliep al niet veel anders. Veel haantjesgedrag, omslachtige bewoordingen en onsubtiele subtiliteiten. Vreselijk vermoeiend. Af en toe droomde ik weg, en dacht dan aan mijn Gijsje. Of hij zich niet erg eenzaam zou voelen tussen al dat opgeklopt machtsvertoon. Stelletje patsers met hun dure velgen en leren bekleding. Ach, mijn Cliootje was tenminste origineel met die landkaart op de voorruit. Zo mijmerde ik een tijdje voort, toen vaag tot me doordrong dat ik aan werd gestaard. Vijf paar ijzige ogen leken een plotselinge fascinatie voor mijn decolleté te hebben opgevat.

“Je vibreert,” constateerde de dikke meneer. Hij wees op mijn tiet. Even vroeg ik me af of dit een grap was, tot ik me realiseerde dat m’n mobieltje zich daar bevond. Om nog onbekende redenen leek het me ongepast om het telefoontje weg te drukken, en dus nam ik op met de vraag of ik terug kon bellen.
“Wil alleen even vragen of je vanavond langskomt,” klonk het vrolijk aan de andere kant. “K. heeft namelijk gisteren een piercing laten zetten en die moeten we natuurlijk allemaal zien!”

“Een piercing? Waar..?” Ik flapte het eruit voor ik er erg in had. Er is maar één plek speciaal genoeg om een meidenavond voor te beleggen, dus ik had ’t ook wel kunnen raden. Ongetwijfeld diep blozend probeerde ik ongemerkt onder de tafel weg te duiken, maar zonder succes. Het gesprek in de kamer was compleet stilgevallen. En alle ogen waren nog steeds op mij gericht. Ik wist niet hoe gauw ik het gesprek moest beëindigen, dus fluisterde: “Ben er om acht uur” en hing op. Stilte alom.

De grootste bobo van ze allemaal keek me eens doordringend aan en schraapte zijn keel. Nu zul je ’t hebben, dacht ik nog. Maar nee. Hij knipoogde naar me en zei: “Mogen wij mee?”
Weer een les geleerd. Ook al zien ze er nog zo deftig uit, men will be men. De rest van de vergadering was heel gezellig.

________________________________

[i][size=xx-small]Komt dit je bekend voor? [url=http://clueless.web-log.nl]Dat kan![/url][/size][/i]