Wanneer de sterren stralen, maar niet voor jou, wanneer de zon schijnt, maar niet naar jou.
Dat is wanneer je weet dat jij anders bent. Niet gemaakt voor de sterren om naar je te schijnen, niet gemaakt voor de zon om je te verblijden. Waarom achtervolgen die zinnen mij toch al jaren. 16 jaar moet ik zijn geweest toen ik ze voor het eerst las. In pikzwarte graffiti letters stonden ze triomfantelijk te wezen op ons mooie dorp fontein. Als het water op ze neer kwam leek het alsof danste op het ritme van het water. Dat gaf elke keer een vertrouwd gevoel. Hallo daar, wat loop je met hoofd in de wolken te zweven, heb je wel ooit vast grond onder je voeten gevoelt. Dat was mijn bemoeizieke overbuurvrouw, die het nooit kon laten om een gesprek met me aan te gaan. Waar loop je naar toe mijn kind? Alhoewel ik mij twintiger jaren al lang was gepasseerd bleef ze me mijn kind noemen. Ik stond haar beleefd te woord en vertelde haar over de letters op het dorp fontein. Kind, kind zie toch ook de mooie dingen in het leven en blijf niet baden in een fontein van sombere gedachtes. Door die gedachtes zie je de zon niet stralen. Breek door die barrière en ga op zoek naar nieuwe woorden in je leven. Zoek naar woorden die je zelf zullen leiden naar de sterren. Die bemoeizieke buurvrouw van me. Zo slecht is ze nog niet.
Categorieën: Maatschappij
0 reacties