92 jaar werd mijn moeder op 14 juli jl. Op donderdag 3 oktober 2019 overleden in haar appartement. Ik wist dit niet. Wij, de oudste broer en mijn zus als jongste kind, wisten het niet. Op woensdag 2 oktober werd ons een, wat nu blijkt het laatste afscheid zou zijn, niet gegund. Geweigerd door de jongste broer, echtgenote en hun zoon. Gedreigd, gewezen en geschreeuwd. Mijn moeder lag op haar kamer en dezelfde avond ging ze haar laatste uren thuis doormaken. Wij waren daar niet bij, wisten niet dat ze thuis zou sterven. Mijn dochter heeft op vrijdag, de dag na het overlijden van mijn lieve moeder, gebeld met de zelfbenoemde contact persoon: de echtgenote van de jongste broer. Mijn dochter werd verteld dat ze het wel zal horen als haar oma overleden is. Haar oma, mijn moeder was al dood!
Nu,een week en dag later, is mijn verdriet en machteloosheid nog niet te bevatten.
6 reacties
van Gellekom · 15 oktober 2019 op 07:51
Ruud, gecondoleerd met dit grote verlies voor jullie. Dit is echt met geen pen te beschrijven. Ik wens jou en je gezin ontzettend veel kracht vanuit mijn hart.
Nummer 22 · 15 oktober 2019 op 11:49
Dank voor jouw woorden. Ook dat doet mij goed!
Mien · 15 oktober 2019 op 16:15
Gecondoleerd Ruid. Heftige (familie)geschiedenis. Vrienden kies je. Familie heb je. Sterkte met het verlies.
Nummer 22 · 16 oktober 2019 op 05:11
Dank je Mien voor jouw woorden. In een getraumatiseerde generatie dat de verschrikkelijke Jappenkamp tijd heeft meegemaakt, een vader die aan de Birma spoorweg moest gaan werken, het afgenomen worden zien van huis en haard en naar het koude moederland vertrok, is de ‘donkere’zijde van mijn jeugd. De zonnige zijde waren alle reizen naar het buitenland, kamperen en een zoete inval van ontheemde familie bij ons thuis. Ook kreeg ik de kans te studeren en mijn vriendinnen gewoon mee te nemen en die mooie herinneringen koester ik. Haat ik mijn jongere broer en zijn gezin? Nee, dat past niet bij mij om een ander mens te haten.
Dorine · 16 oktober 2019 op 10:54
Wat verdrietig. En wat triest voor jou en je zus dat het op deze manier moest gaan. Heel veel sterkte.
Nummer 22 · 16 oktober 2019 op 18:16
Dank Dorine, ik waardeer alle reacties!