Ik hoor weer de treden van de trap kraken onder zijn gewicht welke hij bijna niet meer kan dragen. Ik rook weer de sterke lucht van alcohol die hij zoals gewoonlijk mee bracht uit de kroeg hier om de hoek. Ik kon zijn smerige bedorven adem bijna weer voelen. En als laatste voelde ik mijn hart die weer als een konijn op de vlucht zat te kloppen. Angstig op zoek naar een uitweg, maar nergens scheen een bordje boven een deur met “exit”. Daarvoor in de plaats ging de deurklink naar beneden en de deur ging knarsend en piepend open zonder ganglicht om te voorkomen dat mama wakker zou worden. Maar ondanks de schemering was ze natuurlijk wel wakker, maar ze hield haar ogen liever gesloten op dit soort avonden. Ik zag zijn mollige vingers al zich vastklampen aan de deur, om te voorkomen dat hij niet met zo’n dronken kop tegen de vlakte zou gaan. Ik zag de rook tussen de kier door komen en daar kwamen weer de woorden.

“Lieverd, ben je nog wakker?” Natuurlijk ben ik nog wakker klootzak en dat weet je maar al te goed. Maar ik bleef onder de dekens en deed alsof ik sliep. Hij strompelde verder en ik voelde mijn matras doorzakken. De lucht van rook en drank werd alsmaar sterker naarmate hij dichterbijer kwam. “Ik weet dat je wakker bent schattebout, hou je lieve papa maar niet voor de gek. Wat ben je toch mooi als je net doet alsof je slaapt. Je lijkt net een prinses, mijn prinses”.

Ik voelde zijn grote bouwvakkershanden over mijn benen glijden, ze verloren nooit hun weg. Ze waren dit pad al tal van keren af gegaan, dus het doel bereikten ze steeds sneller als een pijl een roos bereikt. Een pijl doorboort een roos, zijn pijl doorboort mijn leven. Maar daar werd ik me pas jaren later echt bewust van. Want op dat soort avonden was ik helemaal verdoofd. Voor een moment stond mijn leven stil en deed ik alsof ik dood was.

Ik liet mijn ogen gesloten, zelfs toen hij zei “het doet geen pijn” en ironisch genoeg deed het ook geen pijn van de buitenkant, maar in mijn hart bloedde ik elke dag steeds meer. Steeds meer bloedtranen gingen van binnen verloren. En ik verloor mijn waardigheid. Steeds sneller en vaker kwam hij binnen, eerst één keer per dag en daarna op sommige dagen zelfs drie maal daags. Alsof het een dokter was die me drie maal daags een recept voorschreef. Neem drie maal daags een penis in je lichaam en je voelt je weer herboren.

Was ik maar nooit geboren, dan had ik tenminste rust. Nu heb ik nooit meer rust, zelfs niet in mijn slaap. Iedere avond wordt ik nog achtervolgd door zijn stinkende adem en zijn grijpgrage handen die mij overal betastte. Nog steeds zie ik elke dag weer zijn gezicht en zijn mond die spreekt: “je bent mijn prinses”. Als ik dan echt een prinses was, wie was hij dan wel niet? Mijn prins die mij tot leven moet wekken door een kus? Waarna hij me weer kan verkrachten en weer en weer en weer en …

Nee papa, kus me niet meer wakker, laat me alsjeblieft eindelijk slapen.

Categorieën: Maatschappij

18 reacties

Outsider · 8 november 2005 op 11:20

[quote]Ik hoor weer de treden van de trap kraken onder zijn gewicht welke hij bijna niet meer kan dragen. [/quote]

Deze zin deugt niet. Ik neem aan dat je bedoelt, dat de trap zijn gewicht bijna niet kan dragen. Zo het er nu staat, lijkt het wel of hij zijn eigen gewicht niet kan dragen.

Verder vind ik het vreemd, dat je de eerste zin begint in de tegenwoordige tijd en daarna overgaat in de verleden tijd.

[quote]mijn hart die [/quote]

Moet zijn: mijn hart dat

Deze drie dingen vielen me al direct in de eerste alinea op. De rest moet ik nog lezen, maar om eerlijk te zijn heb ik er nu al genoeg van.

WritersBlocq · 8 november 2005 op 11:25

Zoooo FOUT…!!! Brrrr….. ik hoop dat het niet echt gebeurd is.

Kees Schilder · 8 november 2005 op 12:14

Triest.Hoop ook niet dat het echt gebeurd is.Wel weer heel erg goed geschreven

wendy77 · 8 november 2005 op 12:23

Indrukwekkend en zeer triest stuk.
Ik moet Outsider wel gelijk geven dat de eerste alinea even niet zo lekker loopt, maar de daaropvolgende alineas lezen wel erg goed weg.

Ik heb wel hier en daar wat foutjes ontdekt die ik niet van je gewend ben. Misschien iets te snel ingestuurd? 😉

Trukie · 8 november 2005 op 12:54

Zo mooi vertonend verteld dat je het ervaart alsof het wel gebeurd is. Voor de vertelwijze vind ik het haast jammer van de rake feitelijke zinnen in de bijna laatste alinea.

klungel · 8 november 2005 op 13:44

[i]gelukkig weet ik minder van taal dan Shit[/i]

Erg pakkend geschreven weer!
Zo lust ik er wel meer!

Bakema_NL · 8 november 2005 op 14:25

Ranzig onderwerp, maar het gebeurt maar al te vaak. Ik kreeg haast het idee dat je geluisterd had naar de band “Otep” met het nummer “Jonestown tea”, er zijn best wat overeenkomsten, een meer hartverscheurend rauw stuk muziek moet ik nog tegenkomen, dit is echt heftig…..en ja, deels autobiografisch, de zangeres heeft het allemaal ondergaan met haar stiefvader en schreeuwt, praat, fluistert en jankt het in dit nummer van zich af, voor zover je er ooit los van komt dan.

Voor een ongezouten anti-Bush song kun je ook bij haar terecht……dit word alleen nooit zo bekend omdat het stereotiep als herrie bestempeld word.
http://boss.streamos.com/wmedia/capi001/otep/warhead/video/otep_warhead_300.asx

[quote]Jonestown Tea

And it sounds like…armageddon
Sounds like…armageddon
Sounds like…cum and drink with me….
Cum and drink with me
And I remember him fucking me,
And I remember liking it,
I didn’t know any better…
And I remember the smell, and the pain, and the shame…
And I remember being afraid and thinking everyday,
Every single day.. that it was my fault…
Oh, but what happened to that little girl?
Who used to dream of one day ruling the world,
Who used to draw pretty pictures in my room—beneath the moon
Destroying to create
Softly praying to God
What do I do now?
What do I do now?
As I secretely masturbate…
But then I’d hear his hooves coming down the floor
With a Bible in his hand…
Softly opening my door and he’d say…
DAUGHTER! The day of your attonement is due!
Well there’s 3 million sinners out there…
and that includes you!
No daddy, don’t… no daddy, don’t…
LEAVE ME ALONE! LEAVE ME ALONE! LEAVE ME ALONE!
NO, I DON’T WANT TO BE FREE! NO, I DON’T WANT TO BE FREE!
SO TAKE YOUR DICK OUT OF ME!
PLEASE TAKE YOUR DICK OUT OF ME! PLEASE TAKE YOUR DICK OUT OF ME! PLEASE TAKE
YOUR DICK OUT OF ME!
I’m bleeding, it’s not fair…
You see, there’s this little place I like to go…
I like to run and hide–deep inside,
Where all the nightmares are real, and all the monsters come alive,
Oh, but the things I’ve seen in soft, soft visions and terrifying prophecies,
Like serpents on the take and gods coming in all sizes and shapes
Nothing seems fulfilling anymore..
Well your temples are swollen in deceit and the body of your missionary,
He’s rotting… rotting in defeat mama?
MAMA!
Are the aliens coming to take us away? (mama?)
Is armageddon gonna happen again today?
LOOK WHAT HE DID TO ME! WHY DID YOU DO IT TO ME?!
HOW COULD YOU DO IT TO ME! WHY DID YOU DO IT TO ME?!
I will not cry… I will not cry…
I–PREFER–TO–DIE! than live–this life–of LIES!
KILL WHAT YOU CAN —- CHALLENGE EVERYTHING
Vengeance is mine…
Hey, I’m sorry baby…
please come back inside…we can laugh a little… and live and die,
no wait. see, eye got this hot pot of jonestown tea
And it’s been brewing for you and me,
Oh, it only takes one sip,
Come one baby,
Surrender your lips,
I can take you someplace nice…
I can take you…someplace NICE!
Breed my disease, be my disease…
Breed my disease, be my disease…
and vengeance will be mine
It’s closer than u think…
So I entered his room at 32 past noon
With my little ritual knife…
I cut out his tongue
Liberated his wife
She loved me for it other world woman,
Well, thats what she called me (Destroyer),
the one who sets you free, (cum and drink with me)
We all die like cartoons, surrender your children,
kids who like to kill, lies…[/quote]

melady · 8 november 2005 op 15:52

Een waarlijk mooie column en ik hep helemaal door de voutjes heengelezen.
[quote] Steeds meer bloedtranen gingen van binnen verloren.[/quote]

Shitonya · 8 november 2005 op 16:19

Outsid: ik bedoelde ook dat “hij” zijn eigen gewicht bijna niet meer kon dragen door zijn eigen gewicht ( plus dronken toestand ).
Dat ik t.t en v.t door elkaar haal mag ondertussen wel bekend zijn, omdat ik die fout helaas al sinds dat ik schrijf herhaaldelijk blijf maken en nog steeds mijn columns nooit of zelden nalees op grammaticale/spellings fouten. En daarnaast komt natuurlijk nog dat ik weinig moeite doe om er écht op te letten en Wendy, je had ook wel gelijk, dit stuk had ik misschien te rap geschreven.

En ik denk ook niet dat het nodig is om op of aanmerkingen te maken wat betreft de grammatica. Als ik hem zou herlezen zouden mij al die fouten ook wel opgevallen zijn, of op zijn minst de meeste. Tuurlijk kan het irritant lezen als je een grammaticaal wonder bent, maar dan zou ik in de toekomst gewoon niet meer m’n columns lezen wat je vroeger ook altijd al deed Outsidertje 😉

Verder bedankt voor de reacties 🙂

Kees Schilder · 8 november 2005 op 18:08

[quote]En ik denk ook niet dat het nodig is om op of aanmerkingen te maken wat betreft de grammatica[/quote]

Kijk, met jou valt te praten Shit.Als ik op kommas en punten moet gaan letten, mis ik de draad van je verhaal.En daar gaat het om.
Bovendien kan het mij geen bal schelen hoe je het schrijft, ALS je het maar schrijft.

Troy · 8 november 2005 op 18:34

Deze column deed me denken aan mijn eigen column “doodstil”, maar waar die van mij meer beschrijvend was ga jij wat meer op de details in. Ik heb hem nu twee keer gelezen, en hoewel hij niet slecht is spreekt ie me toch minder aan dan je vorige columns. Dat is gewoon persoonlijke smaak denk ik, hij lijkt iets verder van jou af te staan (hopelijk), maar dat kan ik natuurlijk fout hebben.

Fred · 8 november 2005 op 21:21

Gewoon jammer dat je niet meer moeite voor wilt doen.

Li · 9 november 2005 op 00:56

Heftig

Ma3anne · 9 november 2005 op 09:05

Sterk verhaal.

Ik geloof er niks van dat je niet je best doet de foutjes eruit te halen. Je bent zoveel beter gaan schrijven, volgens mij werk je daar echt op. Gewoon zo doorgaan! 😛

Dees · 9 november 2005 op 09:14

Het is een huiveringwekkend verhaal, zoals jij dat zo goed kan. Maar deze keer vind ik je einde een beetje, op de een of andere manier dan, sentimenteel.

Maar dat kan aan mij liggen.

Wat een onderwerp. Ik zou dat nooit zo dicht op de huid durven aanpakken, als het niet mijn eigen verhaal was.

KingArthur · 9 november 2005 op 11:36

Foutjes of niet, heftig verhaal zeg. En even heftig geschreven. Knap…

WritersBlocq · 9 november 2005 op 13:22

@ Dees:
[quote]Wat een onderwerp. Ik zou dat nooit zo dicht op de huid durven aanpakken, als het niet mijn eigen verhaal was.[/quote] en ik juist weer wel, grappig is dat. Daarom is het ook goed/leuk/fijn, weet ik veel, om niet te weten of het wel of niet uit jouw eigen ervaring is Shit.

Shitonya · 10 november 2005 op 16:03

Helemaal waar Kees.
Troy: klopt, lijkt erop, maar dat was niet de reden dat ik op het onderwerp kwam.

Ma3: ik zweer op mijn toekomstig graf dat ik werkelijk nooit op de grammatica let wanneer ik schrijf. Ik denk aan het verhaal, nooit aan de structuur. Aan het begin was ik er wel op gaan letten doordat ik aangevallen was op mijn chattaal ( wat volkomen terecht was ), maar sinds toen ben ik er niet meer op gaan letten doordat ik mijn aandacht al teveel kwijt ben met het verhaal dan de spelling 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder