Militaire missie

Waarom wordt iemand beroepsmilitair ? Je mag aannemen dat het om een weloverwogen keus gaat. Dat over de voor- en nadelen goed is nagedacht. Je weet dat het gaat om een militair beroep. Een “vak” waarbij het er in het uiterste geval op aan komt wat mij als dienstplichtig burger destijds al vroeg in de opleiding werd voorgehouden: of je als eerste de trekker over kunt halen. Want doe je dat niet dan ben je waarschijnlijk te laat en kun je het waarschijnlijk niet navertellen Mij is dat altijd bijgebleven. De wachtmeester die met het “Handboek voor de soldaat” voor zich op de houten tafel in het kille militaire leslokaal dit voorop stelde had het bij het rechte eind: dit is het dilemma.

Kies je voor beroepsmilitair dan moet je dit risico “incalculeren”. Denk je er een baan te vinden die alleen maar de zonzijde van het militaire leven kent dan ben je verkeerd bezig. Allicht, voor velen trekt het avontuurlijke, het aanzien, de macht wellicht. Elders op de wereld helpen regel en orde te handhaven, de mensen aan betere levensomstandigheden helpen, hen beschermen tegen geweld dat hen bedreigt. Er zijn als de natuur weer eens laat blijken machtiger te zijn dan de mensenhand. Maar er zijn overal op onze wereldbol figuren die voor het verwezenlijken van hun wensen, van hun idealen zo u wilt, niet schuwen geweld in te zetten. Die acties waarbij zij zelf dodelijk slechtoffer zijn zelfs niet uit de weg gaan.

Ik schrijf dit nadat het regeringsvoornemen nederlandse militairen naar Afghanistan te laten gaan toch na een uitvoerige discussie een ruime meerderheid van de parlementariers heeft gekregen.Alle misschien wel onverkwikkelijke standpunten in de voorbereiding van deze beslissing even terzijde latend is het goed dat “Den Haag” tenslotte tot een uitspraak is gekomen. En daarbij heeft laten blijken heus wel de gevaren van de aanwezigheid daar te zien. Uiteraard zullen partners, ouders en andere familieleden het heel moeilijk hebben met het uitzenden van juist voor hen die ene militair. Ik hoorde juist het emotionele standpunt van een moeder aan tijdens een radio-interview . Zij trok in twijfel of een jongere van 18 jaar een weloverwogen keuze kan maken voor het militaire vak en het gevaar daarvan. Zij wil trachten haar zoon te bewegen niet te gaan voor het geval hij zal zeggen dat wel te zullen gaan doen. Heeft zij ook al het mogelijke gedaan hem er van te weerhouden voor beroepsmilitair te kiezen ? Hij is bij de luchtmobielebrigade, vertelde ze. Je weet toch dat zo’n duur legeronderdeel er niet alleen is om “avontuurlijk” te oefenen boven de waddeneilanden !

Ik denk dat het wel zal lukken om voldoende personen te recruteren voor de Afghanistan-missie. Ook het franse vreemdelingenlegioen heeft altijd genoeg manschappen kunnen vinden. Zij die daar ver weg hun taak gaan uitvoeren zijn zich bewust van de keuze die ze hebben gemaakt, zullen al het mogelijke doen gevaren uit te sluiten en er verder het beste maar van hopen. Dat is een manmoedig standpunt. Terugkrabbelen als de nood aan man komt past niet in hun brein. Dat prijs ik. Dat hoort bij hun keuze, dat is manmoedig, dat willen zij toch zijn ?

En natuurlijk hoop ik dat hun missie daar zal slagen. Dat het machtsvertoon genoeg zal zijn om het doel van de missie waar te maken en dat daadwerkelijk gebruik van geweld zo beperkt mogelijk zal zijn.Dat verdienen “onze jongens m/v”, zij die hier met zoveel angstige gevoelens de Nederlandse inbreng daar zullen volgen en de Haagse kringen die hieraan hun fiat gaven! Maar ook de inheemse bevolking, voor zover die part nog deel hebben aan de omstandigheden welke het westerse vertoon in hun land gewenst maken.