Een nieuw leven beginnen is niet iets waar iedereen voor in de wieg gelegd is en het in de wieg leggen van een nieuw leven is iets waar veel mensen niet van weten waar ze aan beginnen. Met een lange aanloop en meerdere keren een valse start, begin ik onwetend aan een spectaculaire eindsprint. Niet onwetend door gebrek aan ervaring, maar gefopt door mijn hormoonhuishouding die ervoor heeft gezorgd dat mijn geheugen selectief is geweest met het wissen van herinneringen aan de pijn. Langzaam frist mijn geheugen weer op en bij elke wee die volgt, schiet de ervaring van de vorige keer als in een flits over de snelweg van informatievoorziening, op weg naar mijn hersenen.
Nu weet ik weer waarom ik toen zo resoluut weigerde een tweede nieuwe leven te starten maar het is al te laat, er is geen weg meer terug.

Weeën en pijn volgen elkaar snel op en ik vervloek mezelf voor mijn naïviteit maar er is geen tijd meer om er over na te denken want tussen de weeën door maak ik een angstaanjagende rit op de rollar-coaster van emoties, hormonen en pijn. In de verte hoor ik een stem roepen dat ik moet persen maar mijn geest verzet zich hiertegen. Ik wil niet meer verder, ik wil dit niet meer!

Dan hoor ik een stoomtrein wegrijden van het station. Hij rijdt een stukje en verminderd vaart. Waarom stopt hij nou ineens? Langzaam dringt de realiteit tot me door en kom ik weer terug in de verloskamer. Dat is geen trein maar de monitor die de hartslag van mijn kind registreert en de stem die mij roept wil mij waarschuwen voor de gevaren. Als ik nu opgeef zal het leven dat in mij is gegroeid de afgelopen negen maanden, nooit kunnen genieten van het leven zoals ik dat doe.
Heel even twijfel ik maar dan komt er plotseling een oerkracht vrij en spring ik terug in de werkelijkheid. Met een kracht waarvan ik zelf niet wist dat ik hem had, pers ik een nieuw leven uit en omarm het.

Een nieuw leven is geboren en terwijl ik me besef dat ik weer ben gefopt door mijn hormonen, accepteer ik mijn lot, neem ik de tijd om aan mijn nieuwe leven te wennen en leg ik mijn zoon in zijn wieg.

Categorieën: Diversen

Fem

"Today is a gift, that is why it is called the present"

7 reacties

lagarto · 30 juni 2008 op 07:48

Jaaaah en dan ook nog eens een zoon met zo’n mooie naam, komt vast goed.
Gefeliciteerd.

SIMBA · 30 juni 2008 op 08:21

Altijd weer die hormonen..ze foppen ons, ons leven lang!

lisa-marie · 30 juni 2008 op 09:27

Heftig en mooi !
En een geweldige slotzin. 😀

arta · 30 juni 2008 op 16:45

Leuk neergezet, Fem!
Wel jammer dat er hier en daar een foutje staat…
😉

pally · 30 juni 2008 op 17:23

Mooi verwoord, Fem! Alleen het laatste stukje spreekt me niet zo aan.
Als eind: ik leg mijn zoon in de wieg, zonder die hormonen en 2x dat nieuwe leven, had ik veel sterker gevonden.

de fouten zijn je vergeven en dat wel weer vanwege de hormonen 😀 Geniet van Niekje, :kus: Pally

priet · 30 juni 2008 op 20:13

Hai,

Gefeliciteerd met je zoon. Ehh, ben je er wel blij mee? Ik neem aan van wel, maar dat zou inderdaad duidelijker zijn als je – zoals Pally al aangaf – de laatste zin iets anders inkleedt. Nu lijkt je zoon in het rijtje te passen van menstruatiepijn, menstruatiebloed en borsthaar 😕

prietje

Fem · 1 juli 2008 op 09:18

😀 natuurlijk ben ik blij met mijn kleine mannetje!

Het is de verwerking van de bevalling waardoor die roze wolk op zijn tijd af en toe van kleur veranderd….

Geef een reactie

Avatar plaatshouder