We kussen elkaar, en ik stap met een gelukzalig triest gevoel in de trein. Ik vind een plaatsje in een drukke coupé bij het raam.De trein begint te rijden, en iedere meter die hij van jou wegrijdt, lijkt minstens een kilometer, net als dat iedere minuut die ik niet bij je ben wel een uur lijkt. Wat onverschillig kijkend naar de koeien, die langs het spoor wachten op de opluchting die zij twee maal daags mogen meemaken, beginnen de stemmen om mij heen te vervagen.
Ik zak langzaam weg in mijn gedachten aan het afgelopen weekend…
We zijn na eerst rechtop gezeten te hebben, tegen elkaar aangekropen om een enge film te kijken. Opeens bedenk ik me dat we niet alleen figuurlijk bij elkaar passen. Ik, de chaotische kunstenaar, en jij , planner van beroep. Aan aanvulling geen gebrek!
We passen letterlijk bij elkaar! welke positie ik ook aanneem, het past precies! mijn knieen in jouw knieholtes, als ik achter je lig. Mijn hoofd op jouw borst als ik tussen je benen ga liggen. Hoe ik ook ga liggen, onze lichamen voelen als één vloeiend geheel, dat geschapen is voor elkaar.
“Het volgende station is tilburg”, schalt er door de luidsprekers. Oei, ik moet eruit!!
Wachtend op mijn aansluiting, sms ik je:”één dag mét jou, zou een jaar gemis kunnen compenseren! Ik kom de komende 6 dagen wel door! miss you! XXX
6 reacties
Mosje · 22 september 2006 op 18:10
O jee, een verliefdheidscolumn. Kijk je wel een beetje uit arta? Dat wat nu lijkt te passen, dat begint over een maand of twee, als de verliefdheidshormonen zijn uitgewerkt, behoorlijk te knellen. Knieen voelen dan ineens behoorlijk hard aan. Tussen de benen van de ander gelegen voel je je niet blij, maar juist bekneld.
Ik zie je het sms’je al sturen: één dag met jou kost mij een jaar van mijn leven.
Sterkte ermee.
xxx
Mosje
arta · 22 september 2006 op 21:37
hahaha,Mosje!!!
Mocht het zover komen, dan beroep ik dit stukje op een vlaag van verstandsverbijstering!!!
😉
DriekOplopers · 22 september 2006 op 22:27
Niet zo somber, Mosje. Het kan ook zo zijn dat je je opeens realiseert dat iemand die je al een poosje kent, helemaal fantastisch is, en dat het goed zit voor altijd. Zelfs qua knieën 😀
Driek
KawaSutra · 23 september 2006 op 13:25
Voor CX te hopen dat de liefde geen lang leven beschoren is. Zoals Siebe onlangs nog heeft opgebiecht is anders de inspiratie ver te zoeken. Raindog is er tenslotte aan ten onder gegaan. 😀
Arta, ik wacht in stilte op de dramatische ontknoping. 😥
Trukie · 24 september 2006 op 02:01
[quote]We zijn na eerst rechtop gezeten te hebben, tegen elkaar aangekropen om een enge film te kijken. Opeens bedenk ik me dat we niet alleen figuurlijk bij elkaar passen. Ik, de chaotische kunstenaar, en jij , planner van beroep. Aan aanvulling geen gebrek![/quote]
zo kort, kracchtig en mooi vloeiend mogen er van mij wel meer komen.
Liefde laat alle bloemen bloeien toch?
Ook die van de woorddansers
arta · 24 september 2006 op 17:18
kawasutra, wat dramatische ontknopingen betreft, heb ik nog wel wat oude koeien! hahaha!!
dank je wel voor de reacties!!
🙂