Teveel was gebeurd in de afgelopen tijd
geheel aangedaan liep hij die avond weg
weg van zijn geliefde
met in zijn hoofd
het donkere besluit
de wereld te verlaten Pillen had hij ingenomen
zoveel als hij er nog had
wetende dat dit als gif zou zijn
waaraan hij uiteindelijk zou bezwijken
met in zijn mond de bittere smaak
de smaak van het afscheid

Hij had gekozen voor de rust van het bos
aldaar vervolgde hij zijn weg
richting de hoogste top ging hij
halen zou hij het niet
zijn benen werden zwaarder en zwaarder
tot hij een betonnen parkbankje zag

Daar heeft hij plaats genomen
uitgeput dutte hij uiteindelijk in
maar zijn bewaarder liet het niet toe
zijn beschermer waakte reeds over hem
en liet hem zien dat dit niet de weg was
in zijn lichaam reeds de pillen, de alcohol en een stevige joint

Ineens schrok hij wakker
zijn benen waren loodzwaar
maar toch lukte het hem overeind te komen
en zweefde hij weer op weg
maar deze keer de “goede” kant op
richting hulp die hij nu nodig had

Zijn geest had hem ineens ingegeven
ga nu naar het ziekenhuis
het is nu niet ver meer weg
alle passen gingen moeizaam
maar toch hij heeft het gedaan
en met hulp, anders had hij het nooit gered

Daar bij het ziekenhuis
heeft hij toen de opgaande weg naar de ambulance post genomen
boven is hij gekomen
al vragend naar de weg
werd hij verwezen naar de spoedeisende hulp
waar hij voor het loket langzaam maar zeker doofde

De hulpverleners zagen dit alles aan
en hebben hem met voorrang binnen gelaten
het laatste dat hij nog kon uitbrengen
bel alstublieft mijn geliefde
en laat haar weten dat ik nu veilig ben
toen is langzaam het licht gedoofd

Vlagen komen nog terug
hij weet dat zijn vriendin er ook was
echter moest hij worden overgebracht naar een afgelegen hospitaal
omdat de bedden met alle toeters en bellen
reeds bezet waren in dit ziekenhuis
de medici waren het erover eens dat dit vereist was

Samen met zijn lief
werd hij overgebracht
met een ambulance
naar een verderop gelegen I.C
die nacht heeft hij gerust
zich nauwelijks iets aantrekkend van de mensen om hem heen

Lichamelijk ging het weer goed met hem
hij had de nacht weer doorstaan
maar de pijn in zijn hart zou hij blijven voelen
zijn dochters hadden hem in de kou laten staan
na een echtscheiding
door slechts één kant zijn zij met gif gevoed

Nog steeds hoopt hij dat zij bij hem terug zullen komen
maar vaak wordt het hem te zwaar
zo verder leven wordt een hele opgave
iets waar hij geen invloed meer op heeft
zijn ex zal zich wel groots voelen
zij denkt nu deze slag gewonnen te hebben

Niets is echter minder waar
zij heeft haar kinderen met gif gevoed
dit zal in de toekomst zijn invloed wel hebben
vermaakt zijn zij tot kleine liefdelozen
ontdaan van hun onschuld
vernietigend hun vader

De man die eens hun luiers verschoonde
die met ze ging wandelen toen zij nog in de kinderwagen lagen
die ze voedde als moeders weer eens ging werken
of zo nodig alleen op pad moest
de vader die er was, als het echt verlangt werd
die ze lief had en nog steeds heeft

Zelfs de oudste dochter spreekt nu gif
haar woorden: “Ik wou dat hij dood was”
en tegen haar vader: “Verdwijn toch uit mijn leven”
haar leven, eens ook uit hem begonnen
iets wat zij nog niet bevatten kan
want de liefde zal zij eens zelf moeten vinden

Categorieën: Algemeen

5 reacties

KawaSutra · 13 januari 2008 op 22:44

Ik durf hier amper op te reageren. Je hebt een aparte vorm gekozen om je verhalen te vertellen. Je weet daar wel mee te raken. Als het jouw eigen levensverhaal is hoop ik voor je dat je de realiteit zult kunnen accepteren. Dat is de enige manier om ooit nog iets voor je kinderen te kunnen betekenen.

Trukie · 13 januari 2008 op 23:28

Na een blik in jouw blog, realiseer ik me dat je ons hier eerst op de heavy stuf trakteert. Het is dan ook een heel indringend verhaal over een ervaring waar (helaas) veel vaders in mindere of sterkere mate mee te maken hebben gekregen. Ik denk b.v. aan de Zorro-aktiviteiten.
Je hebt het heel mooi en goed verwoord.

Ik vrees dat we een beetje aan jouw korte zinnen moeten wennen. Het is jouw schrijfstijl.
Ik vind het wel passen bij de manier waarop jij je zinnen formuleert.

lagarto · 14 januari 2008 op 07:43

Tegen laster kun je je niet wapenen. Alleen door eerlijk en jezelf te blijven.
Sterkte Lagarto

KingArthur · 14 januari 2008 op 22:12

Een levensweg kent vele zijpaden en duistere gangen. Zorg dat je altijd de grote lijn blijft vasthouden.

Dees · 15 januari 2008 op 09:58

Een hoop wrok, wanhoop en gif in een beetje een troebel stukje. En verder is het inderdaad lastig hier op te reageren…

Geef een reactie

Avatar plaatshouder