De makelaar is zojuist vertrokken. Het bord Te Koop staat in de tuin. Mijn echtgenoot verblijft al een hele tijd op de psychiatrische afdeling. De psychiater kan hem nog wel een weekje vasthouden, zegt hij. Dat komt goed uit. Als manlief zou weten dat ik een minnaar heb, die bovendien op zijn fiets in het dorp rondrijdt terwijl hij nog herstellende is van zijn ‘inzinking’, breekt de hel los. Dat wil ik voorkomen. Mijn besluit staat vast, maar ik ben echt bang dat mijn echtgenoot zal gaan proberen om mij iets aan te doen wanneer hij verneemt dat we gaan scheiden. Daarom heb ik alvast wat onmisbare spullen veilig gesteld door ze zolang bij een vriendin in de berging te stallen. Er staan inmiddels een antiek kastje, wat zilver, gouden kleedjes en er volgen nog wat erfstukken en een duur schilderij. Helaas is de berging nu vol. De modellen in de vitrine mag mijn man houden.
Mijn nieuwe vriend is een mooie gespierde Latino. Zijn naam, Adolfo Suarez Sanchez, klinkt sexy. Mijn vriendin met de volle berging kon er niet zo om lachen toen ze hoorde dat Adolfo eigenlijk niet Adolfo heet, maar Anthony Romeiro, een ontsnapte bankovervaller en moordenaar, gezocht door de FBI. Ik vind het een giller. Mijn nieuwe appartement zal spoedig worden opgeleverd en daar zal ik Adolfo dan verscholen houden voor de politie. Eindelijk kan ik straks eens echt gaan leven.
Ik wist niet wat de term seksmagie inhield tot ik Adolfo leerde kennen. Seksmagie is heilig, legde hij uit. Het lijkt op bidden, maar dan intenser. Toen Adolfo vertelde dat hij de God Pan vereerde, was ik benieuwd naar wat dit precies inhield. Hij verdween naar boven en trok zich terug in de badkamer. Gehuld in slechts een zwarte Cape met hoorntjesmasker keerde hij terug. Daarna holde hij, verkleed als de God Pan, achter mij aan het hele huis door. Ik droeg een rode string, zoals hij mij opdroeg. Spannend, maar het wordt denk ik een beetje te spannend allemaal wanneer mijn man thuiskomt. Daarom houden we ons nu een tijdje kalmer.
Mijn moeder snapt er niets van. Ze zegt dat ik compleet gestoord ben. Daar lach ik maar een beetje om. Het is mijn illustere echtgenoot die gestoord is, niet ik. Als ze zo doorgaat met zeuren, gooi ik eerdaags een middel in haar koffie. Ze lijkt mij een echte Tarantula met een vleugje Arsenicum. Hoezo gestoord? Waar heeft ze het over? Ik ben volledig normaal.
14 reacties
Mien · 2 augustus 2016 op 13:20
Dat modelleren begint wel vreemde vormen aan te nemen. Rolmodelleren. Leren rolmodel. Ik ben het even kwijt. Dat het een bijzondere scheiding wordt mag duidelijk zijn. Die Suarez, bijt die ook?
NicoleS · 2 augustus 2016 op 13:22
Als het middernacht wordt gaat hij waarschijnlijk voor je nek.?
Snarf · 2 augustus 2016 op 14:28
Abnormaal leuk! Ik neem aan uit je creatieve duim gezogen.
Zo niet, dan veel plezier met je nieuwe lover en succes met de scheiding. Ontknoping in deel 3 …?
NicoleS · 2 augustus 2016 op 14:30
Nee, nee dit ben ik niet hoor. Het is waargebeurd maar bij iemand anders en jaren terug en uiteraard aardig aangedikt en delen verzonnen. Ik houd van bizarre humor. Nu ik het terug lees denk ik zelf eigenlijk dat het wel een heel pittig stuk is. Nou ja, ook van dit soort fouten leer ik weer?
Snarf · 2 augustus 2016 op 16:22
Snap ik Nicole … mijn reactie was bedoeld als grapje.
NicoleS · 2 augustus 2016 op 16:29
oh gelukkig. Mensen zat die ik na plaatsing van Bijstand heb moeten uitleggen (meermaals) dat wij echt niet aan de grond zaten.. en het verhaal fictie was.. En je weet dat ik traag ben met grappen snappen he? 😉
Meralixe · 2 augustus 2016 op 15:10
Ach, de verhalen liggen zó maar op ’t straat voor ’t rapen. Hier in Vlaanderen hadden we een vrouw die met de camera in de hand haar straat in ’t Brusselse in kaart bracht. Het leverde meerdere keren uitstekende TV op.
Dit bracht me op het idee van mijn straat van en over de mensen verhalen te schrijven. Zo kreeg ik onder de noemer ‘Mijn straat’ huisnummer 22 of huisnummer 36…
Na drie afleveringen ben ik daar mee gestopt alhoewel ik nog verre van uitverteld zou zijn over deze vertelmethode.
Weet je wat, ik zal naar mijn mening het beste van de drie doorsturen naar de voorpagina…
O en UW column? Goed hoor maar toch maar grondig traag herlezen durf ik te stellen.
Enkele zinnen krijgen niet de betekenis die je er waarschijnlijk wou aan geven en het is uiteraard niet aan de lezer dit te corrigeren.
Zo rijdt de minnaar (die ondergedoken is voor de politie) rond op ‘zijn’ fiets. O ja, de fiets van de echtgenoot…
Mijn vriendin met de volle berging… Mijn vriendin, deze van de volle berging…
Dit zijn kleine details die er door veel te oefenen uit gaan.
En ja, die ‘ik’ vorm was een beetje mislijdend. Vooral met die rode string die hij je ‘had opgedragen’ had ik het wat lastig. Jaja, mislijdend met lange ij.
Schrijven… heerlijk!
NicoleS · 2 augustus 2016 op 15:28
Ik zag het Meralixe. Dat moet en kan beter. Ik ben erg benieuwd naar jouw column. Die van gisteren vond ik prachtig.?
Dees · 2 augustus 2016 op 16:15
Het zit zeker in de familie, veel kunnen schrijven zonder anderen te gaan vervelen. Aangezien je ook een lezer bent, een kleine tip. ‘De gifkokkin’ van Arto Paasilinna. Een boek dat je gezien deze stukjes volgens mij zal aanspreken. Of inspireren 😀
Enne, bij een evt volgende meeting neem ik mijn eigen eten en drinken wel mee 😉
NicoleS · 2 augustus 2016 op 16:27
Ha,h, van mij heb je niets te vrezen. 😉 He wat een leuke tip. Ik zou net met het oeuvre van Pally starten. Er is hier ook zoveel te lezen. Het jouwe wil ik ook nog lezen en van het werk van Esther Suzanna heb ik al delen gelezen. De gifkokkin lijkt mij wel wat. Dank trouwens voor het compliment. 😉 ook namens mijn vader.
Arta · 3 augustus 2016 op 09:51
Je schrijft heerlijk, zeker.
En toch, Nicole, kún jij beter, kun je hier meer uithalen. Voelen, ruiken, proeven, wat dialoog hier en daar, dat zal zoveel meer geven!
Maar, zoals ik al typte, je schrijft al zo lekker, vlot leesbaar en over leuke onderwerpen! Het zal slechts de kers op de taart zijn. 🙂
NicoleS · 3 augustus 2016 op 12:26
Daar zat ik al aan te denken. Push mij maar hoor, daar verbeter ik vast en zeker door
Nachtzuster · 4 augustus 2016 op 17:40
Leuk gedaan en helemaal los gekomen van jezelf. Voor mij ietsje teveel over de top. Iets teveel ongeloofwaardig, bedoel ik daarmee. De punten die Meralixe aandraagt zie ik zelf niet zo. 🙂
NicoleS · 4 augustus 2016 op 17:46
Ja en het erge is nog wel dat het meeste waar gebeurd is. Manlief had exact dezelfde reactie als jij by the way?. Ik denk dat er iets teveel drama in een klein stukje opgenoteerd staat. Ik snap dan ook dat het echt wat over de top over komt. Dank voor je reactie.?