Moed

Welke competenties hanteert de personeelsafdeling van de politie eigenlijk voor het blauw op straat? Een snor voor heren en haar op de tanden voor dames? Voor ‘uitstekende daden van moed, beleid en trouw’ kun je de Willemsorde krijgen. Dat blijkt, uit onderzoek door de Politieacademie, een onbereikbare missie voor dienders. Als je als agent niet kunt terugvallen op de steun van je meerdere, is er geen onderlinge trouw en dat is het gevolg van ontbrekend motiverend en consequent beleid. Dan zakt de moed je, dun door de broek, als vanzelf in de schoenen. De petten passen wel op voor ze hun wapenstok invetten, de pepperspraybus schudden of kogels oppoetsen. Als je in Utrecht meer dan 2,3 keer bij geweldsincidenten betrokken bent geweest, heb je de baas wat uit te leggen. Dan moet je je goed kunnen inhouden, wil je hem niet voor zijn kanis slaan. Ik zou denken dat het omgekeerd moet zijn. Als er wat ernstigs aan de hand is, laat ze ingrijpen en de collega’s bijstaan. Laat ze zich af en toe lekker uitleven. Dat werkt bevrijdend en ze zullen minder verzuurd criminele activiteiten bestrijden als twee kilometer per uur te hard rijden of, na overmatig biergebruik, aftappen tegen een beschermde boomsoort. Misschien kunnen de pennenlikkers van Human Resource Management de dienaren van de Hermandad, om ze het klantniveau van Damschreeuwers en Waxinelichthoudergooiers te doen ontstijgen, op cursus sturen bij de NS en ze plaszakken laten verstrekken. Daar is pas moed voor nodig!

14 oktober 2011
Robert