Spelen

Al meer dan honderd jaar komt de Prins Carnaval (die daar altijd Amadeiro schijnt te heten, maar dat Smeets-weetje terzijde) naar Den Bosch per trein. Dan zou je zeggen dat er enige ervaring is met het binnenhalen van grootheden.

BlootLeggers

Ze liet zich de kans niet ontnemen om op een grote blauwe handdoek in haar blote kont over naakte feiten te filosoferen. Het viel me alleszins mee dat ze me wilde vergezellen. Het was lastig gebleken anderen te overtuigen van nut en noodzaak van integer wetenschappelijk onderzoek met behulp van pen, papier, laptop en een fotograferende telefoon.

Twee Zusjes

Stevig arm in arm vinden ze houvast. Ze houden elkaar overeind door de ander niet te laten vallen. In gebroken tred schuifelen ze in de schaduw van het groene lichte lover. Daarboven knalt de zon uit de hemel en verborgen vogels kwetteren om het hardst om het brood van het leven. Op de grond vinden hun blikken rust.

Afstempelen

Een bank is een geldscheppende instelling. Hiermee wordt niet bedoeld dat het geld met scheppen tegelijk in de eigen portemonnee moet verdwijnen, maar dat de bank de geldhoeveelheid die circuleert in een bepaald gebied kan vergroten en verkleinen.

Ode aan een Dode Oom

Toen ik geboren werd, woonden ze schuin tegenover ons. Hemelsbreed een paar honderd meter. In de helft van het bijzonder idyllisch gelegen boerenhuisje met zijn wind- en waterdoorlatende halfsteens muren, woonden mijn oom en tante met hun vier kinderen. Wij woonden ook in de helft van een huis maar terwijl onze buren koeien op stal waren, woonden zij naast een winkeltje waar je op ieder moment van de dag de, bij het boodschappen doen in het dorp, vergeten pakjes stijfsel of sigaretten nog kon kopen.

Equipe Punaise

Een incident tijdens de etappe in de Tour de France van afgelopen zondag bracht oude herinneringen bij mij boven. Een stel idioten of idealisten (de grens is grijs) trakteerde de wielrenners op kopspijkertje vlak voor de top van de Mur de Péguère. De gevolgen waren rampzalig voor het peloton fietskamikazes: lekke banden en lekke lichamen. De gevolgen voor de verantwoordelijken vallen nog te bezien.

Waardigheid

Ik weet niet of ik er iemand een plezier mee doe, is ook niet zo relevant, maar de drang om stukjes te schrijven manifesteert zich steeds weer opnieuw, en steeds krachtiger, in een periode van penpauze. Het is een soort opkomende loopsheid waarbij je zelf achter je bevrediging aan moet jagen. Er is eigenlijk maar één oplossing om zelfverkrachting te voorkomen en dat is eraan toegeven.

Welwillenden

In mijn kast staat een boek dat ik gruwelijk mooi vind. Ogenschijnlijk een contradictio in terminis maar wel een rake persoonlijke kwalificering. Het is een pil van Jonathan Littell, getiteld ‘De Welwillenden’, waarin wordt beschreven hoe het mogelijk was dat gewone mensen uit Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog een paar weken naar het oosten gingen om systematisch medemensen te vermoorden.

Mo(nu)menten

Bij ingrijpende gebeurtenissen of grote rampen weet iedereen altijd waar hij of zij op dat moment was. Ik ben van een generatie die de moorden op John en Robert Kennedy heeft meegemaakt.

Plannen

‘Als jij ze dom houdt, dan houd ik ze arm,’ zei de fabrikant jaren geleden tegen de pastoor. Zo verdeelden en heersten ze over het grauw en hielden ze de orde in stand. Het is onzeker of de zin ooit letterlijk zo uitgesproken is. De Zonnekoning zou ook nooit zelf hebben gezegd ‘L’état c’est moi.’ Het was er echter niet minder waar om. Fabrikanten zijn er niet meer, pastoors zijn door de mand gevallen en koningen hebben hun macht verloren.

Schrikkelen

Omdat het jaar iets meer dan 365 dagen duurt, moeten we er af en toe iets bij aanplakken. Eens in de vier jaar is dat zelfs een hele dag. Moderne atoomklokken geven aan wanneer we op seconden niveau de zaak moeten aanpassen. De wetenschap dat er geregeld een hele dag tussen moet, is echter al heel oud: in 237 voor Christus werd dit in het decreet van Canopus bepaald.

Twittel

Wie bij het lezen van deze titel onmiddellijk doorheeft waar het over gaat, begrijpt hoever we inmiddels zijn afgezakt wat betreft de nieuwswaarde van de verslaggeving in Nederland. De burgemeester van Hulst in Zeeland, Jan-Frans Mulder, bevestigt zijn zelf aangemeten ‘niet grijs zijn’ met het versturen van olijke ’twitters’, zoals hij zijn tweets vanochtend in het Radio Een Journaal noemde. Lara en Marcel legden hem in een derdegraads journalistiek kruisverhoor, de vuurstenen na aan de schenen.