BlootLeggers

Ze liet zich de kans niet ontnemen om op een grote blauwe handdoek in haar blote kont over naakte feiten te filosoferen. Het viel me alleszins mee dat ze me wilde vergezellen. Het was lastig gebleken anderen te overtuigen van nut en noodzaak van integer wetenschappelijk onderzoek met behulp van pen, papier, laptop en een fotograferende telefoon. Als man alleen op een naaktstrand dan. Na met pek en veren gekleed te zijn weggehoond, bedacht ik me dat eigenlijk iedere alleengaande kerel in zijn traditionele rol als jager-verzamelaar op zo’n plek verdacht is. Nu is het deze zomer maar een week warm genoeg voor dit experiment, dus besloot ik het anders aan te pakken. Tijdens de drie resterende dagen van hoge druk, deden we gezamenlijk een integraal onderzoek naar de regionale blootbadderij. Het bleek een vrij uniform beeld te bieden.
De eerste keer was er wat gêne wat betreft het exposeren van de private delen. Ik zat al gekleed met enkel een zonnebril op mijn neus op mijn matje en zag hoe ze de blauwe handdoek eerst zorgvuldig om haar middel sloeg en zich onhandig ontdeed van de resterende kleding. Ze zorgde er krampachtig voor dat de handdoek alles bleef verhullen. Nadat de kleding in een plastic tas was gepropt, spreidde ze de handdoek zonder verder omhaal uit over de grond en zichzelf op de handdoek. Ze was erdoor.
Een eerste spiedende inventarisatie van gelijkzinnigen om ons heen leerde dat het niet zo druk was. Een paar gezinnen en veel mannen, als dan niet in groepjes, die zich allemaal om de enkele alleenliggende dames posteerden. Mannen in groepen hebben de merkwaardige neiging zich steeds in hun (eigen) kruis te krabben. Voer voor Dian Fossey adepten. Her en der lagen ook wat stelletjes. Op het geklede strand was het vreselijk druk en vooral op de grens tussen ‘aan’ en ‘uit’ was het een komen en gaan van nieuwsgierige belangstellenden. Ik was totaal onbekend met de zeden en mores van de ongeklede recreatie. Mijn begeleidster ook maar ze was slimmer dan ik. Ze zei dat ze de volgende dag een verrekijker mee zou nemen om de ‘gleufgluurders’, zoals zij ze noemde, lik op stuk te geven. En dat werkte: door terug te kijken naar de mensen die ons met hun verrekijkers bespiedden, naar ze te zwaaien of op hun beginnende staat van opwinding te wijzen, was de anonimiteit en daarmee de lol er snel van af.
Beginnende nudisten zijn gemakkelijk te herkennen door het gedrag van de ervaren blootgenoten. Zij paraderen zichtbaar overontspannen heen en weer naar de ijskraam en laten leuters en tieten daarbij losjes op en neer wiegen. Mijn buurvrouw walgde al snel van die ‘zie mij eens bloot lopen dikdoenerij’. Een keer hoorde ik zacht de kwalificatie ‘burgerdoos’ fluisteren maar kon daaruit niet opmaken of het een totaalimpressie was of het alleen de zichtbaar zelden door zonkracht zes geteisterde ongeschoren delen betrof. Ze draaide zich daarna op haar buik en gunde het hele spektakel geen aandacht meer. Ze viel in slaap en ik ging de omgeving verkennen. Vanaf het water bezien komt eerst het zand, dan het gras en daarna de hoge begroeiing. Ik had verschillende mensen daar al in zien verdwijnen. Tijdens de inspectie tussen de bomen en struiken hoorde ik ineens gefluister en gesteun en zag omhoog reikende armen, benen en andere functionele onderdelen van stellen die de liefde bedreven met zijn tweeën, drieën of vieren. Ik maakte een omtrekkende beweging en struikelde daarbij over een kerel die zichtbaar met zichzelf ingenomen bezig was. Ik liep terug met een voorzichtige boog om met elkaar in het zand spelende kinderen en nam weer plaats op mijn matje. Met een voldaan gezicht kwamen de geliefden ook terug uit het struikgewas gevolgd door enkele mannen die fors hadden ingeleverd op hun mannelijkheid.
Ik haalde ijs en maakte mijn studiegenote wakker. Ik zei tegen haar dat de Duitse actrice Ingrid Steeger heeft gezegd dat wie ooit naakt op televisie is geweest, nooit meer in het gezicht wordt gekeken. Zij antwoordde dat dat niet geldt voor geregelde bezoekers van blootboulevards. Daar kijk je nergens meer van op en ervaar je dat gezichten juist zo verschillend zijn en in het oog springen. Om het argument kracht bij te zetten draaide ze zich om, ging zitten maar sprong met een ijzingwekkende gil meteen weer op, in het oog van een strandvol publiek dat, afhankelijk van ervaring, met dedain of medelijden opkeek naar haar rood verbrande bips.

30 juli 2012
Robert

www.robertbeernink.nl