Het is haar toch weer gebeurd, ze ging door de knieën. Moeders leren nooit, dat een NEE een Nee moet blijven. Dus ook zij veranderde haar Nee in een Ja, vooruit dan maar.
Niet wetende waar het op uit zou draaien. Eigenlijk wist dat wel, want met kinderen is het altijd het zelfde liedje, ze willen iets heel graag hebben. Tot ze het hebben zeuren ze moeders haar hoofd gek. Haar zoon(11) zeurde al jaren dat hij een huisdier zou willen hebben. Lang geleden had haar dochter(19) dat ook gedaan, zij heeft toen een hamster gekregen. Het verzorgen van een huisdier is de eerste weken nog wel leuk, dochter deed het trouw iedere dag eten geven en elke week de kooi verschonen. Maar de lol ging er af, de kooi werd eens in de twee weken verschoond, later moest moeders het smeken. De geur was niet aangenaam en dus ging de verzorging over in de handen van moeder.

Zoonlief kocht vorige van zijn zakgeld een goudvis, met toestemming van haar. Zijn iets oudere broer werd overgehaald er ook een te kopen, dat was voor de vissen gezelliger.
Zo zwemmen er nu een Nemo en een Marlin in een grote kom. Elke dag voeren ze hun vissen trouw, de eerste schoonmaak beurt hebben we inmiddels ook gehad.
Ze is er weer eens ingetrapt, want over enkele weken zijn de jongens Nemo en Marlin vergeten en spelen zij heerlijk buiten.

Dan komen er nog de vakantie’s en zal zij dan een opvanghuis zoeken voor de goudenvisjes. Want daar denken de kinderen niet aan, ze hadden eigenlijk gehoopt dat de goudvissen wel mee mochten op vakantie.

Toen moeder op een ochtend de huiskamer binnenkwam, lag er op de eettafel een metertje Nemo, met een briefje erbij van dochter die de kermis had bezocht de voorgaande nacht. Op het briefje stond met nachtelijke krabbels geschreven: ‘Nu heb ik ook een visje, xxx je dochter’
Zou dit wijfie jaloers zijn geweest? Weet zij nog wie na de eerste schoonmaakbeurten de kooi schoonmaakte?
Gelukkig hoeft haar vis geen voer of schoonmaakbeurt en als haar metertje Nemo wil zwemmen zullen we de vijver van de buurman lenen.


pepe

Vrouw, (schone)moeder, leerling-creatief schrijven en nog veel meer. Wil je meer lezen? Hier schrijven wij (meiden van Mary)www.meidenvanmary.wordpress.com. Ik mag één van deze meiden zijn. Schrijven is schrappen, het schrijven schrappen is geen optie.

11 reacties

R@@F · 5 juni 2004 op 13:29

Tja…wees blij dat het maar goudvissen zijn, ik heb dat met een Pony….Dat neemt helemaal een hoop rompslomp met zich mee. Erg leuke en herkenbare column Peep.

Groet
R@@F

rrobin · 5 juni 2004 op 17:34

[quote]Gelukkig hoeft haar vis geen voer of schoonmaakbeurt[/quote]
Heeft ze toch iets geleerd van die hamster 😀

Kees Schilder · 5 juni 2004 op 18:03

Wat zou je moeten zonder vijver van een buurman.Erg leuk

Ma3anne · 5 juni 2004 op 21:37

Haha Kareltje weet het wel weer te brengen! :laugh:

Bakema_NL · 5 juni 2004 op 21:42

[quote]Moeders leren nooit, dat een NEE een Nee moet blijven.[/quote]

Aaaaah, dus dat zit hem gewoon in de moeders, het is normaal…………..ik dacht al dat het aan mij lag bijna.

sally · 5 juni 2004 op 23:04

erg leuk!
mijn dochter zeurt al jaren om een hond, maar ik weet ook dat ik degene ben die in weer en wind met het beestje uit zal moeten in de toekomst
dochter kennende…
goudvis,hamster,poes alles is bij ons al ter sprake gekomen. ik trap er dus niet in….
Ben erg aan m’n vrijheid gehecht sinds de kinderen groter zijn.
lief vind ik ze wel. Bij een ander… Net als baby’s…..

Louise · 6 juni 2004 op 12:22

In plaats van moederzwakte, kan het natuurlijk ook gewoon moederliefde zijn 😉

Leuk geschreven!

Mosje · 6 juni 2004 op 13:59

Louise heeft gelijk: het is moederliefde, en die is bijna altijd sterker dan het consequent zijn……

pepe · 6 juni 2004 op 19:44

dank jullie voor de reacties, kareltje bracht het zeker weer leuk en ik weet niet of de buurman echt blij is als we die reuze vis in zijn vijver zouden laten plonsen.

Voorlopig slaapt ze met een vis in bed 😉 het mot niet gekker worden hier 😀

Tasz · 6 juni 2004 op 20:07

Inderdaad moederliefde… we trappen er allemaal in. Hier staat inmiddels ook al een hamster (waar ik alleen naar om kijk) en zijn er al 3 vissen voortijdig naar de vissenhemel gezwommen.

Ach ja… je wilt ze zo graag gelukkig zien…

Leuke column.

Cheers
Tasz

Eftee · 6 juni 2004 op 22:04

Oké, ik beken. Soms, heeeeeeeel soms zwicht ik ook wel eens. Door jouw column weet ik tenminste dat ik niet de enige ben 😉 .

Geef een reactie

Avatar plaatshouder