Moederzwakte

Het is haar toch weer gebeurd, ze ging door de knieën. Moeders leren nooit, dat een NEE een Nee moet blijven. Dus ook zij veranderde haar Nee in een Ja, vooruit dan maar.
Niet wetende waar het op uit zou draaien. Eigenlijk wist dat wel, want met kinderen is het altijd het zelfde liedje, ze willen iets heel graag hebben. Tot ze het hebben zeuren ze moeders haar hoofd gek. Haar zoon(11) zeurde al jaren dat hij een huisdier zou willen hebben. Lang geleden had haar dochter(19) dat ook gedaan, zij heeft toen een hamster gekregen. Het verzorgen van een huisdier is de eerste weken nog wel leuk, dochter deed het trouw iedere dag eten geven en elke week de kooi verschonen. Maar de lol ging er af, de kooi werd eens in de twee weken verschoond, later moest moeders het smeken. De geur was niet aangenaam en dus ging de verzorging over in de handen van moeder.

Zoonlief kocht vorige van zijn zakgeld een goudvis, met toestemming van haar. Zijn iets oudere broer werd overgehaald er ook een te kopen, dat was voor de vissen gezelliger.
Zo zwemmen er nu een Nemo en een Marlin in een grote kom. Elke dag voeren ze hun vissen trouw, de eerste schoonmaak beurt hebben we inmiddels ook gehad.
Ze is er weer eens ingetrapt, want over enkele weken zijn de jongens Nemo en Marlin vergeten en spelen zij heerlijk buiten.

Dan komen er nog de vakantie’s en zal zij dan een opvanghuis zoeken voor de goudenvisjes. Want daar denken de kinderen niet aan, ze hadden eigenlijk gehoopt dat de goudvissen wel mee mochten op vakantie.

Toen moeder op een ochtend de huiskamer binnenkwam, lag er op de eettafel een metertje Nemo, met een briefje erbij van dochter die de kermis had bezocht de voorgaande nacht. Op het briefje stond met nachtelijke krabbels geschreven: ‘Nu heb ik ook een visje, xxx je dochter’
Zou dit wijfie jaloers zijn geweest? Weet zij nog wie na de eerste schoonmaakbeurten de kooi schoonmaakte?
Gelukkig hoeft haar vis geen voer of schoonmaakbeurt en als haar metertje Nemo wil zwemmen zullen we de vijver van de buurman lenen.