Moleculenteller

Als je over de snelweg A7 door het laatste Nederlandse communistenbolwerk van Groningen naar Nieuweschans rijdt, dan vraag je je al snel af: wat zoek ik hier eigenlijk? Het antwoord staat ineens, in de vorm van een kunstwerk, nabij Hoogezand-Sappemeer in de berm. Even denk je te maken te hebben met het kleine broertje van het Atomium in Brussel, maar daar waar het aluminium bouwwerk in het Heizelpark ijzer symboliseert, hebben we in Groningen te maken met aardgas. Het kunstige gasmolecuul herinnert aan het feit dat in 1959 een aardige bel werd ontdekt in het weiland van bietenboer Kees Boon in Kolham. In tegenstelling tot ijzer is gas vluchtig en niet vast te pakken waardoor het dus een ideale grondstof voor een handig handelsvolk is. Je wordt bedonderd waar je bij en bovenop zit. Onder druk is gas vloeibaar en zwaarder dan wanneer het thuis eindelijk uit de kraan komt. Het warmt op waardoor het uitzet en er minder warmtewaarde per kubieke meter binnenkomt dan er vertrokken is uit Slochteren. Door de mede door gas veroorzaakte verdere opwarming van de aarde, wordt die waarde noodzakelijkerwijs steeds minder en uiteindelijk zal er evenwicht zijn: zo tegen de tijd dat het op is. Bij de ijking van de gasmeters is daar geen rekening mee gehouden en zo worden we zelf ook lichter gemaakt door de energiemaffia. Echt eerlijk zou het pas gaan met een moleculenteller aan begin en eind van de pijp. Ik zou zeggen: gas geven!

Robert
15 februari 2012

www.robertbeernink.nl